#借命而生 #ชีวิตแลกชีวิต
โดย #ดูๆไปเถอะ
ตอนที่ 6
เมื่อรัตติกาลกลืนกิน...ฝันร้ายยังตามหลอกหลอน!
ตู้เซียงตงสะดุ้งตื่นพรวดกลางดึก ฝันร้ายยังคงตามติดราวเงา ควันบุหรี่ลอยอ้อยอิ่งในความสลัวก่อนรุ่งสาง เขาทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ขณะที่สวีเหวินกั๋ว กำลังซ่อนเร้นในเงามืดของตึกเก่า รอคอยซุนหย่งหงอย่างร้อนรน เขาไถ่ถามถึงชุยลี่เจินและเฉินซูเอ๋อด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะได้รับคำตอบอันหนักอึ้งว่าชุยลี่เจินสภาพจิตใจย่ำแย่ ส่วนเฉินซูเอ๋อก็กลับบ้านเกิดไปแล้ว เมื่อสวีเหวินกั๋วเอ่ยปากอยากไปเยี่ยมชุยลี่เจิน ซุนหย่งหงพยักหน้า ทั้งสองสวมกอดกัน น้ำตาแห่งความร้าวรานไหลริน
รุ่งเช้า... สัญญาณลับ และการอำลาที่สุสาน
ผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองถูกแขวนไว้เป็นสัญญาณ ซุนหย่งหงประคองชุยลี่เจินที่อ่อนแรงออกจากหอพัก ในขณะเดียวกันตู้เซียงตงกำลังขอลาผู้กำกับหลี่ เพราะวันนี้คือวันเผาศพเหยาปินปิน เขาขอยืมเงินสามสิบหยวน ผู้กำกับหลี่อนุมัติพร้อมกำชับให้ระวังตัว
เบื้องหน้าอาคารสีเทาหม่นของสุสาน ชุยลี่เจินกอดโกศอัฐิของเหยาปินปินไว้แน่น ใบหน้าซีดเซียวอิดโรย นิ้วเกร็งจนขาวโพลน ตู้เซียงตงเห็นภาพนั้นแล้วหัวใจพลันสับสน เขาพยายามยื่นเงินให้ซุนหย่งหง แต่เธอปฏิเสธ ก่อนจะกระซิบเตือน หากเจอสวีเหวินกั๋ว ให้เกลี้ยกล่อมเขามอบตัวเสีย ไม่อย่างนั้นอนาคตดับวูบแน่! รถของถังเหยาซิน เคลื่อนตัวพาชุยลี่เจินและซุนหย่งหงจากไป โดยมีรถตำรวจสืบสวนตามติดไม่ห่าง
การไล่ล่า หักมุม และการพบกันในป่าลึก
ทันใดนั้น ซุนหย่งหงส่งสัญญาณให้ถังเหยาซินหักรถ! ล้อบดถนนเป็นทางโค้งหลายต่อหลายครั้ง จนสลัดรถตำรวจหลุดไปได้ที่ทางแยก ก่อนจะพาทั้งคู่ย้อนกลับมาที่สุสาน! ตู้เซียงตงซึ่งแวะร้านล้างรถ ได้พบกับถังเหยาซินที่เข้ามาทักทาย เผยพิรุธของซุนหย่งหง ความสงสัยก่อตัวในใจตู้เซียงตง เขารีบยืมโทรศัพท์มือถือโทรหา จางเซี่ยงหยาง แจ้งให้รีบไปที่สุสานทันที สงสัยว่าสวีเหวินกั๋วอาจปรากฏตัว! วางสายเสร็จ เขาก็อาศัยรถถังเหยาซินกลับไป
อีกฟากหนึ่ง ซุนหย่งหงพาชุยลี่เจินลัดเลาะเข้าป่า จนมาหยุดหลังคูคลอง สวีเหวินกั๋วโซเซออกมา ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาอาบแก้ม ตบหน้าตัวเองซ้ำๆ พร่ำพูดทั้งน้ำตา "พี่ขอโทษ... มันเป็นความผิดของพี่เอง!" ชุยลี่เจินหัวใจเจ็บปวดรวดร้าว สวีเหวินกั๋วยืนกรานเสียงแข็งว่าเหยาปินปินบริสุทธิ์!
แต่ถึงจะบริสุทธิ์... คนก็ตายไปแล้ว ชุยลี่เจินทำได้เพียงยอมรับชะตากรรม สวีเหวินกั๋วให้คำมั่น "ตราบใดที่พี่ยังมีชีวิต พี่จะทวงความยุติธรรมให้ปินปินให้ได้!" สิ้นเสียง เสียงไซเรนตำรวจก็ดังแหวกอากาศมาแต่ไกล ชุยลี่เจินผลักไสให้สวีเหวินกั๋วมอบตัว แต่เขาปฏิเสธเสียงแข็ง "ถ้ามอบตัว ปินปินก็ตายฟรีน่ะสิ!" คำพูดนี้ทำให้สีหน้าชุยลี่เจินเปลี่ยนไป เธอผลักเขาให้หนีลึกเข้าไปในป่า!
อ้อมกอดสุดท้าย การหลบหนี และชะตากรรมที่แขวนบนเส้นด้าย
สวีเหวินกั๋วกำลังจะไป แต่ซุนหย่งหงโผเข้ากอดจากด้านหลัง ร่ำไห้อ้อนวอนขอไปด้วย แต่เขาปฏิเสธ ทำได้เพียงกอดเธอแน่น จูบลาทั้งน้ำตา เสียงไซเรนดังกระชั้นชิดเข้ามา จางเซี่ยงหยางนำกำลังตำรวจปิดล้อมภูเขา สวีเหวินกั๋วแกะอ้อมกอด วิ่งเตลิดเข้าป่าทึบ กลิ้งหลุนๆ ลงเนินเขา ทิ้งรองเท้าไว้ข้างหนึ่ง ซึ่งตู้เซียงตงเป็นผู้เก็บมันขึ้นมา
สวีเหวินกั๋วตะเกียกตะกายลุกขึ้น วิ่งฝ่าป่า ขโมยรองเท้าเก่าของคนตัดไม้ไป ตู้เซียงตงตามมาติดๆ แต่ไม่ทันระวัง ถูกสวีเหวินกั๋วซุ่มโจมตีด้วยท่อนไม้จนสลบ! สวีเหวินกั๋วค้นบัตรตำรวจของตู้เซียงตงเก็บไว้ แล้วพยายามแบกร่างตำรวจที่หมดสติไปทิ้งไว้ริมทาง ไม่นานหลังจากเขาจากไปจางเซี่ยงหยางก็นำกำลังมาพบตู้เซียงตง
หนีออกจากป่าได้ สวีเหวินกั๋ววิ่งสะเปะสะปะเข้าไปในโรงงานแปรรูปเนื้อสัตว์ ประจวบเหมาะกับตำรวจบุกเข้าตรวจค้นพอดี! เขาตัดสินใจมุดเข้าไปซ่อนในรถห้องเย็น! หลิวเฟินฟางกับเพื่อนร่วมงานเปิดเพลงขับรถออกไป โดยไม่รู้เลยว่ามีเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังอยู่ในตู้แช่ ความเย็นยะเยือกค่อยๆ กัดกินสติสัมปชัญญะของสวีเหวินกั๋ว ก่อนจะหมดสติ เขาเห็นภาพหลอน... เหยาปินปินน้องชายยืนอยู่ตรงหน้า กระตุ้นให้เขาสู้!
สัญชาตญาณเอาตัวรอดเฮือกสุดท้าย ทำให้สวีเหวินกั๋วดิ้นรนฉีกเสื้อผ้าอุดช่องลมเย็น ขณะนั้น รถกำลังผ่านด่านตรวจ ตำรวจยืนกรานจะขอค้นรถห้องเย็น! สวีเหวินกั๋วกลั้นหายใจ ขดตัวหลังซากหมูแช่แข็ง อาศัยแสงสลัวๆ รอดพ้นการตรวจค้นไปได้อย่างหวุดหวิด!
ในเวลาเดียวกัน ซุนหย่งหงกลับมาถึงหอพัก... ภาพที่เห็นคือใบประกาศจับสวีเหวินกั๋วติดอยู่เต็มผนังทางเดิน รูปถ่ายขาวดำของเขาดูเด่นชัดเป็นพิเศษภายใต้แสงไฟสีซีดขาว...
ตอนที่ 7
ตู้เซียงตงฟื้นคืนสติจากห้วงความทรงจำอันพร่าเลือน สิ่งที่เห็นคือความขาวโพลนของห้องพยาบาล การกระทบกระเทือนทางสมองทำให้ความทรงจำขาดหายไปชั่วขณะ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของจางเซี่ยงหยางและผู้กำกับหลี่ เขาทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างว่างเปล่า ราวกับหุ่นกระบอก ใบรับรองแพทย์เป็นเหมือนมีดคมที่ตัดขาดเบาะแสสำคัญของคดีไปอย่างน่าเสียดาย
สวีเหวินกั๋วตามรอยเฉินซูเอ๋อจนมาถึงอำเภอเมิ่งเฉิง ในตรอกทางเดินที่มืดและชื้น เขาอยู่ห่างจากเป้าหมายแค่เพียงกำแพงกั้น! ทว่า ชายขี้เมาคนหนึ่งกลับเดินโซเซเข้ามาขัดจังหวะอย่างไม่คาดฝัน เมื่อชายผู้นั้นเดินผ่านไปพร้อมกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง เขาจำต้องหลบเข้ามุม มองเฉินซูเอ๋อหายลับไปหลังประตูเหล็กเก่าคร่ำคร่าด้วยความเจ็บใจ
ซุนหย่งหงเดินทางไปห้องซ้อมเพื่อเตรียมการแสดงตามปกติ แต่กลับพบว่าทุกคนต่างหลีกหนีราวกับเธอเป็นตัวประหลาด เธอได้รับแจ้งว่าทางโรงงานสั่งห้ามไม่ให้เธอขึ้นเต้นหรือเป็นผู้ประกาศบนเวทีอีกต่อไป เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการตัดสินอันโหดร้ายนี้ ซุนหย่งหงทำได้เพียงฝืนเก็บอาการและเดินจากไป ขณะที่เธอแบกกระเป๋าเดินออกจากโรงงาน แสงอาทิตย์ยามเย็นทอดเงาของเธอยาวเหยียด ราวกับจะสะท้อนความอ้างว้างและเสียงซุบซิบนินทาที่ดังตามหลัง
ยามค่ำคืนอันเงียบสงัด เสียงไซเรนดังแหวกความเงียบของอำเภอเมิ่งเฉิง ในจังหวะที่แสงไฟตำรวจกวาดผ่านปากซอย สวีเหวินกั๋วก็ปีนกำแพงหนีไปได้อย่างหวุดหวิด เสียงพังประตูดังตามหลัง จางเซี่ยงหยางและพวกบุกเข้าไปในห้อง พบเพียงร่างไร้วิญญาณของเฉินซูเอ๋อที่ถูกรัดคอเสียชีวิต! พวกเขารีบเก็บรวบรวมรอยเท้าและลายนิ้วมือในที่เกิดเหตุเป็นหลักฐาน
ในห้องพักผู้ป่วย หลิวเฟินฟางกำลังเฝ้าดูแลคนป่วยบนเตียง ในขณะเดียวกัน โรงงานเครื่องจักรหมายเลขหกก็ประกาศรายชื่อพนักงานชุดแรกที่ถูกปลด ซึ่งชุยลี่เจินและทั้งครอบครัวของซุนหย่งหงมีชื่ออยู่ในนั้น! พนักงานที่ถูกปลดต่างกรูกันไปเรียกร้องคำอธิบายจากหลิวก่วงไฉ แต่กลับพากันพ่นวาจาถากถางใส่ซุนหย่งหงอย่างไม่ใยดี ใบหน้าที่น่ารังเกียจของพวกเขาเผยออกมาพร้อมกับน้ำลายที่กระเซ็น
ถังเหยาซินนั่งอยู่ในรถเฝ้ามองซุนหย่งหง ที่เดินจากไปด้วยท่าทางใจสลาย ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็คำรามลั่น ฝนห่าใหญ่เทกระหน่ำลงมา ซุนหย่งหงยืนอยู่ริมสะพานเพียงลำพัง ร่างบอบบางสั่นเทิ้มท่ามกลางสายลมและสายฝน ในดวงตาของเธอ น้ำตาปนเปไปกับน้ำฝน แยกไม่ออกว่าเป็นความเศร้าหรือความเจ็บปวด เธอร้องเรียกชื่อ สวีเหวินกั๋ว ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
บัดนี้ สวีเหวินกั๋วหายสาบสูญ เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่ทราบ หัวใจของซุนหย่งหงราวกับถูกกระแสน้ำเชี่ยวกรากพัดพาไป เหลือเพียงร่างที่ไร้จิตวิญญาณเดินเตร่อยู่บนโลก ถังเหยาซินรีบวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นร่างเธอโงนเงนอยู่ริมสะพาน เขาก็แทบไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่ส่งเสียงอ้อนวอนแผ่วเบา ซึ่งแทบจะถูกเสียงฟ้าร้องกลืนกินไป
ในที่สุด ด้วยความช่วยเหลือของถังเหยาซิน ซุนหย่งหงก็รอดพ้นจากอันตราย ทว่าสายฝนยังคงโปรยปราย เธอเดินเท้าเปล่าฝ่าสายฝนต่อไป โดยมีถังเหยาซินเดินตามอยู่ข้างหลังเงียบๆ ร่างของทั้งสองค่อยๆ เลือนหายไปในม่านฝน
ในห้องพักรวมอันคับแคบ ถังเหยาซินได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของครอบครัวซุนหย่งหงทั้งหกชีวิต "เตียงนอน" ของเธอเป็นเพียงแผ่นไม้ที่วางพาดอยู่บนโต๊ะเตี้ยๆ เธอบรรยายสภาพครอบครัวของตนอย่างสงบ ราวกับกำลังเล่าเรื่องของคนอื่น ก่อนจะเอ่ยปากไล่ถังเหยาซินออกจากบ้านอย่างไม่เกรงใจ
อีกด้านหนึ่ง สวีเหวินกั๋วระหกระเหินไปตามทาง ในที่สุดก็มาถึงโรงแรมซอมซ่อแห่งหนึ่ง เนื่องจากไม่มีบัตรประชาชน เขาจึงต้องจ่ายเงินเพิ่มห้าหยวน ผู้หญิงคนหนึ่งนำทางเขาขึ้นไปเปิดห้องให้ พร้อมเสนอตัวนวดให้ในราคาชั่วโมงละสิบหยวน สวีเหวินกั๋วปฏิเสธเสียงแข็ง ยื่นเงินทั้งหมดที่เหลือในกระเป๋าให้เธอแล้วบอกให้ไป แต่หญิงสาวกลับบอกว่าถ้าไม่ให้บริการแล้วรับเงินไปเฉยๆ มันผิดกฎ เธอจึงลงมือนวดหน้าผากให้เขาเงียบๆ สวีเหวินกั๋วคว้ามือเธอไว้ กุมแน่นราวกับต้องการซึมซับไออุ่นและการปลอบประโลมเพียงน้อยนิดนี้
บนบอร์ดสรุปคดีของทีมตำรวจสืบสวน เส้นทางชีวิตของเฉินซูเอ๋อก่อนตายเริ่มชัดเจนขึ้น นับตั้งแต่มาเป็นพยานในคดีของเหยาปินปิน เธอก็ใช้ชีวิตอย่างหวาดผวา เก็บตัวเงียบอยู่ในบ้านเกิด ไม่ค่อยติดต่อกับใคร ในวันเกิดเหตุ เพื่อนบ้านรอบข้างต่างไม่ได้ยินเสียงผิดปกติใดๆ จากลายนิ้วมือสามรอยที่เก็บได้จากที่เกิดเหตุ ทีมเทคนิคพบว่าสองรอยเป็นของสวีเหวินกั๋ว ส่วนอีกรอยยังไม่สามารถระบุตัวตนได้ ทำให้ในขณะนี้สวีเหวินกั๋วตกเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ
หลิวเฟินฟางกลับมาเยี่ยมตู้เซียงตงที่โรงพยาบาลอีกครั้ง พร้อมทั้งขอใบคำร้องขอจดทะเบียนสมรสจากผู้กำกับหลี่ เธอฉวยโอกาสตอนที่ตู้เซียงตงยังหลับสนิทจับนิ้วของเขามากดลายมือลงบนใบคำร้อง ในขณะเดียวกันเหล่าซูและจางเซี่ยงหยาง ก็มาหาตู้เซียงตงที่โรงพยาบาล แต่ถูกผู้กำกับหลี่ขวางไว้ที่หน้าประตู ผู้กำกับหลี่พยายามพูดแก้ต่างให้ตู้เซียงตง บอกว่าอย่าเพิ่งรบกวนเขา และรับปากว่าจะให้คนคอยเฝ้าไว้ จนกระทั่งเหล่าซูและจางเซี่ยงหยางยอมวางเอกสารทิ้งไว้แล้วจากไป ผู้กำกับหลี่จึงถอนหายใจโล่งอก
ในห้องพัก ตู้เซียงตงฟื้นขึ้นมาและจำหลิวเฟินฟางได้ ทำให้เธอดีใจจนน้ำตาไหล นอกจากความดีใจแล้ว เธอยังอดสงสัยไม่ได้ จึงแอบถามพยาบาลว่าอาการความจำเสื่อมของตู้เซียงตงจะมีผลต่อรุ่นลูกหรือไม่ ตู้เซียงตงได้ยินคำถามนี้เข้าถึงกับทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
ทุกอย่างดูเหมือนจะชี้ไปที่สวีเหวินกั๋ว แต่ตู้เซียงตงจะทำอย่างไรต่อไป? แล้วชะตาชีวิตของซุนหย่งหงจะเป็นเช่นไร?
ตอนที่ 8
ตู้เซียงตงออกจากโรงพยาบาลกลับมาประจำการ แต่ก็ต้องพบกับข่าวร้ายทันที! สวีเหวินกั๋วไม่เพียงแต่ขโมยบัตรประจำตัวตำรวจของเขาไปใช้ แต่ยังตกเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในคดีฆาตกรรมเฉินซูเอ๋ออีกด้วย! แม้ในใจตู้เซียงตงจะเชื่อมั่นว่าสวีเหวินกั๋วบริสุทธิ์ เป็นเพียงแพะรับบาปที่พลัดหลงเข้าไปพัวพัน แต่เมื่อไม่มีหลักฐานมายืนยัน เขาก็จำต้องยอมรับชะตากรรม ถูกกักบริเวณเพื่อรอการสอบสวน
ขณะเดียวกันสวีเหวินกั๋วก็ต้องซ่อนตัวเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนาม ปะปนอยู่ในกลุ่มคนงานเหมืองถ่านหิน ในเวลาว่าง เขาหยิบรูปถ่ายของซุนหย่งหงออกมาให้เพื่อนร่วมงานดู อ้างว่าเป็น "แฟนสาว" แต่แววตาที่ซ่อนอยู่ลึกๆ กลับฉายประกายความเศร้าสร้อยออกมาอย่างชัดเจน ส่วนที่โรงงานเครื่องจักรหมายเลขหก งานแต่งงานระหว่าง ซุนหย่งหงและถังเหยาซินกำลังดำเนินไปอย่างชื่นมื่น มีเพียงชุยลี่เจินที่ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวในมุมหนึ่ง เธอกำซองแดงที่เตรียมไว้แน่นจนข้อนิ้วขาวซีด
ก่อนพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้น ซุนหย่งหงกลับบุกเข้าไปในบ้านของชุยลี่เจิน เธอทรุดตัวลงคุกเข่า เรียก "แม่" ออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ชุยลี่เจินตอบรับด้วยอาการสั่นเทา ยื่นซองแดงใส่มือซุนหย่งหง พร้อมกำชับให้ดูแลตัวเองดีๆ ตอนที่เดินจากมาสายตาของซุนหย่งหงเหลือบมองไปยังห้องที่สวีเหวินกั๋วและเหยาปินปินเคยอาศัยอยู่ ราวกับเห็นภาพวันวานอันแสนสุขฉายซ้ำขึ้นมา จากนั้นถังเหยาซินก็จูงมือเธอเดินไปยังรถแต่งงาน ท่ามกลางเสียงอวยพรอันดังกระหึ่ม ซุนหย่งหงกำลังจะก้าวเข้าสู่ชีวิตบทใหม่
ส่วนตู้เซียงตงที่ถูกสั่งห้ามออกนอกพื้นที่ ก็ถูกผู้คุมอู๋คอยเฝ้าจับตาดูอย่างใกล้ชิด ในหอพักหลิวเฟินฟางฉวยโอกาสนำชุดทำงานมาให้ พร้อมทั้งวางแผนช่วยตู้เซียงตง หลบหนีได้สำเร็จ! เมื่อผู้คุมอู๋พบว่าตู้เซียงตงหายตัวไปก็รีบรายงานทันที แต่พอผู้กำกับหลี่ได้ยินชื่อ "หลิวเฟินฟาง" เข้า เขาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
อีกด้านหนึ่งตู้เซียงตงและหลิวเฟินฟางกำลังวางแผนอยู่ในรถห้องเย็น เตรียมจะเปลี่ยนเส้นทางไปยังอำเภอเมิ่งเฉิงเพื่อตรวจสอบที่เกิดเหตุคดีเฉินซูเอ๋อซ้ำอีกครั้ง ทว่าหลิวเฟินฟางกลับเปลี่ยนใจกะทันหัน! เธอเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าตรงไปยังสำนักงานทะเบียนราษฎร์! เธอนั้นเตรียมพร้อมมาอย่างดี เปลี่ยนเป็นชุดสีแดงสด แถมยังเตรียมชุดเครื่องแบบตำรวจที่รีดเรียบกริบไว้ให้ตู้เซียงตงอีกด้วย สุดท้ายทั้งสองก็ได้จดทะเบียนสมรสกันที่นั่น
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เผลอแป๊บเดียวก็เข้าสู่ปี 1994 เจิ้งซานฉ่วงได้รับการปล่อยตัวออกจากคุก ลูกน้องขี่มอเตอร์ไซค์เสียงดังสนั่นมารับ ฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว ส่วนที่สถานีตำรวจ ตู้เซียงตงเพราะพัวพันกับคดีของสวีเหวินกั๋ว ทำให้พลาดโอกาสในการเลื่อนตำแหน่ง ขณะที่ผู้คุมอู๋กลับเป็นฝ่ายได้รับอานิสงส์ไปโดยไม่คาดคิด
เมื่อกลับถึงบ้าน หลิวเฟินฟางเตรียมอาหารเย็นมื้อใหญ่รอต้อนรับตู้เซียงตง โดยเฉพาะซุปขาหมูที่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวน เมื่อรู้ว่าสามีพลาดการเลื่อนตำแหน่ง แม้จะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่เธอก็ยังฝืนยิ้ม คืนนั้น เธอเอ่ยปากลองหยั่งเชิง เสนอให้ตู้เซียงตงไปทำงานเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยที่บริษัทของพี่สาวเธอ แต่คำปฏิเสธของตู้เซียงตงกลับกลายเป็นชนวนให้ความอัดอั้นที่เธอเก็บสะสมมานานระเบิดออกมา ทั้งสองจึงเกิดความหมางใจกันขึ้น
อย่างไรก็ตาม ในสัปดาห์ต่อมา ขณะที่ตู้เซียงตงไปช่วยซ่อมหลอดไฟที่บ้านชุยลี่เจิน เขาก็บังเอิญพบใบส่งเงินที่ส่งมาจากเมืองอวิ๋นคัง! แม้ลายมือจะบิดเบี้ยวผิดเพี้ยนไป แต่ตู้เซียงตงก็จำลายมือของสวีเหวินกั๋วได้ทันที! เขารีบตรงไปยังสถานีตำรวจเพื่อพบจางเซี่ยงหยาง หวังจะให้ส่งคนไปจับกุมสวีเหวินกั๋ว
แต่จางเซี่ยงหยางกลับบอกว่าคดีเก่าที่โรงงานเครื่องจักรหมายเลขหกนั้นปิดไปนานแล้ว ตอนนี้ทั้งทีมกำลังหัวหมุนอยู่กับการสืบสวนคดีฆาตกรรมรายใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้น ตู้เซียงตง ฟังแล้วรู้สึกใจหาย เดินออกจากสถานีตำรวจไปด้วยความหงุดหงิดและผิดหวัง
หลิวเฟินฟางซึ่งเพิ่งได้รับแจ้งข่าวถูกปลดออกจากโรงงานแปรรูปเนื้อสัตว์ เดินมาเจอ ตู้เซียงตงนั่งซึมอยู่ที่ศาลาในสวน ตู้เซียงตงค่อยๆ ปลอบใจเธอ และให้คำมั่นสัญญาเป็นครั้งแรกว่า "ถ้าจับสวีเหวินกั๋วได้เมื่อไหร่ จะขอย้ายไปอยู่ทีมสืบสวน แต่ถ้าจับไม่ได้ ก็จะยอมไปเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยให้" หลิวเฟินฟางได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกทั้งน้ำตา ดึงมือตู้เซียงตงขึ้นมาเต้นรำด้วยกัน ทั้งสองต่างซบไหล่กันและกัน ท่ามกลางบรรยากาศอันอบอุ่น
คำสัญญาของตู้เซียงตงจะนำพาชีวิตคู่ของพวกเขาไปในทิศทางใด? และเบาะแสใหม่นี้จะนำไปสู่การจับกุมสวีเหวินกั๋วได้หรือไม่?
(อ่านต่อพรุ่งนี้)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
