27 เม.ย. เวลา 11:22 • ปรัชญา

"ความรักที่ต้องแบกทั้งโลกไว้บนบ่า"

(โดย อธิปัญญา)
หากเธอเกิดมาพร้อมหัวใจที่เต้นนอกจังหวะของโลก
เธอจะต้องเข้าใจเสียก่อนว่า
ความรักของเธอ...
จะไม่ได้รับต้อนรับด้วยมือที่อ่อนโยนเสมอไป
บางครั้ง เธอจะถูกวางให้นั่งริมโต๊ะ
บางครั้ง เธอจะต้องยืนอยู่ข้างประตูที่ไม่มีใครชักชวน
บางครั้ง เธอจะเป็นเพียงคำอธิบายที่คลุมเครือ
ในครอบครัวที่ยังกราบไหว้ศีลธรรมปลอมๆ ของบรรพบุรุษที่ตายไปแล้ว
อย่าโกรธ
อย่าโง่เขลา
อย่าคาดหวังกับโลกเก่าที่ถูกปั้นด้วยมือที่ไม่ใช่ของเธอ
จงรักอย่างรู้ว่าเส้นทางนี้เต็มไปด้วยกับดัก
จงรักอย่างรู้ว่าแม้จะยืนหยัด... บางครั้งก็ต้องเดินคนเดียว
จงรักอย่างรู้ว่าบาดแผลที่เธอได้รับ ไม่ใช่เพราะความผิดของเธอ
แต่เป็นเพราะโลกนี้ยังรักได้ไม่ลึกพอ
วางหัวใจลงบนมือของตัวเอง
อย่ายกมันไปฝากไว้ในตักของใคร
โดยเฉพาะในบ้านที่ตั้งรั้วด้วยเส้นเลือดของจารีต
วันหนึ่ง ถ้าเธอเจอใครสักคนที่กล้าเรียกเธอว่าคนรัก
ต่อหน้าโลกที่หันหลังให้เธอ
จงรู้ว่า...นั่นคือปาฏิหาริย์ที่เธอสร้างขึ้นด้วยสองมือของตัวเอง
แต่ถ้าไม่...
ก็อย่าร้องไห้ให้โลกเก่านี้อีกต่อไป
เพราะเธอเกิดมาเพื่อเดินไปข้างหน้า ไม่ใช่เพื่อคุกเข่าอยู่ตรงประตูบ้านใคร
โฆษณา