11.04.2023 – วันที่หัวใจของแม่เริ่มเต้นในจังหวะใหม่
ภาพนี้ถ่ายในห้องผ่าตัด ก่อนที่หนูจะลืมตาดูโลก
หน้าของแม่อาจดูนิ่งแต่ในใจสั่นไหวไปหมด
ในหัวกลับเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวล
กลัวมีดผ่าตัด กลัวความเจ็บปวด กลัวว่าลูกจะเป็นอะไร
กังวลว่าลูกจะออกมาปลอดภัยมั้ย จะแข็งแรงหรือป่าว
หน้าตาลูกจะเป็นยังไงนะ จะเริ่มต้นยังไงดี..
จะรักเด็กคนนึงได้ขนาดไหน
จะให้นมยังไง จะเป็นแม่ที่ดีได้มั้ย
จะเลี้ยงลูกยังไง เราจะไหวมั้ย..
คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวเต็มไปหมด
ตอนที่คุณหมอต้องออกแรงกระทุ้งเพื่อให้หนูออกมา
แม่ยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลย
ว่ามันปวดร้าวไปแขนเหมือนโดนอะไรทับ
มันเจ็บมันจุกไปหมดจนแทบหายใจไม่ออก
อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลย
มีหลายวินาทีที่แม่คิดว่าจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
แต่แม่ก็ผ่านมาได้ เพราะทีมคุณหมอ
และที่สำคัญที่สุดคือ..กำลังใจจากพ่อตอง
ตอนที่แม่อยู่บนเตียงผ่าตัด
พ่ออยู่กับแม่คอยจับมือแม่ไว้แน่นตลอด
อีกมือลูบหัวแม่เบาๆ คอยพูดซ้ำๆ ดึงสติแม่ว่า
“อดทนอีกนิดนะเธอ ลูกใกล้ออกมาแล้ว”
กำลังใจของพ่อมันทำให้แม่รู้ว่า
ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน แม่ก็จะผ่านมันไปให้ได้
เพื่อลูกและเพื่อครอบครัวของเรา..
พอลูกคลอดออกมา ทุกอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไป
เหมือนร่างกายกับหัวใจแม่รู้หน้าที่โดยไม่ต้องสอน
สัญชาตญาณของคนเป็นแม่เริ่มต้นขึ้นโดยอัตโนมัติ
แม่รู้สึกหวงและห่วงหนูมากอย่างบอกไม่ถูก
มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากมากจริงๆ
แต่ถ้าให้เทียบให้เห็นภาพ
ก็เหมือนตอนที่หมาคลอดลูกใหม่ๆ
แล้วใครเข้าใกล้ไม่ได้เลยเพราะมันจะเห่าจะกัด
เพราะมันต้องปกป้องลูกของมันไว้ก่อน
แม่ก็เป็นแบบนั้นเลยแม้แต่กับคนที่แม่รักที่สุด
แม่ก็ยังหวง รู้สึกว่าตัวเองต้องปกป้องลูกให้มากที่สุด
อีกเรื่องคือแม่รู้สึกโชคดีที่ความพยายามต่างๆ
ทำให้น้ำนมแม่มาตั้งแต่วันแรกหลังผ่าคลอด
ถึงแม้ว่าจะเจ็บแผล ปวดแผลจนน้ำตาไหลตอนให้นม
แต่แม่ก็ยอมเพื่อลูกทั้งเอาเข้าเต้า ทั้งปั๊มไว้ให้หนู
เราเลี้ยงลูกเองทุกวันทุกคืน
ไม่เคยมีพี่เลี้ยง ไม่เคยมีแม่บ้าน
แต่ก็โชคดีมากที่มีตายายและญาติพี่น้อง
ที่คอยซัพพอร์ตคอยช่วยเติมพลังเวลาที่แม่หมดแรง
ช่วยดูแลลูกเวลาที่แม่ต้องพักหายใจ
ทำให้แม่รู้ว่าเราไม่ได้เลี้ยงลูกเพียงลำพัง
สองปีผ่านไปไวมากกกกกก..
จากวันแรกที่แม่ไม่แน่ใจว่าจะเลี้ยงหนูได้มั้ย
วันนี้แม่รู้แล้วว่าแม่รักหนูได้มากกว่าที่เคยคิดไว้จริงๆ
🤍
ต่อจากนี้แม่จะใช้พื้นที่เล็กๆนี้ เขียนแบ่งปันเรื่องราว
การเลี้ยงลูกด้วยตัวเองแบบไม่มีพี่เลี้ยง ไม่มีแม่บ้าน
เผื่อสิ่งที่เราเจอจะเป็นประโยชน์กับใครไม่มากก็น้อย
หรืออย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นบันทึกความทรงจำของเรา
ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่เปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาล
ทั้งเหนื่อย ทั้งมีความสุข 1 วัน 1000 อารมณ์มีอยู่จริง 🥹
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
