..ได้แต่รู้จักเรื่องข้างนอก สัมผัสนอก. รู้ไปหมด ที่ตายังดีหูยังดี..แต่เรื่องข้างในไม่รู้จักเลย..จนเป็นที่มาว่า อยู่กับโลก ก็หลงโลก พอหลงแล้วนี่ ..มันก็มีเรื่องราวต่างๆ มากมาย .เพราะความหลง..อย่างที่เขียนนี้ ก็มีความหลง เกิดขึ้น
เมื่อ..หลงอารมณ์นึกคิด ก็เขียน ..ไปตามอารมณ์นึกคิด .เป็นเสียงบอกว่า สังจิต ให้ใช้กาย .มีตัวกระทำเกิดขึ้น ใช้นิ่วจิ้มๆกดๆ อย่างนี้อย่างนั้น ก็พิมพ์ไป .ตาก็มองพิมพ์ถูกพิมพ์ผิด..เรียกรวบรัดว่า กายวาจาใจ หลงไปตามอารมณ์กรรมที่เกิดขึ้น. แล้วมีใครบ้าง ที่ไม่หลงอารมณ์ หรือ หยุดยั้งอารมณ์ได้ ..ละอารมณ์นั้น ปลดเปลื้องอารมณ์ที่เกิดขึ้น. ที่เค้าเรียกว่า ชนะใครก็ไม่เท่าชนะอารมณ์ของตนเอง เท่านั้นยังไม่พอ ..ต้องทำไปจนชนะมายาของกาย ที่มันมีเจ็บแก่เฒ่าชรา..
เรื่องของกายเรา นั้น มันเหมือนห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่จิตเรานั้นอาศัยอยู่ ..ที่ว่า จิตใจ ..ใจนั้น ..มันมีอารมณ์ ..นึกอยาก คิดเรื่องนั้น เรื่องนี้ แล้วแต่อารมณ์มันจะเกิดขึ้นที่ใจ รัก โลก โกรธ หลง อารมณ์ที่ให้มายาต่างๆ เกิดขึ้น ..ไอ้จิต น้อยๆ ก็คอยเชื่อฟัง อารมณ์ที่เกิดขึ้นที่ใจ ..ฟังเสียงอารมณ์นึกคิด ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ แล้ว ก็มีเคลื่อนไหว ขันธ์ทั้งห้า เปลื่นนไปตาม ตามอารมณ์ .. เกิดเป็นตัวกระทำขึ้นมา เป็นเงาดำเกิดขึ้น
..สิ่งที่เกิดขึ้นที่ใจ ที่ห้องสี่เหลี่ยมแคบดินน้ำลมไฟ ..มันมาจากไหน ..มาจากเรื่องราวอดีตชาติ ที่เคยสะสมบันทึกเก็บเกี่ยวไว้ ..ก็จะค่อยไหลออกปรุงแต่งกาย ปรุงแต่งใจ ที่ว่า ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ ..ทำอะไรมา ก็ได้รับผลอย่างนั้น ต้องมีสังขารกรรม มีขันธ์ห้าที่เป็นกรรม .
เมื่อเกิดอารมณ์กรรม ตัวกระทำ ..จิต..ก็ใช้กาย ..เค้าเรียกว่า เดินไปตามอารมณ์กรรมตัวกระทำที่เกิดขึ้น ..เกิดภาพ รูปที่ทำตามอารมณ์กรรมตัวกระทำต่างๆ ยืนดูนาฬิกา ยืนถ่ายทำนั่นนี่ .. บ้างก็ไปยืนพูด ..พูดไปตามอารมณ์ หิวก็ไปหาอะไรกิน . แต่สิ่งทั่งหลาย ที่จิตนั้นใช้ ..เดืนไปตามอารมณ์กรรมตัวกระทำ ไม่ได้สูญหายไปใน ห้องแคบๆ ที่จิตนั้นอาศัย ก็ช่วยบันทึก ..ลึกลงไปเค้าเรียกว่า จิตถูกกักขังอยู่ในเรือนกาย ..จะใช้กายไปทำอะไร
..เดี๋ยวกายมีก็เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ..ไอ้การเปลี่ยนแปลง ของกาย นั่นจิตที่อาศัยอยู่ข้างไน มันไม่ค่อนเรียนรู้หรอก ..มันก็เพลิดเพลิน กินนอน อยู่ในห้องแคบสี่เหลี่ยม .เผลอแป๊บเดียว ..เอ้า ..แก่แล้ว ..เอ้า ..ปวดเมื่อย อาการเลือดลมไม่ปกติ วัยทอง มันมา ..อ้อ..มันเป็นอย่างนี้เอง
.เอ ..สงสัยที่เค้ามาเตือนว่า ไอ้ห้องสี่เหลี่ยมที่จิตอาศัย มันจะผุพังแล้วน่ะ จะทำอะไร ก็รีบทำ มันเอาอะไรไปไม่ได้ . ก็นั้นแหละ จิตมันอยู่กักขังที่แคบมืดมิด ..ไม่มีแสงสว่างส่องมาช่วยมองเห็นสิ่งที่อยู่ในห้องแคบนี้มีอะไรบ้าง ..มันก็เลยมืดมิดไปตลอด ..เค้าเรียกว่า อวิชชา ..ไม่สามรถแก้ไข อะไรได้เลย เป็นโมฆะบุรุษโมฆะสตรี ไปชาติหนึ่ง
เรื่องอารมณ์กรรมตัวกระทำ นั้นยากที่เข้าใจ ต้องอาศัยการสร้างบุญกุศล การประพฤติปฏิบัติธรรมขึ้นมา ..จึงจะค่อยได้เรียนรู้จัก ในสิ่งที่เรียดว่าตัวกระทำ ทีเป็นเหมือแม่เหล็กขนาดใหญ่ ดูดจิต ให้ใช้การเคลื่อนไหวไปตามตัวกระทำ ..แล้วจิตคนเรา ก็ไม่มีกำลัง ผลักหนี อำนาจแม่เหล็กนี้ได้เลย นั่นจึงเป็นเรื่ิองของคำว่า ให้ใช้กายนี้ หมั่นสร้างบุญกุศลบารมี ให้จิตนั่น .มีแสงสว่าง ..จุดเทียนธรรม ขึ้นมา ..จะได้มองเห็น สิ่งต่างๆในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ..เก็บอะไรมาเรียงราย เก็บขยะอะไรเข้ามาไว้ ..จะได้ขนมันออกไปทิ้ง ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
