ต่อไปก็ "ความรัก" น่ะ
ถ้าถามว่าทำไมถึงต่อด้วยความรัก... จริงๆ ก็แค่เขียนไปเรื่อยน่ะ แล้วความรักก็เป็นอะไรที่ผม เองก็ไม่สามารถทำความเข้าใจมันได้น่ะ และขอย้ำไว้ว่ามันค่อนข้าง แปลกน่ะ....เอาเถอะ....เริ่มเลยดีกว่า
“ความรักคืออะไร?”
คำถามสั้น ๆ ง่าย ๆ ที่ไม่มีใครตอบได้เหมือนกันสักคน
บางคนบอกว่าความรักคือความสุข บางคนว่าคือความทุกข์
บางคนว่ามันคือการได้อยู่ด้วยกัน
แต่บางคนกลับบอกว่า… การปล่อยให้เขาไปในวันที่เรารั้งไว้ไม่ไหว ก็ยังเป็นความรักเหมือนกัน
ความรักไม่มีนิยามตายตัว
มันเปลี่ยนรูปร่างตามจิตใจของผู้ที่กำลังรู้สึก
มันอ่อนโยนในวันที่ใจอ่อนล้า
และบางทีก็กลายเป็นบททดสอบในวันที่เราคิดว่าตัวเองเข้มแข็งพอ
ในเชิงปรัชญา
อริสโตเติลเคยกล่าวว่า “การรักคือการปรารถนาดีต่ออีกฝ่ายโดยไม่มีเงื่อนไข”
ขณะที่ปรัชญาตะวันออกโดยเฉพาะในพุทธศาสนา
สอนให้เราเข้าใจว่าความรักต้องมาคู่กับเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา
ซึ่งก็คือ การรักโดยไม่ครอบครอง ไม่หวง ไม่คาดหวัง และพร้อมให้อภัย
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราต้องเป็นคนดีเกินมนุษย์
ความรักไม่เคยเรียกร้องให้ใครสมบูรณ์แบบ
มันแค่เรียกร้องให้เราจริงใจ และซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเอง
บางคนอาจเคยมีรักที่จบไม่สวย
บางคนอาจยังรอใครสักคนที่ไม่เคยมาถึง
และบางคน…อาจยังไม่รู้เลยว่าความรักหน้าตาเป็นอย่างไร
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย
เพราะความรักไม่ใช่การแข่งขันว่าใครเจอก่อน ใครสมหวังกว่า
มันคือการได้เรียนรู้
ว่าหัวใจดวงหนึ่งสามารถรักและอภัยได้มากแค่ไหน
และเรากลายเป็นคนแบบไหน… เมื่อได้รักใครสักคนอย่างแท้จริง
หลายครั้ง ความรักก็ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน
แต่รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างเรา กับเพื่อน กับครอบครัว กับสัตว์เลี้ยง หรือแม้แต่กับตัวเราเอง
ใช่แล้ว—ความรักต่อตัวเองคือสิ่งที่ไม่ควรถูกลืม
เพราะถ้าเรายังไม่เข้าใจหัวใจของตัวเอง
จะเอาอะไรไปให้ใครเข้าใจเราล่ะ จริงไหม?
ในท้ายที่สุด ความรักไม่ได้ยิ่งใหญ่เพราะมันต้องพาเราไปถึงปลายทาง
แต่มันงดงามเพราะมัน “พาเราเติบโตระหว่างทาง”
สำหรับผมแล้ว
บางทีความรักมันก็ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้นหรอกนะ
มันอาจเป็นแค่ตอนที่เรามองใครคนหนึ่ง แล้วรู้สึกว่า
“ขอให้เขาได้เจอวันที่ดี… แม้ไม่ใช่กับเรา ก็ยังดีใจอยู่ดี”
หรืออาจเป็นตอนที่เราเหนื่อย แล้วมีคนส่งข้าวมาให้โดยไม่พูดอะไร
แค่นั้นก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบใจดีขึ้นนิดนึง
ผมคิดว่า… ความรักมันนุ่มกว่าที่คิดนะ
ไม่ใช่นุ่มแบบหมอน แต่แบบที่ทำให้ใจรู้สึกเบาขึ้นเวลาหายใจ
มันไม่ควรเป็นสิ่งที่ทำให้เราต้องกลัว หวาดระแวง หรือรู้สึกผิดกับการเป็นตัวเอง
แต่ถ้าใครยังไม่เจอความรักแบบนั้น
อย่าเพิ่งหมดศรัทธาเลยนะ
อาจจะยังมาไม่ถึง หรือบางที… มันอาจอยู่ในตัวคุณแล้ว
แค่ยังไม่ได้หันกลับไปมองตัวเองดี ๆ เท่านั้นเอง
เอาจริง ๆ ตอนเขียนบทความนี้ผมก็ไม่ได้มีความรักแบบโรแมนติกหรอก
แต่พอเขียนไปเขียนมาก็รู้สึกอบอุ่นแปลก ๆ เหมือนกัน
แปลว่าความรักมันไม่ได้ต้องมีใครก็ได้มั้ง แค่มีหัวใจที่ยังอ่อนโยนอยู่… ก็น่าจะพอแล้ว
ถ้าวันนี้คุณรู้สึกว่าโลกใจร้ายกับคุณเกินไป
ก็อย่าลืม… ว่ายังมีหัวใจหนึ่งที่ควรได้รับความรักเสมอ
นั่นคือหัวใจของคุณเอง ขอบคุณครับ
เอาล่ะจบแล้ว ถ้ายังมีใครมาอ่านมันจนจบได้ล่ะนะ แต่ถ้ามีคนมาอ่านมันจบจริงแสดงว่าคุณกำลัง โหยหาบางอย่างใช่ไหมล่ะ~ ไม่ต้องกังวลไป คุณทำได้อยู่แล้ว ตอกย้ำ เชื่อมั่น ลงมือทำ แล้วทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้นเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
