เมื่อผู้นำเล่นนอกตำรา… แล้วอะไรคือ “ตำรา” ที่เราเชื่อมั่นมาตลอด?
มีคำพูดหนึ่งที่ฉันจำได้ขึ้นใจจากบทสนทนากับเพื่อนอเมริกันคนหนึ่งระหว่างที่นั่งดื่มกาแฟในนิวยอร์กปี 2019
“Trump may not be presidential, but he’s doing something.”
เธอพูดพร้อมไหล่ยักเล็กๆ สีหน้ากึ่งเชื่อ กึ่งสับสนกับตัวเอง
ฉันนั่งคิดอยู่ครู่ใหญ่... ว่าทำไมคนจำนวนมากถึงยอมรับผู้นำที่ทลาย “ตำรา” ที่เราถือว่าเป็นหลักของระบอบประชาธิปไตย?
คำตอบอาจอยู่ไม่ไกลจากจิตใจมนุษย์เรานัก—"เมื่อระบบเดิมไม่เวิร์ก คนก็พร้อมจะลองสิ่งที่แหกทุกกฎ"
---
เมื่อ “ตำรา” ไม่ใช่ทางรอดอีกต่อไป
ในยุคที่ความหวังเริ่มบางเบา คนรู้สึกว่าผู้นำที่ “ดูดี พูดเก่ง อ่านเยอะ” กลับไม่ทำอะไรเลย นั่นคือพื้นที่ว่างที่คนอย่างโดนัลด์ ทรัมป์ก้าวเข้ามา
เขาไม่อ่านเอกสาร เขาไม่อ้างทฤษฎี เขาไม่พูดภาษาทางการทูต แต่กลับพูดภาษาที่ คนธรรมดาฟังแล้วเข้าใจ
ใช้คำง่ายๆ แบบ “ชนะ” หรือ “พัง”
ปลุกอารมณ์แทนการใช้เหตุผล
เล่นบทโต้กลับแรงๆ แทนการประนีประนอม
และที่สำคัญ—เขา “เล่นนอกตำรา” แบบไม่ขอโทษใคร
ในระบบราชการใหญ่โตและเชื่องช้าแบบอเมริกา การยุบกระทรวง การฉีกข้อตกลงระหว่างประเทศ หรือแม้แต่การขึ้นภาษีแบบสายฟ้าแลบ เป็นสิ่งที่คนไม่เคยเห็นจากประธานาธิบดีคนไหน
---
แล้วสิ่งที่เขาทำ มันเวิร์กหรือไม่เวิร์ก?
คำถามนี้ไม่สามารถตอบได้ด้วยตัวเลขเพียงอย่างเดียว เพราะ “ความรู้สึก” ของคนมีบทบาทไม่แพ้ความจริง
คนที่รู้สึกว่าเขา "ได้ยินเสียงฉัน" จะยังเชื่อใจเขา แม้สิ่งที่เขาทำจะขัดกับข้อมูลวิชาการ
ขณะที่คนอีกกลุ่มรู้สึกเหมือนโลกกำลังถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ
เราจึงเห็นทั้ง:
คนไทยในอเมริกาที่ต้องปรับราคาซอสหอยนางรมเพราะภาษี 36%
คนอเมริกันรัฐแดงที่ตะโกน “เขาทำสิ่งที่ไม่มีใครกล้าทำ”
ผู้เชี่ยวชาญที่คร่ำเคร่งกับ “มาตรฐาน” ที่ถูกละเลย
คนรุ่นใหม่ที่เริ่มตั้งคำถามว่า “ตำรา” เหล่านี้ยังใช้ได้หรือไม่ในโลกที่เปลี่ยนเร็วขนาดนี้
---
เรากำลังเข้าสู่ยุค “หลังตำรา” หรือแค่ช่วงทดลองที่เจ็บปวด?
หากมองให้ลึกลงไปอีก การบริหารของทรัมป์คือกระจกสะท้อนยุค Post-Intellectualism
ยุคที่ความรู้ไม่ได้รับการเคารพเท่าความรู้สึก
ยุคที่ภาพลักษณ์กับพลังดึงดูดสำคัญกว่าวิธีคิดที่ลุ่มลึก
มันไม่ใช่แค่เรื่องของ “ทรัมป์”
แต่มันคือคำถามต่อสังคมโลกว่า—เรายังเชื่อในระบบที่ใช้เวลา ตรวจสอบถ่วงดุล และวางรากฐานแบบช้าๆ
หรือเราจะเสี่ยงเดินตามผู้นำที่พร้อม "ทุบโต๊ะ" และเรียกสิ่งนั้นว่า "การเปลี่ยนแปลง"
---
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดอาจไม่ใช่ผู้นำที่เล่นนอกตำรา
แต่คือประชาชนที่รู้สึกว่า…ไม่มีตำราไหนเหลือให้หวังอีกแล้ว
บางที นี่อาจถึงเวลาที่เราทุกคนต้องเปิด “ตำราใหม่” ที่เริ่มจากการฟังกันให้มากขึ้น ใช้เหตุผลควบคู่กับหัวใจ และไม่ละเลยความจริง เพียงเพราะมันพูดเบากว่าอารมณ์
#เล่นนอกตำรา #ทรัมป์ #การเมืองสมัยใหม่ #PostIntellectualism #ประชาธิปไตยยุคใหม่
P.S.
สิ่งที่ทำให้เราทึ่งในทรัมป์ ไม่ใช่เพราะเขาฉลาดกว่าคนอื่น แต่เพราะเขา กล้า กว่าคนอื่น
คำถามคือ…เราควรให้รางวัลกับความกล้านั้นหรือไม่?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
