มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๑ พระอริยบริษัท ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วดังนี้ สมัยหนึ่งสมเด็จพระผู้มีพระภาคเมื่อครั้งประทับยังนครราชคฤห์ บนคิชกูฏบรรพต ท่ามกลางภิกษุหมู่ใหญ่หนึ่งหมื่นสองพันรูป อันล้วนแต่เป็นพระม

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๒ ผู้ดำเนินตามสมันตภัทรจริยา ยังมีมหาบุรุษสิบหกท่าน คือมีพระภัทรปาลเป็นต้น ยังมีพระคุณมติโพธิสัตว์ พระปรติภานโพธิสัตว์ พระอนิจทัศนาโพธิสัตว์ พระอิทธิศรีโพธิสัตว์ พระวีรประภาโพธ

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๓ “เหตุปัจจัยแห่งคำสอนที่ยิ่งใหญ่” พระวิศวภัทร แปล

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๔ เหตุภูมิของพระธรรมกรโพธิสัตว์ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธองค์มีพระบรรหารแก่พระคุณเจ้าอานนท์ว่า ในอดีตภาคล่วงไปจำนวนอนันตอสงไขยกัลป์แสนยาวนานหาประมาณมิได้ มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโ

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๕ “วิริยะอย่างที่สุดแห่งใจ” พระวิศวภัทร แปล

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๖ “ประกาศมหาปณิธาน” พระวิศวภัทร แปล

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๗ จักสําเร็จพระสัมโพธิเป็นที่แน่นอน พระผู้มีพระภาครับสั่งกับพระอานนท์ว่า ในสมัยนั้นเมื่อธรรมกรภิกษุกล่าวปณิธานนี้จบแล้วจึงกล่าวโศลกว่า ข้าพระองค์ได้ตั้งความปรารถนาที่ล่วงโลกียะ

มหาสุขาวตีวยูหสูตร วรรค ๘ สั่งสมบุญสมภาร ดูก่อนอานนท์เมื่อธรรมกรภิกษุได้ประกาศปณิธานนี้ต่อพระพักตร์แห่งพระโลเกศวรราชตถาคตเจ้าและท่ามกลางมหาชนอันมีเทวบริษัทและมนุษยนิกรทั้งปวงแล้ว จึงตั้งอยู่ในสัตยปัญญ

มหาสุขาวตียูหสูตร วรรค ๙ สำเร็จโดยสมบูรณ์ รับสั่งกับพระอานนท์ว่า ธรรมภิกษุนี้ได้บำเพ็ญโพธิสัตวจริยา สั่งสมกุศลสมภารจำนวนอเนกอนันต์ จึงบรรลุอิสระในสรรพธรรมทั้งปวง อันหาใช่รู้แจ้งจากคำกล่าวที่ต่างกันไม่