"เมื่อไม่มีมา ไม่มีไป ย่อมไม่มีเกิด และไม่มีดับ " พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงชักชวนภิกษุทั้งหลาย ด้วยธัมมิกถาอันเนื่องเฉพาะด้วยนิพพาน, ได้ทรงเห็นว่าภิกษุทั้งหลายสนใจฟังอย่างยิ่ง จึงได้ตรัสพระพุทธอุทานนี

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ มิคารมาตุประสาท ในพระวิหารบุพพาราม ใกล้พระนครสาวัตถี พร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์เป็นอันมาก. ก็ในสมัยนั้นแล ในคืนวันอุโบสถขึ้น ๑๕ ค่ำ เป็นวันเพ็ญ มีพระจันทร์เต็มดวง พระ

ข้อแตกต่างของอวิชชา และ วิชชา .

ลักษณะบางอย่างที่แตกต่าง ระหว่างชีวิตแห่งความยึดมั่นถือมั่น กับ ชีวิตแห่งปัญญา .

"หมดอาหารก็นิพพาน" ภิกษุ ท. ! ถ้าไม่มีราคะ ไม่มีนันทิ ไม่มีตัณหา ในอาหาร คือ คำข้าว ก็ดี ในอาหาร คือ ผัสสะ ก็ดี ในอาหาร คือ มโนสัญเจตนา ก็ดี ในอาหารคือ วิญญาณ ก็ดี แล้วไซร้,

“เหตุปัจจัยที่พระศาสนาจะตั้งอยู่นาน ภายหลังพุทธปรินิพพาน” “ … ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ! อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นปัจจัย ที่เมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว พระสัทธรรมจะไม่ตั้งอยู่นาน

"ก้าวทีละก้าว" ยาก ไม่ได้หมายความว่า เป็นไปไม่ได้ แต่มันหมายความว่าเราต้องเพียรพยายาม ให้ความเอาใจใส่มากเป็นพิเศษ

"ลำดับการหลุดพ้นโดยละเอียด เมื่อเห็นอนัตตา" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย !

"พระอรหันต์ตายแล้วสูญหรือ" ข้าแต่ท่านพระโคดม ก็ภิกษุผู้มีจิตพ้นวิเศษแล้วอย่างนี้ จะเกิดในที่ไหน? ดูกรวัจฉะ คำว่าจะเกิดดังนี้ ไม่ควรเลย.