เกริ่นนำ อาทิตย์นึงก็ผ่านมาแล้ว ก็ดีขึ้นนะ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเดินได้แล้วแต่ก็ยังไม่กล้าเสี่ยงอยู่ดี

ตอนที่ 1 ห่าขั่วมึงเอ้ย (ภาษาอีสานแปลว่า ไอ้บ้าเอ้ย) ผมได้รับงานไปถ่ายวิดีโอ พรีเซนเตชั่น ที่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ซึ่งงานที่ไปถ่ายมันเป็นโครงการของเทศบาล

ตอนที่ 2 ร้าวครับ หมอ : ต้องใส่เฝือกไป 1 เดือนนะครับ

ตอนที่ 3 2 to 7 วันในช่วงแรกที่ใส่เฝือก พูดกันตรงๆเลย กระดูกที่ร้าวของผมนั้นมัน ขี้ประติ๊วมาก ๆ

ตอน 4 โรงบาลรัฐ กับ ไอ้หมอตี๋ วันนี้คือวันที่ผมจะได้ไปเจอกับไอ้หมอตี๋หิดนั้นที่เกริ่นไว้แต่บทแรก และ.......

ตอน 5 วันแรกที่ไปเรียน เพื่อนว่าไง ครูว่าไง ผ.อ ว่าไง วันนี้วันศุกร์ เราเรียนบ่าย จึงไปถึงวิลัยประมาณเที่ยงกว่า ๆ พบว่าที่วิลัยนั้นเขากำลังจัดงานอะไรไม่รู้เต็มไปหมดเลย (หยุดมา1อาทิตย์เต็มโดยที่ไม่ได้ต

ตอน 6 วันที่สองของการไปเรียน(ทำไมชื่อมันเชยแปลกๆ) เช้าวันจันทร์ไปเรียน ปกติ ที่ไม่ปกติคงจะเป็นขาที่ต้องกระเพกไป แถมยังต้องขึ้นถึงชั้น 4 อีกต่างหาก

ตอน 7 พักผ่อนบ้างนะปีใหม่น่ะ “พักผ่อนบ้างนะปีใหม่น่ะ” ปัญญาอ่อน คนจริงเขาพักกันที่ไหน คนจริงอะ เขาทำงานกันทั้งปีจนเลยไปถึงอีกปีเลยเว้ย(นั้นน้ำตาหรือเปล่า?)

ตอน 8 เค้าดาว แล้วแกละชื่อไร ตลอด 2 – 3 วันที่ผ่านมานี้มันคือช่วงวันหยุดยาวที่ทุกคนรอคอยมานาน เพราะมันต่างจากสงกรานต์ตรงที่หยุดยาวเหมือนกัน แต่หนาว อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปล่ง คุณพระอาทิตย์เปร่งพลั