16 เม.ย. เวลา 05:21 • ธุรกิจ

“เอนเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์ = ไปวัด?” เมื่อการเปรียบเทียบกลายเป็นเครื่องมือสื่อสารของรัฐ

“ก็เหมือนเวลาเราไปวัดนั่นแหละ… ไม่ใช่ทุกคนที่ไปขอหวย” — คำเปรียบเปรยจากนายวิสุทธิ์ ไชยณรุณ ที่กำลังกลายเป็น Talk of the Town
ในประเทศที่ ‘วัด’ คือศูนย์รวมจิตวิญญาณ วัฒนธรรม และความหวัง การหยิบคำนี้มาเปรียบเทียบกับสิ่งใหม่อย่าง “เอนเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์” ไม่ใช่เรื่องเล็ก
มันบอกอะไรบางอย่างถึงวิธีคิดของคนในอำนาจ
ว่าการสื่อสารกับประชาชน ไม่ใช่แค่เรื่องของเนื้อหา...แต่มันคือการเลือก “ภาพ” ที่ผู้คนคุ้นชินและเชื่อมโยงได้ง่าย
---
1. เพราะความเข้าใจผิดมันแพร่เร็วกว่าอินเตอร์เน็ต
หลายคนเข้าใจว่า “เอนเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์” คือชื่อเรียบหรูกลบเกลื่อนของ “กาสิโน”
แต่รัฐย้ำว่า...กาสิโนมีแค่ 10% เท่านั้น
ที่เหลือคือโรงแรมหรู สวนน้ำ สวนสนุก คอนเสิร์ต ฯลฯ
เหมือน Disneyland ผสม Marina Bay Sands (แต่ยังไม่มีแบบจำลองให้ดู)
2. เพราะคำว่า ‘การพนัน’ ยังเจ็บในใจใครหลายคน
เรามีประวัติศาสตร์อันขมขื่นกับบ่อนเถื่อน หนี้พนัน และครอบครัวที่พังพินาศ
ดังนั้นทันทีที่มีข่าวเรื่อง “จะเปิดกาสิโน”
ก็เหมือนเปิดแผลสังคมให้เลือดซิบอีกครั้ง
ไม่แปลกที่คนจะกลัว กลัวว่าจะมีลูกหลานหลุดเข้าไป กลัวว่ารัฐจะใช้ข้ออ้างพัฒนาเพื่อเปิดเสรีการพนัน
3. แต่การเปรียบเทียบกับ ‘วัด’ ก็มีพลังในตัวของมัน
มันอธิบาย “ความหลากหลายของวัตถุประสงค์” ได้ในคำเดียว
เพราะคนไปวัดไม่ใช่แค่ขอหวย
บางคนไปไหว้พระ
บางคนไปถ่ายรูป
บางคนไปตามหาความสงบในใจ
รัฐจึงอยากให้มองว่า คนไปเอนเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์ก็อาจไม่ได้เข้าไปในกาสิโนเสมอไป
คำถามคือ: เราเชื่อหรือไม่ว่า ‘การควบคุม’ จะได้ผลในไทย?
ข้อเสนอเรื่องคัดกรองผู้มีฐานะให้เข้าเล่นกาสิโนเท่านั้น ฟังดูดี
แต่เราต่างรู้ดีว่า “กฎหมายไทยแข็ง แต่การบังคับใช้กลับเปราะบาง”
เราคุ้นกับภาพของ VIP เข้าออกบ่อนเถื่อน
เรารู้ว่าความเหลื่อมล้ำเปิดช่องให้บางคน ‘เข้าถึงสิ่งต้องห้าม’ ได้ง่ายกว่าคนธรรมดา
---
สุดท้าย ประเด็นนี้ไม่ใช่แค่เรื่อง ‘จะเปิดหรือไม่เปิด’
มันคือบทสนทนาใหญ่ของสังคม
เราจะจัดการกับพฤติกรรมเสี่ยงในยุคใหม่อย่างไร?
เราจะใช้ความบันเทิงเพื่อยกระดับเศรษฐกิจโดยไม่ทำลายรากฐานสังคมได้หรือไม่?
เราจะควบคุม ไม่ใช่แค่สิ่งปลูกสร้าง...แต่ควบคุม เจตนา ได้จริงหรือ?
ไม่แน่ใจว่าการเปรียบเอนเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์กับวัด จะช่วยลดความกังวล หรือยิ่งทำให้คนระแวง
แต่ที่แน่ๆ มันสะท้อนความพยายามของรัฐในการ “ปรับภาพจำ” ของประชาชน
และบางที...เราก็ควรถามตัวเองว่า
ในยุคที่ความจริงถูกเจือด้วยการเปรียบเปรย เรากำลังคิดอย่างมีเหตุผล หรือแค่เชื่อตามอารมณ์?
---
#เอ็นเตอร์เทนเมนต์คอมเพล็กซ์ #กาสิโนหรือดิสนีย์แลนด์ #การเมืองไทย #รัฐกับการสื่อสาร #วัดในบริบทใหม่
P.S. คุณคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้? มองว่าเป็นโอกาส หรือเห็นว่าเสี่ยง? ความคิดเห็นของคุณอาจสำคัญกว่าที่คิด เพราะครั้งนี้...เสียงของประชาชนอาจตัดสินอนาคตของวงการบันเทิงและเศรษฐกิจไทยเลยก็ได้
โฆษณา