18 เม.ย. เวลา 10:43 • กีฬา

นานแค่ไหนแล้วกับการทารุณกรรมทีมอื่นไม่เป็น

นานมั้กเลยอ่ะ กับการทำให้โรงละครแห่งความฝันกลับมาเป็นอย่าง สถานที่สมควรจะเป็น และช่างโชคร้ายเหลือคณานับกับเกมสำคัญของทีมผู้มาเยือนอย่างลียงที่ต้องมาถูกทารุณกรรมปนดราม่าในห้วงเวลาของการหายไปของสิ่งนี้ที่นี่ ก่อนหน้านั้น ยิ่งดูยังไงก็ยิ่งดูเหมือนจะไม่มีวี่แววย้อนห้วนกลับมาเก่งและเฮงอย่างชัดแจ้งปรู๊ดปร๊าดยังงี้
หลายเวลาเนิ่นนานเหลือเกิ้นน์ที่เหล่าพลพรรคผีแดงสาละวนอยู่กับการทำยังไงก็กระทำเหมือนทารุณกรรมกับผลงานและระบบการเล่นของตัวเอง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่ง เมื่อคืนนี้ ที่แห่งนี้ดันคึกเผลอไผลกดปุ่มกลใดเข้าแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ปีศาจจอมขมังเวทย์ตนเดิมที่ทุกคนลืมเลือนก็ถูกปลุกให้ฟื้นคืนชีพกลับมารับงานด่วนเสียงั้นเฉยเลย ไม่มีทั้งขลุ่ยและปี่ฝรั่งบรรเลงประดับ
ภาพกอดกันกลมดิกประดุจร่างเดียวของอโมริมกับออนานานายทวารหลังเกม สยบข่าวลือร้ายๆที่ผุดไปก่อนหน้าให้เงียบกริ๊บเป่าสาก
ยิ่งไปกว่านั้น ภาพดีใจอย่างอลังการ์แต่ดูนิ่มนวลอยู่ในทีของกองหลังจอมซัลโวที่เป็นมหาอมตะนิรันดร์กาลที่นาทีนั้นจู่ๆก็ทะยานขึ้นมายืนในกรอบเขตโทษฝ่ายตรงข้ามแล้วโขกประตูชัยทำตัวเยี่ยงศูนย์หน้าตัวเป้า โดยวินาทีนั้นไม่รู้ว่าคิดห่วงหรือสนใจใยดีต่อเขตความรับผิดชอบของตัวเองอยู่หรือป่าว สิ่งแสดงเสมือนทำตัวตอบย้ำประกาศกร้าวว่า ข้าคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ที่นี่มานานจนถึงเด๋วเนี้ยและอยู่ตรงนั้นตรงกรอบเขตโทษคู่แข่งเพียงเพื่อจะเป็นผู้ปลุกความยิ่งใหญ่กลับมา...!?
แค่ผ่านเข้าไปรอบสี่ทีมสุดท้ายเท่านั้น ชนะนัดนี้ยังไม่ได้แชมป์ จะเวอร์อหังการไปไหนกัน แต่อย่างน้อย การผ่านลียงชนิดเฉียดฉิวเส้นยาแดงผ่าแปดกลางโรงละครแห่งความฝัน ก็สำแดงว่า ที่นี่ถูกเขย่าให้เห็นและสัมผัสได้ถึงเค้าโครงเดิมกลายๆบ้างแล้วนะ เหล่าเรดอาร์มี่คงต้องแอบหวังต่อไปว่า ทุกอย่างของที่นี่ ถึงเวลาต้องรีบกลับมา (ได้แล้ว)!
โฆษณา