อาแหมะ
ภาพอาแหมะ 陳巧嬌 Chénqiǎojiāo หรือ ตั่ง ขา เกียว ในสำเนียงแต้จิ๋ว อาแหมะเป็น ตึ่ง หนั่ง เกี้ย 唐人仔 Tángrén zaǐ แต่เกิดกรุงเทพ หรือ หมั่ง ก๊ก 曼谷 Màngǔ เมื่อปี พ.ศ. 2475 จึงได้สัญชาติไทย ชื่อไทยตามบัตรประชาชนคือ เกียว ภายหลังเปลี่ยนเป็น เสียง แซ่ตั้ง พูดไทยได้แต่ไม่ชัดนัก เพราะภาษาที่เราใช้กันในครอบครัวคือ เตี่ย จิว อ่วย 潮州話 Cháozhōu huà อาแหมะด้วยใจรักและพากเพียรเรียนวิชาชีพจนจบสถาบันเสริมความงามถึง 2 สถาบัน
ครอบครัวเราอยู่ ซา เอี้ยง หรือ สามย่าน 三養 Sān yǎng สมัยนั้นเรียกจุฬาซอย 5 หลังไฟไหม้ใหญ่ จึงย้ายมาปักหลักที่หลังตลาดสวนหลวง หรือ ซวง ล้วง ตัก หลัก เอ๋า 萱銮噠叻后 Xuān luán dā lè hòu ชุมชนคนแต้จิ๋ว 潮州人 Cháozhōu rén เตี่ย จิว นั้ง ย่านปทุมวัน
และที่นี่..อาแหมะก็ใช้วิชาชีพที่ร่ำเรียนมาเปิดร้านเสริมสวย หรือเตี่ยงหม่อโผ่ว ตามชื่อของท่าน คือ "เสียงโสภา" ร้านเสริมสวยที่เป็นตำนานของย่านหลังตลาดสวนหลวง คนแถวนั้นจะเรียกอาแหมะว่า เตี่ยงหม่อแจ้
ร้านเรามีชื่อเสียงที่สุดในยุคนั้น มีลูกค้าแน่นร้านเกือบทุกวัน โดยเฉพาะหน้าเทศกาลต่างๆ เช่นช่วงก่อนตรุษจีนกว่าจะทำผมให้ลูกค้าคนสุดท้ายแล้วเสร็จ ก็ปาเข้าไปตี 3 ตี 4 ผ้าเช็ดผมที่ใช้แล้วกองเป็นภูเขา ต้องช่วยกันซักจนเมื่อยมือ ช่วงที่ผู้เขียนย่างเข้าวัยรุ่น เวลาเลิกเรียนเดินเข้าบ้านจะเขินมาก เพราะมีสาวน้อยสาวใหญ่ บ้างนั่งอบ สระ ซอยผม หรือทำเล็บ เต็มร้านไปหมด เหมือนทุกสายตาจ้องมองมา พอเรียกอาแหมะแล้วก็รีบเดินก้มหน้าก้มตาขึ้นชั้น 2
อาแหมะเป็นทั้งช่างเสริมสวยและเจ้าของร้าน ที่ต้องลงมือทำผมให้ลูกค้าและบริหารจัดการร้านด้วยตนเอง อีกทั้งยังดำรงตำแหน่งแม่บ้านลูกสาม ทำงานบ้านทำกับข้าว และต้องดูแลลูกคนสุดท้องที่อยู่ในวัยซนอีก 1 คน คือน้องชายที่อายุพี่น้องทั้งสามห่างกันคนละ 6 ปี แม่จ๋า..แกร่งกว่านี้จะมีอีกไหม..
หมายเหตุ: ภาพนี้กู้กลับมาได้บางส่วน ราว 60-70% ถ้าเป็นภาพจริงในสมัยนั้น คงสวยกว่านี้หลายเท่า ภาพน่าจะถ่ายก่อนปี 2500 ถ้าท่านยังอยู่ปีนี้อายุจะครบ 93 ปี แต่ท่านจากลูกๆไปหลายปีแล้ว สำหรับผู้เขียนเวลาคิดถึงท่านจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จะพบสายตาและรอยยิ้มที่อบอุ่นเสมอ ❤
อาลั้นเด็กหลังตลาด/เตี่ยงหม่อโผ่วตาโปวเกี้ย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
