11 เม.ย. เวลา 09:39 • ปรัชญา

ครั้งแรกก็ ชีวิต น่ะ

สวัสดี ผมอิจิ ไม่รู้ว่าจะมีคนมาสนใจมันไหม แต่ก็ช่างมันละกัน ผมก็แค่อยากจะมาเขียนอะไรสักอย่างแค่นั้น แบะมันค่อนข้างแปลก
เอาล่ะ มาเริ่มเลยดีกว่า ทุกคนคิดว่าชีวิตคืออะไรหรอ การแข่งขัน? การอยู่ไปวันๆ? หรือการตายล่ะ?? เอาเถอะถามไปก็ไม่มีใครตอบได้หรอก
ชีวิตของแต่ละคนมีจังหวะของตัวเอง บางคนวิ่งเร็ว บางคนเดินช้า
บางคนใช้เสียงดังในการบอกโลกว่าตัวเองมีตัวตน
ในขณะที่บางคน… แค่เงียบอยู่ตรงมุมหนึ่ง ก็มีเรื่องราวมากมายซ่อนอยู่ในแววตา
และแน่นอนผมคือแบบหลังนั้น
ผมเป็นคนที่ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มาก แต่ก็ยังเข้าใจโลกได้ไม่แพ้ใคร
ผมไม่ได้ต่อต้านผู้คน ไม่ได้เกลียดเสียงหัวเราะของโลกใบนี้
แค่เพียงว่า...ผมรู้สึกสบายกว่า เมื่อได้อยู่เงียบ ๆ กับความคิดของตัวเอง
ถ้าจะเปรียบ "ชีวิตของผม" กับอะไรสักอย่าง ก็ไม่มีหรอก อาจจะเป็นแค่สายลม ที่พัดผ่านไปอย่างไม่รู้จุดหมาย
ชีวิตผมมันก็มีอยู่แค่นั้นแหละ
ในวันที่คนรอบข้างวุ่นวายกับการหาคำตอบ
ผมเลือกที่จะนั่งนิ่ง ๆ มองดูท้องฟ้า และฟังเสียงลมหายใจของตัวเอง เอาง่ายๆก็ นั่งหายใจทิ้งไปวันๆ นั่นแหละ ผมแค่เชื่อน่ะ....ว่าคำตอบบางอย่าง...จะปรากฏขึ้นเอง เมื่อเราเลิกไล่ตามมันอย่างบ้าคลั่ง
ผมไม่ได้ต้องการความสมบูรณ์แบบ
ไม่ได้อยากเป็นที่ยอมรับจากทุกคน
แค่ต้องการมี "พื้นที่ปลอดภัย" ที่ผมสามารถเป็นตัวเองได้ โดยไม่ต้องอธิบายอะไรให้ใครฟัง
บางครั้งผมอาจดูเย็นชา หรือห่างไกล
แต่ถ้าได้ลองมานั่งเงียบ ๆ ข้างผมสักครู่
คุณก็อาจจะรู้ว่า ในความเงียบนั้นมีความอบอุ่นบางอย่าง…ที่พูดไม่ออก แต่รับรู้ได้ เชื่อเถอะผมเป็นงั้นแหละ
ผมอาจไม่ใช่คนที่เดินเข้ามาหรือไปเปลี่ยนชีวิตใคร
แต่ผมคือคนที่ถ้าคุณได้รู้จัก
คุณจะเข้าใจว่า…
"การอยู่กับตัวเองอย่างสงบ ก็เป็นความสุขชนิดหนึ่ง"
จบแล้วล่ะ บอกแล้วมันค่อนข้างแปลก ถ้ามีคนอ่านจบแสดงว่าคุณคงจะว่างเปล่าเหมือนผมเลยสินะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ผมเข้าใจ ผมจะไม่บอกให้พวกคุณ ไปทำในสิ่งที่ชอบหรือทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์หรอกนะ ถ้ามันสบายใจที่จะทำก็ลุยเลย อย่าไปเครียดหรือคิดอะไรมาก ถ้าใจมันเลือกไปแล้วก็อย่าไปขัดเลย ทำตามความต้องการจนถึงบทสรุปของชีวิต นั่นแหละมนุษย์ เอาไว้เจอกันถ้าคุณว่างเปล่าอีกก็มาหาผม ได้นะ คุณอาจจะเจอคน คนนึงที่ มานั่งพิมพ์อะไรแปลกๆ ลงให้อ่านอีกน่ะ
ง่วง
โฆษณา