ละวางเบญจกามคุณ นรชนผู้กำหนัดในกาม ยินดีในกาม หมกมุ่นอยู่ในกาม กระทำบาปกรรม ย่อมเข้าถึงทุคติ ส่วนนรชนใด ละกามทั้งหลายเสียได้ เป็นผู้ไม่มีภัยจากที่ไหนๆ เข้าถึงความที่จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง นรชนเหล่านั้น

พรรษาแห่งการบรรลุธรรม การฝึกจิตที่ข่มได้ยาก ที่มักตกไปในอารมณ์ที่น่าปรารถนานี้ ทำให้สำเร็จสิ่งที่ปรารถนาได้ จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้ ชนเหล่าใดยินดีแล้วในความสงบแห่งจิต มีใจยินดีในการอบรมจิต ทั้งกลาง

ตบะธรรมชนะกิเลส รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และธรรมารมณ์ ล้วนเป็นเหยื่อล่ออันร้ายกาจ สัตวโลกต่างก็หมกมุ่นอยู่ในอารมณ์เหล่านี้ …

ทางรอดจากสังสารวัฏ ความยินดีของผู้อยู่ครองเรือนนี่แหละ ที่เป็นเสมือนเชือกที่ผูกเหนี่ยวไว้ ธีรชนตัดเชือกนี้ได้แล้ว ไม่อาลัยใยดี จึงละกามสุขแล้วหลีกเว้นไป …

ตบะธรรมนำชีวิตสู่นิพพาน คนใดย่อมไม่ทำความโกรธ ในบุคคลควรโกรธ อนึ่ง คนใดเป็นสัปบุรุษ ย่อมไม่โกรธในกาลไหนๆ ถึงเขาโกรธแล้ว ก็หาทำความโกรธให้ปรากฏไม่ บัณฑิตทั้งหลายเรียกคนนั้นแลว่า ผู้สงบในโลก …

แม้ตายก็ไม่ทิ้งธรรม นักปราชญ์ทั้งหลายไม่ได้กล่าวว่า เครื่องจองจำที่ทำด้วยเหล็ก ทำด้วยไม้และทำด้วยหญ้า เป็นเครื่องจองจำที่มั่น นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่า ความรักใคร่ในแก้วมณีและกุณฑล ความอาลัยในบุตรและภ

โลกตระการของคนเขลา ท่านทั้งหลาย จงมาดูโลกนี้อันตระการดุจราชรถ ที่พวกคนเขลาหมกอยู่ แต่ผู้รู้หาข้องอยู่ไม่ …