..เรื่องราวที่มีมีคำอธิษฐาน ..ข้าพเจ้า ปรารถนา ให้กายเป็นบุญ จิตมีแสงรัตนะธรม ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้จิตมีความเข้มแข็ง ให้สติปัญญาและความจำ ให้องค์สมาธิปัญญาเป็นธรรม ให้มีความเฉลียวฉลาด รู้แจ้ง เห็นจริง ทั้งทางโลก ทางธรรม เกิดจากจิตของข้าพเจ้า ด้วยมรรค ๔ ผล ๔ พระนิพพาน ๑..
เรื่องคำอธิษฐาน นี้ ผู้ใหญ่ ท่านสอนให้กล่าว ..ก่อนที่จะ ..นำกายบิดามารดา มาประพฤติปฏิบัติ ..ก็มีการกล่าวทุกครั้ง ก่อนปฏิบัติธรรม
การที่เรามาเรียนรู้ .เรื่องใหญ่ของธรรม ที่นำพาให้พ้นทุกข์ จิตพ้นทุกข์ . กายเรานั่น ..มันามีแต่เรื่องราวอารมณ์ของโลก เราก็เรียนรู้จักเรื่องราวที่โลก เค้ามีให้ ให้มีอารมณ์ปรุงแต่งกาย ทำให้กายนั่น หยุดนิ่งไม่ได้ เหมือนว่า นั่งนิ่งๆ จิตเฉยไม่ได้ เมื่อเราจะทำให้.กายให้นิ่ง จิตก็นิ่ง ..ก็มีแสงรัตนะส่องลงมา สอนจิต ให้รู้จักโลก มีสติสัมปชัญญะรู้จักกรรม มีสติสัมปชัญญะรู้จักธรรม เพื่อสร้างบุญบารมีหนีกรรมไปทุกชาติ .
ตอนที่ฟังท่านครั้งแรก ท่านก็พูดสั้น ว่า ทำให้กายนิ่ง จิตเฉย หรือ ว่างจิตว่างได้ ธรรมท่านก็ลงสอนจิต ..ท่านก็บอกมาเพียงแค่นี้ แล้วเราก็ฝึกหัดเอง ..ท่านไม่ได้บอกรายละเอียดอะไร ให้เราเพียรพยายามด้วยสติปัญญาของตัวเอง
เมื่อเริ่่มต้นฝึกหัดใหม่ ๆ ก็ไม่รู้จักอารมณ์กรรม ที่ท่านบอกว่า อยู่กับอารมณ์ ก็ไม่รู้จักอารมณ์ อยู่กับกรรมก็มีรู้จักกรรม . พระท่านก็พูดให้ฟัง สามสิบกว่าปีมาแล้ว ก็ได้ฝึกหัด .ทำมาเรื่อยๆ ก็เรียนรู้ เรื่องนั้นเรื่องนี้ มา
..พอรู้จักเรื่องนั้นมานิดหน่อย ก็เหมือนเปลืยนเรื่องราวให้เรียนรู้ อะไรต่างๆ ..ที่ว่า เป็นมะโนทะศึกษา ให้ไปปะติดปะต่อ เรียนเรียงเหตุผล .. ในสิ่งต่างๆที่ที่เรียนรู้มา ..มันก็มีรายละเอียด ลึกลงไปๆ ในคำว่าจิต ..เรื่องราวใการเปลี่ยนแปลงของกายกรรม ให้เป็นกายบุญ จากกายบุญ ก็ทำให้เป็นบารมี มันเป็นเรื่องของการขยับขยายจิต จิตบารมี
เรื่องประสบการณ์ ที่เรียนรู้จัก เรื่องกายอารมณ์จิต ..เพียงแค่สามคำนี้ ก็เรียนรู้ไม่หวาดไม่ไหว บางทีฝึกหัดปฏิบัติไป ..โอ้ว ..เรื่องราวทำมันมันละเอียดละออจริงๆ เป็นเรื่องของคุณความดี ที่บริสุทธิ์จริง ที่ท่านบอก ว่า จิตอ่านจิตของตัวเองได้ จึงจะสามารถลดละกรรม หนีกรรมไปหาธรรม.หากเราอ่านจิตตัวเองไม่ได้ ..เราก็อยู่ไปวันหนึ่งๆ ทำไปตามอารมที่เกิดขึ้น ก็อยู่อย่างนี้ไปจนวันตาย เมื่อเรา..เรียนรู้ได้ ว่า บุญกุศลนั้นทำให้กายเป็นบุญ จิตก็มีความสุข ในกายที่เป็นบุญเกิดขึ้น
เรื่องราวหนึ่ง เรื่องของ จิต .ที่เรียกว่า จุดเที่ยบธรรม ที่เหมือน พระจันทร์ ขึ้นมา มีเดือนมืด เดือนสว่าง ..เมื่อจุดเที่ยนขึ้น มาเหมือน มีพระจันทร์ส่องแสง ลงมา ให้เห็น ..ทางที่จิตเราจะเดิน ฝ่าฟัน อุปสรรคต่างๆได้ หากจิตเรานั้น ไม่มีแสงสว่าง เหมือราหูอมจันทร์ ..มันก็ถูกอม..อยู่อย่างนั้น ไม่สามารถเห็นช่องทาง อุปสรรคที่ขัดขวางนั้นไปได้ แล้วเรื่องราวของคำว่าจิตมีขันติ .นั่นช่วยให้เรา ผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปได้ รวมทั้งที่ว่า ทำไมต้องสร้างทานสร้างบุญขึ้นมา นั้นช่วยเหลือจิตของเราอย่างไร
เรื่องของการจุดเทียนธรรม เรื่องนี้ ในการสร้างบุญ การสวดมนต์ การปฏิบัติ แต่ละครั้ง เมื่อกระทำแล้ว ก็ต้องรีบตรวจ หมั่นสังขารตัวเราเอง เช่นเวลาทำบุญ ทำด้วยความเต็มใจ ..จิตก็มีความปิติ มีความสุข ในบุญที่เกิดขึ้น แต่ส่วนมาก เราสังเกตไม่ได้ เพราะเราเอาอารมณ์ลุกลี้ลุกลนมาสร้างบุญกุศล มันก็เลยไม่เกิดความปิติของจิตเกิดขึ้น แล้วส่วนมาก ก็เป็นอารมณ์อุปโลกน์ให้ว่า ฉันทำบุญ ฉันมีบุญ แล้วบุญนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ..มีลักษณะอะไรเกิดขึ้นในสิ่งที่เรียกว่า บุญกุศล .
เรื่องราวเหล่านี้ หากเราไม่เพียร หมั่นฝึกหัด ปฏิบัติธรรม สร้างบุญ กุศลขึ้นมา เราก็ไม่มีโอกาส จิตเรามันก็ไม่ได้เรียนรู้จัก เรื่องราวเหล่านี้ .ที่ว่า ปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศลหนีกรรม ..หากเรรไม่รู้จักกรรม เราก็ไม่รู้ว่า จะหนีอะไร ไม่ได้มีความรู้สึกทุกข์ . เพราะถูกปิดไม่ให้รู้จัก .ทุกข์ของจิตตัวเองเลย ก็อยู่ไปวันๆ ก็แก่เจ็บตายไป โดนไม่รู้ว่า เค้าให้มาอาศัยกายมนุษย์ เอากายนี้มาทำอะไร ให้เกิดเป็นประโยชน์แก่จิตที่ต้องออกไปจากกายนี้ เมื่อถึงเวลา..นั่นก็เป็นเรื่องราวที่พยายาม ฝึกหัด ไปตามคำ อธิษฐาน ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
