ชีวิตไม่ได้แยกแยะง่ายเหมือนการเห็นสีขาวกับสีดำ
อดีต...ฉันผู้หลงทางจากความไม่รู้เท่าทัน
J.
ทุกวันนี้สิ่งต่างๆ ไม่ได้ชัดเจนเหมือนแยกแยะสีขาวกับสีดำ
ทุกอย่างปะปนคลุมเครือ และแฝงตัวอย่างแนบเนียนนั่นคือปัญหา เพราะเรายังไม่รู้วิธีที่จะรับมือกับความซับซ้อนเหล่านี้
ความดี & ความชั่ว
👉ดี - ถ้าเราไม่เข้าถึงคุณค่าและความหมายแท้จริง มันก็อาจกลายเป็นปัญหาในชีวิต
👉ชั่ว - ถ้าหากมันแทรกแซงในรูปแบบของความดีบังหน้า มันก็ยิ่งกลายเป็นภัย
ดี, ชั่ว เหล่านี้ไม่ได้ปรากฏอย่างโจ่งแจ้ง แต่มันแฝงตัว ใช้อุบายสะสมความเชื่อค่อยๆ คืบคลานเข้ามา จนเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม มันก็โจมตีเราแบบที่เราไม่ทันตั้งตัว มันรู้ว่าต้องล้วงลึกแค่ไหนจึงจะสามารถกัดกินเราได้โดยที่เราไม่รู้ตัว
----
ฉันเชื่อมั่นในคุณค่า ความดี เมตตา อภัย ความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ และความเป็นกลาง เท่าเทียม
ฉันเชื่อว่าการยืนอยู่ข้างทางชอบธรรมคือสิ่งที่ถูกต้อง
แต่ก็พบว่าบ่อยครั้ง ฉันกลับกลายเป็นผู้แบกรับภาระ ถูกเอาเปรียบ หรือแม้แต่กลายเป็นแพะรับบาป
แต่ฉันยังไม่เคยหมดศรัทธา จนกระทั่งวันหนึ่ง
ฉันเริ่มตระหนักว่า... บางสิ่งที่ลึกซึ้งนั้น ฉันอาจยังไม่เข้าใจและไม่เข้าถึงได้อย่างแท้จริง
ถ้าความดี คือ สิ่งที่ควรเป็นทำไมมันถึงเจ็บปวด?
แม้ยังไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง แต่ในความริบหรี่นั้น ฉันเริ่มเห็นแสงเล็กๆ ในตัวเอง... ฉันรู้ว่าเจ็บปวดที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะความดีผิด แต่เป็นเพราะฉันยังค้นหาไม่เจอว่า
"จะอยู่กับความดีอย่างไร โดยไม่เจ็บซ้ำๆ"
----
จากการพยายามตามหา..
ฉันเริ่มเปลี่ยนมาเป็น "ผู้สังเกตการณ์"
ฉันหยุดมองแต่ภายนอกแล้วหันกลับมาสังเกตตัวเองในทุกครั้งที่เจ็บปวด แล้วฉันก็เห็นว่า... ไม่ใช่โลกที่พยายามโจมตีฉัน แต่เป็นตัวฉันเองที่เปิดทางให้ใครบางคนเข้ามาทำร้ายด้วยการ
"เป็นตัวเอง" โดยที่ยังไม่เข้าใจวิธีและรักษาสมดุลของมัน
ฉันจึงเริ่มกลับมาให้ความสำคัญและใส่ใจดูแลภายในจิตใจของตัวเอง แม้ยังเจอความทุกข์อยู่บ้าง แต่ฉันก็เริ่มรับมือได้ดีขึ้นทุกครั้ง ฉันเห็นความเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากเดิมฉันคนที่ต้องแลกด้วยความเจ็บ กลายเป็นคนที่สามารถใช้ปัญญาจัดการความรู้สึกได้ดียิ่งขึ้น
✨นี่คือจุดเปลี่ยนที่สำคัญ ✨
มันไม่ใช่การเปลี่ยนตัวตน แต่คือการ
"เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น" อย่างลึกซึ้งและสมดุล
เมื่อเราเข้าใจคุณค่าของความดีอย่างแท้จริง เราจะปกป้องและถนอมมันโดยธรรมชาติ โดยไม่ต้องฝืน
เราจะรู้ว่า....
เมื่อไร...ควรใช้ความดีนั้น
เมื่อไร...ควรสงบเพราะคุณค่าจะไม่สูญเปล่า
หากเราใช้มันอย่าง "รู้เท่าทัน"
ฉันเริ่มมองเห็นกระบวนการเติบโตของตัวเองว่าการ "รู้เท่าทัน" คือหัวใจสำคัญของการใช้ชีวิต ไม่ใช่แค่รู้ว่าอะไร ถูก หรือ ผิด
แต่คือการ "เข้าถึง" และรู้จักใช้สิ่งดีนั้นอย่างเหมาะสม
ถูกที่ ถูกเวลา ถูกจังหวะ และถูกคน
เพราะบางครั้ง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเรา รู้หรือไม่
แต่อยู่ที่ว่าเรา...."รู้ลึก แค่ไหน"
และเราใช้สิ่งที่รู้นั้น "ใช้เป็น" หรือเปล่า
เราต่างอ้างว่าเข้าใจ แต่กลับไม่รู้วิธีใช้ จึงกลายเป็นว่าเราคือผู้ดับแสงสว่างของตัวเองโดยไม่รู้ตัว
ยิ่งสว่างภายในมากเท่าไหร่ ยิ่งปลอดภัยแสงสว่างภายในไม่มีใครสามารถดับได้ แม้จะพยายามเข้ามาใกล้
ก็ทนแรงแสงสว่างนั้นไม่ได้ ต้องถอยไปเอง
J.Inner
กรกันยา (J. Inner)
#ม่านหมอก
#ชีวิตไม่ได้แยกแยะง่ายเหมือนการเห็นสีขาวกับสีดำ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
