คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๑ อารัมภบท ขงจื่อผ่อนคลายอิริยาบท โดยมีเจิงจื่อนั่งอยู่เคียงข้าง

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๒ ว่าด้วยกษัตริย์ ขงจื่อกล่าวว่า “ผู้ที่รักใคร่บุพการี ก็จะมิกล้าเกลียดชังต่อผู้ใด ผู้ที่เคารพบุพการี ก็จะมิมีการดูหมิ่นต่อผู้คน

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๓ ว่าด้วยเจ้านคร “ดำรงตำแหน่งโดยไม่อวดเบ่ง แม้นฐานะสูงส่งก็จักไม่อันตราย ปกครองด้วยความมัธยัสถ์ รอบคอบในการบริหาร ฐานะการคลังก็จะเปี่ยมล้นไม่รั

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๔ ว่าด้วยเสนาอำมาตย์ “มิใช่ชุดอิสริยพัสตร์ที่บูรพกษัตริย์ทรงกำหนดไว้จะมิกล้าสวม มิใช่จริยวาจาแห่งบูรพกษัตริย์ที่เคยตรัสไว้จะมิกล้ากล่าว มิใช่พระร

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๕ ว่าด้วยบัณฑิต “นำการปรนนิบัติบิดามาปรนนิบัติมารดา ความรักเช่นนี้เท่าเทียมกัน และนำการปรนนิบัติบิดามาถวายการรับใช้ต่อองค์พระประมุข ความเคารพเช่

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๖ ว่าด้วยสามัญราษฎร์ “ใช้ธรรมแห่งฟ้า แบ่งทรัพย์ของดิน รอบคอบในความประพฤติ ประหยัดในการใช้จ่าย เพื่อเลี้ยงดูบุพการี นี่คือความกตัญญูของสามัญราษ

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๗ ว่าด้วยสามคุณ เจิงจื่ออุทานออกมาว่า “ความยิ่งใหญ่ของความกตัญญู ช่างกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งนัก” ขงจื่อกล่าวว่า “อันความกตัญญูนั้น คือหลักแห่งฟ้า คือ

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๘ ว่าด้วยกตัญญุตประศาสน์ ขงจื่อกล่าวว่า “ในอดีตกาล การที่วิสุทธิกษัตริย์ได้ทรงนำหลักกตัญญูมาปกครองใต้หล้านั้น จะมิทรงทอดทิ้งกระทั่งขุนนางของเมือง

คัมภีร์กตัญญู (คำสอนขงจื่อเรื่องความกตัญญู) หมวดที่ ๙ ว่าด้วยอริยประศาสน์ เจิงจื่อถามขึ้นว่า “เรียนท่านอาจารย์ สำหรับคุณธรรมแห่งอริยชนนั้น จะมิมีสิ่งใดที่สูงส่งยิ่งกว่าความกตัญญูแล้วกระนั้นฤๅ ?”