โลภะ, โทสะ, และ โมหะ เป็นอุปมาแทน กิเลสหลัก 3 อย่าง ที่ขวางกั้นไม่ให้จิตพ้นทุกข์ หากมองโดยพิจารณาจาก รากของกิเลส ตามแนวพุทธธรรมแล้ว…
“โมหะ” มีอิทธิฤทธิ์มากที่สุด
เพราะ โมหะ (ความหลง/ความไม่รู้) เป็นรากฐานของทุกกิเลส
🍄 เราโลภ…เพราะไม่รู้พอ
🍄 เราโกรธ…เพราะไม่รู้วิธีวางใจ
🍄 เราหลงในสุข ลุ่มหลงในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส…
ทั้งหมดล้วนเกิดจาก “อวิชชา” หรือ “โมหะ”
เปรียบเหมือนการเดินในที่มืด
ถ้าเรา “ไม่รู้” ว่ากำลังหลงทางอยู่
ต่อให้มีคนเตือนหรือชี้แสงไฟ เราก็ยังเดินผิดซ้ำ ๆ
โมหะ พรางตา และ ปิดใจ
ทำให้แม้เจอธรรมะก็ไม่เข้าใจ
แม้ได้ยินคำสอนดี ๆ ก็ไม่เห็นคุณค่า
เพราะใจยัง “หลง” อยู่
หากเปรียบเป็นการต่อสู้ในใจ
🌿 โลภะ เหมือนของหวานยั่วใจ
🌿 โทสะ เหมือนไฟที่ลุกโชนแค่ชั่วครู่
🌿 แต่ โมหะ คือหมอกหนาทึบที่ปิดบังทุกทาง
จนเรามองไม่เห็นทางพ้นทุกข์แม้อยู่ตรงหน้า
@ ฝากธรรมะสั้น ๆ สรุปความให้นะครับ….
“โทสะแรง แต่หายเร็ว
โลภะล่อใจ แต่ยังพอรู้ตัวได้
แต่โมหะ…เงียบ ลึก เรื้อรัง และพรางตัวเก่งที่สุด”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
