บอกสอน-แนะนำ-ตักเตือน ฯลฯ แล้วเค้าไม่ฟัง ไม่ใช่เพราะเหตุผลแค่ว่า "เขาเป็นผู้เยาว์" นะคะ ลองนึกในอีกมุมค่ะถ้าเด็กๆหรือเยาวชนคนหนุ่มสาว เชื่อตามที่ผู้อาวุโสบอกสอนโดยไม่ไตร่ตรองเอง อันนี้น่าห่วงกว่ามั้ย!!
จะเป็นผู้อาวุโสหรือมากประสบการณ์ ก็ไม่เกี่ยวค่ะ ไม่จำเป็นว่ามีสิ่งเหล่านี้แล้วคนอื่นต้องรับฟังเสมอไป ถ้าไม่ฟังแปลว่าไม่เคารพ อันนี้ยิ่งเลอะเทอะ!! ภาพลักษณ์ สถานะทางสังคม หรือเปลือกนอกต่างๆอาจจูงใจผู้ฟังได้บ้าง แต่จูงไปทางไหนก็แล้วพื้นฐานทางสติปัญญาของบุคคลนั้นๆ
พูดไม่ฟัง บอกไม่เชื่อ สอนอะไรก็ต่อต้าน ฯลฯ พวกนี้ไม่ใช่ประเด็นเลยค่ะ
เมื่อพูดอะไรแล้ว ไม่มีใครฟัง ให้ย้อนกลับมามองตัวเองก่อนเถิด คำพูดคำสอนไม่ได้มีน้ำหนักเท่าการทำให้เห็น สิ่งที่ปรากฎในปัจจุบันบอกเล่าความเป็นมา ได้ดีกว่าคำพูดอยู่แล้ว
อย่าห่วงเลยว่าเด็กๆจะไม่ฟังที่ผู้ใหญ่พูด ท่านผู้ใหญ่ผู้อาวุโสควรห่วงตัวเองก่อนเถิดว่าท่านใช้ชีวิตกันมาอย่างไร ดีพอหรือไม่ที่จะเป็นแบบอย่างให้คนอื่น
"คนที่ใช้ชีวิตมาอย่างดี & เป็นแบบอย่างให้คนอื่นได้" ไม่ได้เกี่ยวกับยุคสมัยค่ะ เขาจึงไม่อ้างยุคสมัยเพื่อให้ใครรับฟัง ไม่ข่มคนอื่นด้วยคำว่าเด็กสมัยนี้ ประสบการณ์ส่วนตัวทั้งสำเร็จหรือล้มเหลว มักสะท้อนออกมาให้เห็นอยู่แล้วในปัจจุบันของคนๆนั้น เห็นแล้วคิดไม่ได้ พูดให้ตายก็คิดไม่ได้ค่ะ
พึงเคารพในวิจารณญาณของผู้อื่นค่ะ "เอาแต่เคารพตัวเอง แต่ไม่เคารพวิจารณญาณของคนอื่น" ไม่ได้ป่าวคะ!! ไม่ว่าจะคนรุ่นไหน ยุคไหน อายุเท่าไหร่ ถ้าเขาเห็นประโยชน์ในสิ่งที่เรามี-เราเป็น เขารับไปปรับใช้เองค่ะแม้จะไม่ได้บอกสอนด้วยวาจาคำพูด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
