คำถามเชยๆ กับ คำตอบเชยๆ
ความรักคืออะไร เป็นคำถามเดิมคำถามเดียวที่คนพันล้านคนสงสัย ซึ่งคำตอบเป็นดั่งอากาศที่เรารู้ว่าไม่อาจมองด้วยตาเปล่าเห็น แต่พิสูจน์ได้ด้วยลมหายใจและดอกกุหลาบ คำพูด กลิ่นหอมคอเสื้อ ลิปสติกบนลิปสติก หรือภาษากาย?
คงไม่สนุก หากเราไม่ได้ตอบคำถามนี้ด้วยความความโรแมนติก
หากความเป็นจริงแล้วช่างน่าเบื่อ เราหลายคนล้วนอยากโยนมันทิ้งปล่อยลงน้ำเพื่อหลงทางหันมาสัมผัสการตกหลุมรักใหม่ๆ ที่เป็นเหมือนความฝันในชั่วขณะในยามข้ามคืน และได้พบข้อสรุปที่เหมือนจะสวยงามแม้อาจเป็นเพียงชั่วคราว
ในเรื่องของเด็กน้อย คุณต้องคงเคยเป็นจำเลยทำร้ายใครสักคน บางครั้งคุณคงเคยจำนนไร้ทางออกในฐานะผู้เคราะห์ร้ายระหว่างบาดแผลในใจ และเชือกที่ห้อยอยู่ข้างหน้าต่างจากรอยริมฝีปากบนกระดาษสำนวนรักที่เคยเกิดขึ้น มันคือความเป็นจริง ความเป็นจริงช่างโหดร้ายเลวทราม ซึ่งไม่มีความปราณี วัยเยาว์ เราก็หลงรักไปเรื่อย บ้างก็เชื่อว่า รักแบบมั่นคงที่สุดคือ รักที่ไม่บอกออกไป บ้างก็เจ็บปวดเมื่อรักของเราถูกคนอื่นจูงมือไปในที่เราไม่คุ้นเคยหรือรู้จัก และเราเองก็ไม่อาจไปถึง หลงรักแรกช่างหอมหวาน เด็กน้อยเอ๋ย เด็กน้อยเอ๋ย
แด่คนเชยๆที่หลงทางและหลงยุคอย่างคุณ คุณจำเป็นต้องถอดเลนส์ชมพู เพื่อยอมรับโลกหลากสีในหลงและรัก อะไรไม่ใช่รักอะไรไม่ใช่หลง
จำไว้ว่าคุณมีประสบการณ์เยอะในเรื่องหลับนอน มันไม่แปลว่าคุณจะรู้จักรักเป็น ถึงจุดหนึ่งคุณต้องเลือกจะล่องลอยบนก้อนเมฆหรือย้ำเดินบนพื้นดิน คุณจะรักความตื่นเต้นหรืออดทนกับความเบื่อหน่าย คุณจะรักความเยาว์วัยหรือผิวหนังที่เหี่ยวย่น
แม้คุณไม่เคยตั้งใจกระทำผิดจงเข้าใจไว้ว่าทุกอย่างไม่ได้ถูก รักไม่ใช่การบริหารเสน่ห์เหมือนตลาดภาพยนตร์ละครเวทีหรือบนฟีดไอจี นั้นแค่ความหลงโค้งเว้าเปลือกนอก หรือเพราะเราเมาเราเลยรัก
แล้ว รักที่แท้มาจากไหนจากธรรมชาติ จากคนสองคน จากผู้คนรอบตัว หรือ จะเป็นเจ้าตัวเล็กจากจิตวิญญาณไขกระดูกและเลือดเนื้อของเรา
มีหนังสือเพลงดนตรีบทกวีและลมปากจำจากคนที่คุ้นเคยหรือคนแปลกหน้าเมื่อวานที่เดินสวนผ่าน ได้กล่าวถึงอธิบายความรักอยู่เป็นหมื่นล้านคำ ที่เคยได้ยินและพบอ่าน เช่น รักแรกควรรีบ คือ รักตัวเองก่อนเหนือสิ่งใด แม้จะบกพร่องก็ตาม รักตัวเองคือรักที่ยิ่งใหญ่เพราะทำให้ มี จึงไม่ ขาด ที่จะรักคนอื่น โอบรักตัวเองเอาไว้ก่อน
ความรักในรูปแบบของคนสองคนคือ คือการทำลายวิหารปัจเจกภาพของตน ไม่เหลือสิ่งอื่นใดหรือที่ยึดเหนี่ยวใดใดนอกจากกันและกัน เวลาดีดี ในยามตื่นนอน ในยามหัวเราะร่ำไห้ก็จะมีคุณเป็นเพื่อนคู่กายอยู่เสมอ เมื่อเราทุบทำลายแล้ว
เราก็จะก่อฉาบสร้างมหาวิหารขึ้นมาในที่ใดที่หนึ่ง มีเพียงเราอยู่บนนั้น
ความรักในรูปแบบสากลคือ คือ การเปิดรับความเห็นต่างในโลกที่ไม่เท่าเทียม การยอมรับซึ่งกันและกันในความไม่งดงามเฉกเช่นแผ่นเสียงเพลงที่ตกร่องหรือวงกลมที่ไม่สมบูรณ์แบบ
หากรักควรกล้าพอที่จะสื่อสารความรู้สึกอย่างเสรีด้วยใจที่อ่อนโยน และรักนี้คือ ความที่เราเราไว้วางใจให้คุณเธอท่านได้ไปชั่วนิรันดร์ คล้ายฝันใดใดเมื่อเราร่วงหลนลงมาจากหน้าผาหุบเหว จะมีมืออุ่นอุ่นมารองรับตัวเราเสมอ
เราวางใจที่จะฝากความลับ และ ฝากเสียงไห้สะอื้นแด่กันและกันได้ แม้แต่โลกไหนหรือดาวดวงใดใดจะล้วงรู้
และสุดท้ายแล้ว ความรักสูงสุด คือ การให้อภัย ให้ปล่อยวาง เพราะเมื่อในจุดสุดท้ายในวันที่โลกแตกสลาย กับชีวิตแค่หมื่นกว่าวัน ไม่มีแม้เสียงดนตรีหรือคลื่นน้ำลมทะเล ดวงดาววิ่งสวนกันไปมาสับสน ไฟวิบวั๊บน้อยใหญ่ดับลง เวลาหยุดหมุน กาลครั้งหนึ่งเรารู้ว่าใจดวงนี้เคยรักเป็น
ถึงเวลาคุณจะเจอ โชคดี
รักคืออะไรขึ้นอยู่กับปัจเจกบุคคล คำตอบของผมอาจเป็นเพียงคำเชยๆที่อยากให้ดูโก้เก๋บ้างเท่านั้นเอง
จากยิมเด็กน้อย : )
เขียนไว้ 8-9 กันยา 2567
#ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยครับ-ไม่ทราบศิลปิน
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
