บทความ Blockdit ตอน กลับมาอ่านหนังสือกันเถอะ!
ลิซ เมอร์เรย์ เป็นเด็กอเมริกันจรจัดไร้บ้าน เธอนอนบนขบวนรถไฟบ้าง สถานีรถไฟบ้าง บางครั้งก็ผ่านราตรีในสวนสาธารณะแห่งมหานครนิวยอร์ก เมื่อพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ครอบครัวเธออยู่ด้วยเงินช่วยเหลือของรัฐ แต่พ่อแม่เอาเงินที่รัฐให้เป็นค่าอาหารไปซื้อยาเสพติด อายุสิบห้า เธอกลายเป็นเด็กจรจัด ใช้ชีวิตริมถนนในมหานครนิวยอร์ก
วันหนึ่งเธอตัดสินใจลอกคราบชีวิต เธอผ่านช่วงหลายปีต่อมาเรียนอย่างหนักและยากลำบาก เป้าหมายของเธอคือชิงทุนการศึกษาของหนังสือพิมพ์ นิวยอร์ก ไทม์ส ซึ่งเป็นโครงการสำหรับเด็กยากจนที่เรียนดี โดยส่งไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
ลิซ เมอร์เรย์ เรียนๆๆ อ่านๆๆๆ แล้ววันหนึ่งเธอก็พบตัวเองในชั้นเรียนของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
พลังของหนังสือเปลี่ยนชีวิตได้
สุรพล โทณะวณิก เป็นเด็กจรจัดอาศัยอยู่ที่ใต้เชิงสะพานพระพุทธยอดฟ้า เขาไม่ได้เข้าโรงเรียน แต่ทุกวันเขาเห็นเด็กนักเรียนเดินไปโรงเรียน เขาอยากเรียนเช่นกัน แต่ไม่มีโอกาส
เขาจึงเริ่มเรียนหนังสือด้วยตัวเองโดยวิธีของเขาเอง เขาเริ่มจดจำศัพท์ต่างๆ เป็นภาพ เรียนออกเสียงจากคำต่างๆ บนป้ายร้าน
บางครั้งนักเรียนแถวนั้นมอบตำราเก่ามาให้อ่าน เขาก็เรียนเอง ถามคนบ้าง จนในที่สุดเขาก็อ่านออก
เมื่ออ่านได้แล้ว เขาก็เริ่มหัดเขียน ศึกษาวิธีเขียนจากนักเขียนต่างๆ เขาฝึกฝนการเขียนหนังสืออย่างหนัก จนวันหนึ่งผลงานของเขาได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารและหนังสือพิมพ์หลายฉบับ
หลังจากนั้นเขาก็หันไปแต่งเพลง
หลายสิบปีต่อมา เขาก็กลายเป็นศิลปินแห่งชาติ
พลังของหนังสือเปลี่ยนชีวิตได้
พรทิพย์ ปานอินทร์ เป็นเด็กสลัมคลองเตย เรียนหนังสือในสลัม ครอบครัวไม่มีอะไร พี่ชายกับพี่สาวของเธอเรียนได้แค่ชั้น ม. 3 ก็ต้องออกจากโรงเรียน มาทำงานช่วยหารายได้เข้าบ้าน
เธอเรียนๆๆ อ่านๆๆๆ ผ่านห้วงเวลาของการกู้ยืมเงิน การขอทุน และโรงรับจำนำ จนวันหนึ่งเธอก็เรียนจบชั้นปริญญาเอกจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นดอกเตอร์คนแรกของสลัมคลองเตย
พลังของหนังสือเปลี่ยนชีวิตได้
คนจำนวนมากในโลกไร้โอกาสเรียนหนังสือ แต่ดิ้นรนหาโอกาสเรียน อ่าน เขียน จนประสบความสำเร็จ การเดินทางไปห้องเรียนของเด็กชาวแอฟริกาใต้กว่าเก้าล้านคนยังต้องกระทำโดยการเดินเท้าระยะทางไกลๆ ในหลายมุมโลก เด็กๆ ต้องเดินนานถึงสี่ชั่วโมงเพื่อไปเรียนหนังสือ
ตรงกันข้าม คนจำนวนมากในโลกมีโอกาสเรียนหนังสือ แต่ไม่เรียน ไม่อ่าน เกลียดข้อความยาวๆ พวกเขาคิดว่าหนังสือล้าสมัยไปแล้ว พวกเขาเชื่อว่า โซเชียล เน็ตเวิร์ก คือแหล่งความรู้เดียวในโลก
แต่เราพึ่งอินเทอร์เน็ตเป็นแหล่งความรู้เดียวไม่ได้ และเราอ่านสั้นๆ ตลอดไม่ได้ บางครั้งเราต้องอ่านยาวๆ เพื่อเข้าใจลึก
โลกมีหนังสือมากมายที่ให้ความรู้ หนังสือไม่ใช่สิ่งล้าสมัย หนังสือเป็นลมหายใจใหม่ของมนุษยชาติ แค่พลิกอ่านก็เรียนรู้ จึงไม่มีเหตุผลหรือข้ออ้างที่เราไม่อ่านหนังสือเพื่อพัฒนาชีวิต
คาร์ล เซเกน เขียนว่า “สิ่งที่น่าทึ่งเกี่ยวกับหนังสือคือ มันเป็นวัตถุแบนๆ ที่ทำจากต้นไม้ โดยมีส่วนที่พลิกงอได้พิมพ์เส้นขยุกขยิกสีดำ แต่แค่มองผ่านทีเดียว คุณก็เข้าไปอยู่ในจิตใจของอีกคนหนึ่ง บางทีเขาคนนั้นอาจตายไปหลายพันปีแล้ว หนังสือร้อยเวลาเข้าด้วยกัน หนังสือเล่มหนึ่งเป็นหลักฐานว่ามนุษย์สามารถสร้างมายากลได้”
กลับมาอ่านหนังสือกันเถอะ! เพราะจะมีปัญญา ต้องรู้จักเลือกเดินไปบนเส้นทางพัฒนาตนเอง
กลับมาอ่านหนังสือกันเถอะ! เพราะคนมีโอกาส แต่ทิ้งโอกาสที่มี ก็คือคนด้อยโอกาส
- 37
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
