เป้าหมายหลักของทรัมป์อาจจะไม่ได้อยู่ที่การลดการขาดดุลการค้าหรือเพิ่มรายได้จากเงินภาษี
เนื่องจากไม่มีตรรกะและเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์ใดๆ จะอธิบายประโยชน์ของการประกาศขึ้นภาษีนำเข้าที่แปลกประหลาดและกลับไปกลับมาโดยประธานาธิบดีของมหาอำนาจเบอร์หนึ่งของโลกอย่างสหรัฐอเมริกามาก่อน จึงเป็นที่น่าสงสัยว่าเป้าหมายของทรัมป์อาจจะไม่ได้อยู่ที่การลดการขาดดุลการค้าหรือเพิ่มรายได้จากเงินภาษี แต่อยู่ที่การเตรียมประเทศให้พึ่งตัวเองได้ด้วยการดึงอุตสาหกรรมกลับบ้าน
(ดังนั้นข้อแนะนำที่ให้ไปบอกสหรัฐอเมริกาว่าถ้าขึ้นภาษีเราแล้วคนลำบากคืออุตสาหกรรมของสหรัฐอเมริกาที่อยู่ในประเทศเรา ก็จะเป็นข้อแนะนำที่ไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะเค้าต้องการให้อุตสาหกรรมของเค้ากลับบ้าน)
ถ้าสมมุติฐานนี้เป็นจริง คำถามถัดไปคือ ทำไมทรัมป์จึงอาจจะคิดเช่นนั้น
เหตุผลข้อหนึ่งที่เป็นไปได้คือ หากเกิดสงครามใหญ่ขึ้นในวันนี้หรือเร็วๆ นี้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด สหรัฐอเมริกาจะกลายเป็นง่อยทันที เพราะปัจจุบันสหรัฐอเมริกาผลิตสินค้าอุตสาหกรรมเป็นสัดส่วนน้อยมากเมื่อเทียบกับความต้องการภายในประเทศ
การประกาศมาตรการ liberation day เมื่อวันที่ 2 เม.ย. เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
1. อุตสาหกรรมกลับมาผลิตในบ้านมากขึ้นจนเพียงพอกับความต้องการภายในประเทศ
2. ตัดท่อน้ำเลี้ยงจีนให้โตช้าลง หรือหดตัวได้ยิ่งดี เพราะจีนคือคู่แข่งที่จะมาแย่งความเป็นเบอร์ 1 ของสหรัฐอเมริกา แม้สหรัฐจะต้องเจ็บตัวเช่นกัน แต่ถ้าเห็นว่าคุ้มก็น่าทำ
ที่จริง ปฏิบัติการครั้งนี้ อาจมีเป้าหมายเพียงเป้าเดียวคือ จีน ประเทศอื่นเป็นเพียงเป้าหลอกหรือบ๋อยเพื่อหลอกจีนให้เล่นตามและติดกับดักให้ต้องหยุดค้าขายกับสหรัฐอเมริกา
และใช้อำนาจทางการค้าบีบให้ทุกประเทศต้องเลือกระหว่างจีนกับสหรัฐอเมริกา เช่น ต้องไม่ยอมให้จีนมาตั้งโรงงานในประเทศเพื่อส่งออกไปสหรัฐอเมริกา และถ้าเป็นไปได้ ต้องไม่ค้าขายกับจีน
ทั้งหมดนี้เพื่อบีบจีนให้เล็กลง พวกน้อยลง
จะเป็นดังที่คิดไว้หรือไม่ ไม่มีใครทราบได้ นอกจากทรัมป์
แต่ที่แน่ ๆ เมื่อเบอร์สองถูกบีบมาก ๆ จากเบอร์หนึ่ง ประวัติศาสตร์บอกว่ามักเกิดความวุ่นวายขึ้นเสมอ เพียงแต่จะช้าหรือเร็ว
ถ้าไม่เกิดก็โชคดีไป แต่ถ้าเกิด หญ้าแพรกอย่างเราจะอยู่รอดอย่างไร ถ้าช้างสารชนกัน
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
