คารวะซือแป๋ น. นพรัตน์
วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมมีนัดพบกับ อำนวย ภิรมย์อนุกูล ฉายา น. นพรัตน์ ซือแป๋แห่งยุทธจักร ที่ศูนย์สิริกิติ์ ผมขอคำแนะนำเรื่องโครงการนวนิยาย สี่ภพ (เป่ย หนาน ตง ซี) หลังจากเขียนมาหกปี ตอนนี้อยู่ในระหว่างการเกลา
น. นพรัตน์ เป็นนามปากกาของสองพี่น้อง ตอนนี้เหลือแต่คุณอำนวย
ที่น่าแปลกก็คือ ผมยังจำนิยายแปลเรื่องแรกของ น. นพรัตน์ ได้ คือ บ้ออ้วงตอ อ่านตอนอยู่ชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนแสงทองวิทยา หาดใหญ่
ยังจำชื่อบทที่ ๑ ได้ว่าคือ อุบัติการณ์บนทะเลทราย
จึงบอกซือแป๋ว่า จะนำชื่อนี้ไปเป็นชื่อบทหนึ่งของ สี่ภพ
บวกกับชื่อบท วีรบุรุษผู้ทอดอาลัย จาก กระบี่ล้างแค้น ของ ว. ณ เมืองลุง
ทั้งสองเรื่องเป็นเรื่องแปลเรื่องแรกของสองนักแปลผู้ยิ่งใหญ่
เป็นการหวนหาอดีต
ผมเล่าว่าผมเขียนนวนิยายเรื่องนี้เป็น love letter (ผลงานแสดงความรักความลุ่มหลงต่องานที่ประทับใจในอดีต) เพื่อระลึกถึงอดีตการอ่านนิยายกำลังภายในในวัยเด็กและวัยรุ่น
จะออกแบบรูปเล่มและปกแบบนิยายกำลังภายในที่ขายกันในสมัยนั้น
เราคุยกันเรื่องนักวาดภาพปกนิยายกำลังภายในสมัยนั้น เรื่องนักเขียนนิยายกำลังภายในอื่นๆ ประสบการณ์การแปล การหาหนังสือมาแปลของซือแป๋ ไปจนถึงคำจีนแทนศัพท์วิทยาศาสตร์ที่ผมใช้ในนิยาย ฯลฯ
คุยสนุกครับ น่าเสียดายที่ไม่ได้บันทึกไว้ เพราะไม่คิดว่าจะคุยนาน
และถ้ารู้ว่ามีคนอัดเทป ก็คงคุยไม่สนุก
ในท่อนหนึ่งซือแป๋บอกว่าได้อ่านหนังสือ ชีวิตที่ดี ของผมแล้ว รู้สึกว่าชีวิตเราคล้ายกันจริงๆ
ต่างเป็นลูกจีนที่เกิดในไทย และผูกพันทั้งแผ่นดินไทยกับรากเหง้าเดิม
ต่างเป็นคอนิยายกำลังภายใน
และในวัยนี้ ขณะที่เลขอายุผมเฉียดเลข ๗ และซือแป๋เฉียดเลข ๘ เรายังคงทำงานอยู่
ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น
ใช่ ชีวิตสั้น แต่ก็ยาวพอทำงานที่รัก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
