"เสียงกระซิบจากจักรวาล…ผ่านฝูงนกน้อยผู้เงียบงัน"
ในช่วงเวลาหนึ่งของวันธรรมดา
ฉันนั่งรอเด็ก ๆ ลูกเจ้านายสองคนกำลังซ้อมเทนนิสอยู่
เป็นเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ฉันอยู่กับตัวเอง…กับลมหายใจ…และกับความเงียบ
ฉันเปิดฝาท้ายรถตู้นั่งเงียบ ๆ
แสงแดดไม่จัด ลมพัดอ่อน ๆ พอให้ใจสงบลง
และแล้ว…บางสิ่งที่ดูเหมือนเล็กน้อยก็เกิดขึ้น
ฝูงนกเล็ก ๆ สีน้ำตาลจำนวนมาก
บินเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ ฉัน บางตัวจิกกินเศษอาหาร บางตัวเดินป้วนเปี้ยนใกล้เท้า
บางตัวเพียงแค่นั่งเฉย ๆ เหมือนกำลังเฝ้าดูฉันอย่างสงบ
ฉันไม่แน่ใจว่าคือ “นกกระจิบ” หรือ “นกกระจอก”
แต่ฉันแน่ใจว่าพวกเขา...ไม่ใช่แค่บังเอิญผ่านมา
> พวกเขาคือ “เสียงเงียบจากจักรวาล” ที่มาบอกบางอย่าง
ในห้วงเวลานั้น ฉันไม่รู้สึกกลัว ไม่รู้สึกถูกกวน
แต่กลับรู้สึกเหมือนใจถูกปลอบโยน
เหมือนพลังงานบางอย่างมาส่งสาร ว่า…
> “จงหยุดคิดฟุ้งซ่าน แล้วกลับมาอยู่กับจังหวะของหัวใจ”
“ชีวิตที่นิ่ง…อาจได้ยินมากกว่าชีวิตที่วิ่งวุ่น”
“และจงเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองเสมอ มันคือภาษาลับของจักรวาลที่มอบให้คุณโดยเฉพาะ”
นกฝูงนี้ไม่ได้แค่เดินผ่านฉัน
แต่มันมาเตือนฉันถึง "พลังแห่งการไม่ละเลย"
ฉันไม่ได้เป็นคนอยากยุ่งกับเรื่องของใคร
แต่ก็ไม่ละเลยสิ่งที่สื่อสารผ่านหัวใจ
ฉันเชื่อว่า…ทุกเหตุการณ์ ทุกตัวละคร ทุกข้อความ ทุกเสียง
ไม่มีสิ่งใด "บังเอิญ"
ในช่วงนี้ ฉันมีทั้งความเครียด ความไม่แน่ใจ ความกังวล
และคำถามมากมายกับบางคนที่ฉันต้องเกี่ยวข้องด้วย
แต่ฉันก็ยังยึดมั่นกับคำหนึ่งในใจว่า…
"ไม่ยุ่งเกิน แต่ไม่ละเลย"
ฉันเลือกจะสังเกต
เลือกจะฟัง
เลือกจะเชื่อในสิ่งที่รู้สึก
และเลือกจะวางใจในสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ
บางที...นี่อาจเป็นจังหวะใหม่ของชีวิต
ช่วงเวลาที่จักรวาลกำลังเคลื่อนตัวเพื่อส่งของขวัญบางอย่างมาให้
ในรูปของ “ความสงบ” และ “การยืนยัน” ว่าฉันกำลังเดินถูกทาง
ในช่วงเวลาหนึ่งของวันธรรมดา
ฉันนั่งรอเด็ก ๆ ลูกเจ้านายสองคนกำลังซ้อมเทนนิสอยู่
เป็นเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ฉันอยู่กับตัวเอง…กับลมหายใจ…และกับความเงียบ
ฉันเปิดฝาท้ายรถตู้นั่งเงียบ ๆ
แสงแดดไม่จัด ลมพัดอ่อน ๆ พอให้ใจสงบลง
และแล้ว…บางสิ่งที่ดูเหมือนเล็กน้อยก็เกิดขึ้น
ฝูงนกเล็ก ๆ สีน้ำตาลจำนวนมาก
บินเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ ฉัน บางตัวจิกกินเศษอาหาร บางตัวเดินป้วนเปี้ยนใกล้เท้า
บางตัวเพียงแค่นั่งเฉย ๆ เหมือนกำลังเฝ้าดูฉันอย่างสงบ
ฉันไม่แน่ใจว่าคือ “นกกระจิบ” หรือ “นกกระจอก”
แต่ฉันแน่ใจว่าพวกเขา...ไม่ใช่แค่บังเอิญผ่านมา
> พวกเขาคือ “เสียงเงียบจากจักรวาล” ที่มาบอกบางอย่าง
ในห้วงเวลานั้น ฉันไม่รู้สึกกลัว ไม่รู้สึกถูกกวน
แต่กลับรู้สึกเหมือนใจถูกปลอบโยน
เหมือนพลังงานบางอย่างมาส่งสาร ว่า…
> “จงหยุดคิดฟุ้งซ่าน แล้วกลับมาอยู่กับจังหวะของหัวใจ”
“ชีวิตที่นิ่ง…อาจได้ยินมากกว่าชีวิตที่วิ่งวุ่น”
“และจงเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองเสมอ มันคือภาษาลับของจักรวาลที่มอบให้คุณโดยเฉพาะ”
นกฝูงนี้ไม่ได้แค่เดินผ่านฉัน
แต่มันมาเตือนฉันถึง "พลังแห่งการไม่ละเลย"
ฉันไม่ได้เป็นคนอยากยุ่งกับเรื่องของใคร
แต่ก็ไม่ละเลยสิ่งที่สื่อสารผ่านหัวใจ
ฉันเชื่อว่า…ทุกเหตุการณ์ ทุกตัวละคร ทุกข้อความ ทุกเสียง
ไม่มีสิ่งใด "บังเอิญ"
ในช่วงนี้ ฉันมีทั้งความเครียด ความไม่แน่ใจ ความกังวล
และคำถามมากมายกับบางคนที่ฉันต้องเกี่ยวข้องด้วย
แต่ฉันก็ยังยึดมั่นกับคำหนึ่งในใจว่า…
"ไม่ยุ่งเกิน แต่ไม่ละเลย"
ฉันเลือกจะสังเกต
เลือกจะฟัง
เลือกจะเชื่อในสิ่งที่รู้สึก
และเลือกจะวางใจในสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ
บางที...นี่อาจเป็นจังหวะใหม่ของชีวิต
ช่วงเวลาที่จักรวาลกำลังเคลื่อนตัวเพื่อส่งของขวัญบางอย่างมาให้
ในรูปของ “ความสงบ” และ “การยืนยัน” ว่าฉันกำลังเดินถูกทาง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
