มองเห็นและเข้าใจแจ่มแจ้งโดยปราศจากข้อกังขาว่า สรรพสิ่งย่อมต้องมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เสื่อมสลายและแตกดับไป มีความเปลี่ยนแปรไม่แท้เที่ยง ไม่อาจยึดถือว่าเป็นตัวตนที่แท้จริงอย่างไรได้ ไม่อาจยึดถือเอามาเป็นอารมณ์ได้ ซึ่งในที่สุดก็จะนำไปสู่ความปล่อยวาง หลุดพ้นไปจากกิเลสและเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย จนทำให้จิตใจมีแต่ความสุขสงบได้