“วิปัสสนาไม่ได้คิดเอา วิปัสสนาไม่ได้จำเอา วิปัสสนาต้องเห็นเอา” “ … เมื่อวานหลวงพ่อไปเทศน์ให้คนจีนฟัง มีคอร์สจีน 300 กว่าคน คราวนี้เป็นกลุ่มค่อนข้างใหม่ แต่ไม่ใช่ใหม่แบบไม่เคยเรียนเลย เขาให้ฟังการจัด

“ถ้าจะเห็นไตรลักษณ์ได้ จิตต้องไม่เผลอ จิตต้องไม่เพ่ง ถ้าเผลอไม่เห็นสภาวะเลย ถ้าเพ่งไม่เห็นไตรลักษณ์” “ … เราภาวนาจะเอามรรคผลนิพพาน ดูสภาวะแล้วก็เห็นไตรลักษณ์ของสภาวะ

“ต้องมีโยนิโสมนสิการ” “… อุปสรรคของนักปฏิบัติที่ทำให้ไปไม่ถึงพระนิพพาน

“นิพพานมีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปหา หายังไงก็ไม่เจอ หยุดหา อาจจะเจอ” “ … เรามาสำรวจตัวเองนะ สำรวจไปเรื่อย ๆ ว่าศีลเราดี ความคิดเห็นของเราถูกต้อง เราก็ลงมือเจริญ พัฒนาสติ สมาธิ อะไรพวกนี้ พัฒนา

“ก่อนจะไม่ยึด ต้องยึดไว้ก่อน ศีล สมาธิ ปัญญาสมบูรณ์แล้ว มันไม่ยึดของมันเอง ไม่ใช่เราโน้มนำไปให้ไม่ยึด“ “ … รู้สึกไหม ลองดูแขนตัวเองสิ รู้สึกไหม แขนเรามันเป็นวัตถุ มันปรุงแต่งไม่เป็น ปรุงดีก็ไม่เป็

“ทีแรกก็เห็นแค่ว่ามันไม่ใช่ตัวเรา ต่อไปก็เห็นลึกซึ้งลงไปมันไม่ใช่ตัวเรา มันเป็นตัวทุกข์ พอเห็นถึงตัวทุกข์นี่มันจะปล่อยวาง” “ … เรามาเฝ้ารู้ลงในขันธ์ 5 ทั้งรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ สัญญานี่หลวง

“แค่ของถูกรู้ถูกดู” “… ถ้าดูกายก็เห็นกายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา ความสุข ความทุกข์ ก็ของถูกรู้ถูกดู ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา

“ละเหตุที่ชั่ว ผลที่ชั่วคือทุกข์ มันจะดับ ทำเหตุที่ดี คือเจริญมรรค ผลที่ดี คือนิพพาน จะปรากฏขึ้น” “ … สมาธิที่ถูกต้อง

“ทำผลไม่ได้ ต้องทำเหตุ” “ … มีบางคนภาวนา คิดว่าไม่ต้องทำอะไรเลย ทำจิตให้ว่างๆ นั่นล่ะคือการปฏิบัติ คิดอย่างนั้น คิดง่ายไป ก็เลยมุ่งฝึกให้จิตไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุง ไม่แต่ง ทำจิตว่างๆ ไม่ต้องทำอะไรเล