บันทึกจากวิญญาณที่ปรารถนาจะสิ้นสุด 3
ดอกไม้ในกรงทอง
Jnana
เสียงนกร้องแผ่วเบาท่ามกลางหมู่แมกไม้ยามเช้า บรรยากาศภายในเรือนใหญ่หลังงามแห่งตระกูล “ปรีดากุล” เงียบสงบอย่างเป็นปกติเหมือนทุกวัน
หญิงสาวในชุดลูกไม้สีขาวสะอาด นั่งสงบอยู่หน้าบานหน้าต่างบานสูง แสงแดดอ่อนลอดผ่านผ้าม่านลูกไม้กระทบใบหน้าเธอ บางเบา อ่อนโยน และเศร้าลึก
เธอชื่ออารียา ลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณหลวงปรีดากุล กับคุณหญิงจินหยก ตระกูลใหม่ที่เพิ่งผงาดขึ้นมาในช่วงปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 6
พ่อของเธอเป็นคนกล้าหนักแน่นและทะเยอทะยาน ส่วนแม่มีบทบาทหนุนหลังผู้เป็นพ่อเท่านั้น ชีวิตของอารียาถูกเลี้ยงดูอย่างประณีต งามสมหญิง สงวนกิริยา และปราศจากสิทธิ์ในการขัดขืน ตามขนบแบบแผนของคนในยุคนั้น ยิ่งเป็นคนจีนด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง
“อารียา ลูกจะต้องมีตำแหน่งที่ผู้หญิงคนอื่นอิจฉา” แม่ของเธอเคยบอกไว้แบบนั้น
ในขณะที่พ่อพูดเพียงสั้น ๆ “สิ่งที่เราทำ มันคือการวางหมาก... เพื่อให้ทั้งวงศ์ตระกูลก้าวไปข้างหน้า” เธอนึกถึงคำพูดที่พ่อและแม่พูดไว้ในอดีตก่อนที่วันนี้จะมาถึง
อารียาไม่ได้เข้าใจทั้งหมดในตอนนั้น แต่ก็เลือกที่จะเชื่อพ่อและแม่โดยไม่ปรารถนาจะทำตามใจที่นึกค้านอยู่ลึก ๆ ตามสัญชาติญานในเวลานั้น เธอถูกฝึกให้เงียบ ให้พยักหน้า และห้ามสงสัย
เธอถูกฟูมฟักมาอย่างดีหากเทียบกับบุตรีของชาวจีนตระกูลอื่นในยุคนั้น
เธอมีห้องหนังสือ มีเปียโน มีอาจารย์จากต่างประเทศมาสอนภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษ มีเพื่อนสนิทสองสามคนที่พอจะแบ่งเสียงหัวเราะกันได้ในบางวัน และแน่นอน เธอมี “เขา”
ธามชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งรูปกายและชาติตระกูล เป็นที่หมายปองของสตรีมากหน้าหลายตาและเขา... คือคนที่พ่อแม่ของเธอหมายมั่นว่าจะให้เป็น “สามี”
อารียาเคยเห็นเขาครั้งแรกในบาร์ที่โรงแรมของผู้เป็นพ่อ วันนั้นเธอยังอ่อนเกินกว่าจะเข้าใจความซับซ้อนของการเมืองและแนวทางของผู้เป็นพ่อ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าแววตาของธามในยามหันมามองเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
จากวันนั้นมา เธอเฝ้าคิดว่า ... บางที หากได้แต่งงานกับเขา ชีวิตก็คงจะงดงามเหมือนในบทละคร แต่เมื่อวันนั้นมาถึงจริง ๆ ทุกอย่างกลับไม่เหมือนฝัน
“อารียา...” เสียงแม่เรียกจากหน้าห้อง หญิงสาวลุกขึ้น หยิบผ้าคลุมไหล่สีงาช้างพาดไหล่ แล้วเดินออกไปโดยไม่ปริปาก เมื่อไปถึงในห้องรับแขก พ่อและแม่ของเธอนั่งอยู่กับบุคคลสำคัญอีกท่านหนึ่ง “คุณหญิงพวงทอง” ผู้ที่ได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนในสังคมชั้นสูง การที่ท่านมาเยือนถึงเรือนในวันนี้จึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา
“อารียา... มาฝากเนื้อฝากตัวกับคุณหญิงสิลูก” แม่กล่าวเสียงนิ่ง เธอค้อมตัวลงตามแบบแผน คุณหญิงชายตามองด้วยสีหน้าพึงใจ
ไม่มีการถามว่าเธออยากหรือไม่อยาก ไม่มีใครสนใจว่าเธอรู้จักเขาดีพอหรือไม่
ความรักไม่มีอยู่ในบทสนทนาเลยสักครั้ง มีเพียงคำว่า “เหมาะสม” และ “ดีต่อวงศ์ตระกูล” อารียานั่งนิ่ง รู้สึกเหมือนเสียงรอบข้างเริ่มห่างออกไป เธอมองมือของตัวเองที่วางอยู่บนตัก มันสั่นเล็กน้อย แม้จะเงียบ แต่ภายในใจเธอกำลังอื้ออึง
เมื่อการหมั้นหมายเกิดขึ้น ทุกอย่างก็เหมือนหล่นใส่เธอแบบไม่มีทางหลีกเลี่ยง อารียาได้ใกล้ชิดกับธามมากขึ้น แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้กลับไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยฝัน เขาอ่อนโยนเพียงต่อหน้าผู้อื่น เขายิ้ม ... แต่ไม่เคยส่งใจมาพร้อมรอยยิ้มนั้น
และผู้หญิงมากหน้าหลายตา ที่รายล้อมเขา ก็ไม่เคยหายไป
เธอพยายามไม่เห็น พยายามไม่คิด แต่หัวใจของเธอ ... มันรู้ ความรักที่มีอยู่ ค่อย ๆ กร่อนเงียบ ๆ เหมือนน้ำไหลรินลงบนหิน อารียายังไม่พูด เธอยังทน ยังยอม เธอไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวัง เธอไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็น “ผู้หญิงที่ไม่รู้จักหน้าที่” และเธอยังหลอกตัวเองว่า “บางที เขาอาจจะเปลี่ยน”
แต่เมื่อวันที่ความจริงค่อยกระจ่างชัด เธอแน่ชัดว่าเขาไม่เคยมีเธออยู่ในหัวใจ แม้ในฐานะ “ว่าที่ภรรยา” ก็ยังไม่เคยมีความพิเศษใด แตกต่างจากหญิงอื่น เขาเลือกปฏิบัติต่อผู้หญิงคนอื่นด้วยวิธีเดียวกับที่ทำกับเธออย่างไม่ลังเล หัวใจของอารียาก็คล้ายจะแหลกสลายลงทีละน้อย ความรักที่เคยมีต่อเขากลายเป็นความเจ็บปวดที่เงียบงัน ลุกลามเป็นรอยร้าวบาง ๆ ที่ไม่มีใครมองเห็น จนวันหนึ่ง … หญิงสาวผู้เคยยิ้มเสมอแม้ในวันที่ใจสั่น ก็ไม่อาจกลับไปเป็นคนเดิมได้อีก แม้แต่ “ธาม” เอง … ก็อาจไม่มีวันเข้าใจว่าเขาทำเธอหล่นหายไปตรงไหน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
