ปรัชญาชีวิตของการมีอยู่ของกลางวันและกลางคืน
เมื่อแสงและเงาต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง
บางครั้ง…ชีวิตเราก็เหมือนโลก
ที่หมุนเวียนผ่านกลางวันและกลางคืนอย่างไม่หยุดนิ่ง
ไม่ว่าเราจะชอบแสงแดดจ้า หรือโหยหาความสงบในความมืด
โลกก็ยังคงหมุนไปในจังหวะของมัน
เหมือนกับที่ชีวิตของเราก็ต้องมีทั้งจังหวะของการ “ลุกขึ้น” และการ “พักลง”
กลางวัน
คือช่วงเวลาที่ทุกอย่างเปิดเผย
เรามองเห็นทางข้างหน้า เห็นผู้คน เห็นเป้าหมาย
เป็นเวลาของการลงมือทำ การดิ้นรน และการไขว่คว้า
เรารู้สึกว่าเรามี “บทบาท” ในโลกใบนี้
แต่กลางคืน
คือเวลาที่ทุกอย่างเงียบลง
แสงสว่างค่อยๆ ละลายหายไป เหลือไว้แต่ตัวเรากับความคิด
เป็นเวลาของการทบทวน การฟังเสียงในใจ และการวางบางสิ่งลงจากมือ
แม้จะมีความมืด…แต่ก็เป็นความมืดที่ซื่อสัตย์
ไม่มีใครเร่งเรา ไม่มีใครจับตา
เราสามารถ “เป็นตัวเอง” ได้โดยไม่ต้องอธิบายให้ใครฟัง
หลายคนกลัวความมืด
แต่ในความมืดนั้นเอง…
เรามักจะได้พบกับความจริงบางอย่างที่กลางวันพร่าเลือนไว้ด้วยแสงจ้า
คำถามที่เราหลบเลี่ยงในเวลากลางวัน
กลับชัดเจนในความเงียบของกลางคืน
⸻
เราอาจไม่ต้องเป็นคนที่ “สดใส” ตลอดเวลา
เหมือนโลก…ที่ไม่จำเป็นต้องสว่างเสมอไป
เพราะแม้แต่ฟ้ายังต้องมีเวลาที่มืด เพื่อให้ดาวได้ฉายแสง
และให้เราพบว่า…เราไม่ได้ต้อง “เปล่งประกาย” ตลอดเวลา
บางที แค่มีอยู่…อย่างเงียบสงบ
ก็เพียงพอแล้ว
⸻
กลางวันทำให้เรารู้ว่าเรายังมีพลังจะก้าวต่อไป
กลางคืนทำให้เรารู้ว่าเราไม่จำเป็นต้องแข็งแรงตลอดเวลา
การมีอยู่ของกลางวันและกลางคืน
จึงไม่ใช่แค่กลไกธรรมชาติ
แต่มันคือบทเรียนลึกซึ้ง…
ว่าชีวิตที่สมดุล คือชีวิตที่ไม่ฝืนเป็นอะไรตลอดไป
เราจะมีวันที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
และคืนที่มีเพียงเสียงสะอื้น
เราจะมีวันที่พร้อมเดินหน้า
และคืนที่แค่อยากหยุดทุกอย่างไว้เฉยๆ
⸻
หากคุณกำลังอยู่ในช่วงกลางคืนของชีวิต
ไม่เป็นไรเลยครับ
เพราะฟ้ายามเช้า…กำลังเดินทางมา
และคุณจะได้เห็นแสงอีกครั้ง
ในแบบที่อ่อนโยนกว่าเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
