ผมหลบแดดบ่ายเข้าไปในร้านโชห่วย ร้านโครงสร้างไม้ขนาดสองคูหาอัดแน่นไปด้วยชั้นวางสินค้าจิปาถะ ที่ผนังร้านด้านหนึ่งมีพื้นที่ว่างเว้นไว้พอให้ตั้งโต๊ะกลมหินอ่อนกับเก้าอี้ไม้สามสี่ตัว มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่พ

ผมยังจำวันแรกที่เห็นเธอได้ เธอเป็นคนยิ้มแย้ม คุยสนุกและดูเป็นคนจิตใจดี...

คืนเดือนมืด ถนนเปลี่ยว ร้างผู้คน ร่างหนึ่งแฝงอยู่ในเงามืดข้างกำแพงสูง พริบตาเดียวก็ปีนป่ายหายเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ห้องกว้างถูกปิดด้วยม่านหนาหนัก มีแสงสลัวส่องรอดเพียงเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอให้เห็นภาย

เรื่องสั้น แผนซ้อนแผนซ้อนแผน แสงสลัวยามดึกของร้านในยามบ้านเมืองไม่ปกติเช่นนี้ ช่วยพรางความท้อแท้ของเจ้าของร้านหนุ่มใหญ่จากความว่างเปล่าของผู้คน เสียงกีตาร์คลาสสิคบรรเลงเพลงแผ่วทำให้บรรยากาศเหงาลงไปได้

ภาพในวิวไฟน์เดอร์ ทำให้ผมต้องลดกล้องลงและมองไปที่เป้าหมายด้วยตาตัวเองให้แน่ใจ ภาพชายสูงอายุในเสื้อสีเหลืองอ่อนที่ซีดจนเกือบขาว มีตัวหนังสือ 'ฉันเกิดในรัชกาลที่ ๙ ' ลางๆคาดบนหน้าอก กำลังยืนปะปนอยู่ในกล

--------- แอบ ---------- "สวัสดีครับท่านรอง" เสียงแหบแปร่งคุ้นหูดังขึ้น ทำให้ดวงตาเข้มเหนือหน้ากากอนามัยของเขาเหลือบขึ้นมามองที่ฉัน ตาของเราสบกันพอดี