ส่วนตัวมองว่า ไม่ว่างานอะไร (ถึงจะเป็นงานเดี๋ยวกันทำที่เดี๋ยวกัน) ก็มีทั้งอิสระทางชีวิต และไม่อิสระทางชีวิต อยู่ที่ความคิดของตัวเราค่ะ ว่าเราคิดว่างานนั้นๆมันอิสระไหม ถ้าเราคิดว่ามันไม่อิสระ มันก็คงไม

สำคัญไหม เราว่าอยู่ที่คนค่ะ ว่าคนๆนั้นอยากทำอะไร? จะทำอาชีพอะไร? ความฝันคืออะไร? พอรู้แล้วก็ดูว่าจะไปถึงตรงนั้นต้องทำอะไร ถ้าอาชีพนั้นต้องเรียนป.ตรี มันก็จะสำคัญ แต่ถ้าอาชีพนั้นไม่ต้องเรียนป.ตรีก็ได้

เราไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ส่วนตัวเราก็ปล่อยให้หมดไปเลย ไปพักผ่อน ไปหาอะไรที่เราคิดว่าสนุกทำ หรือไม่ก็หาว่าในงานที่เราทำอยู่มีอะไรที่คิดว่าสนุกบ้าง แล้วก็มองส่วนนั้นเยอะๆ ประมาณนี้ค่ะ

อาจจะเป็นเพราะว่า เรากินอาหารอื่นมาเยอะ ทำให้ปากของเราชอบรสชาติที่ต่างไปจากเดิม แบบเราอาจจะไปกินอาหารรสจัดๆจนชิน ประมาณนี้ เช่น อาหารเด็ก ตอนที่เราเป็นเด็กเราก็สามารถกินได้ ถ้าเรากลับมากินตอนที่เราโตแ

เคยค่ะ บางทีก็เป็นเพราะตัวเราเอง บางทีก็เป็นเพราะคนอื่น มันจะรู้สึกแบบว่า ไม่อยากทำเลย แต่ก็มีคิดถึงงานที่ทำบ้าง แต่ก็ไม่อยากที่จะทำ

ถ้าเราทำเต็มที่แล้ว เราก็ยอมรับค่ะ แล้วเราก็พยายามใหม่ อาจจะเปลี่ยนวิธีหรืออะไรก็ได้ค่ะ เปลี่ยนวิธีให้มันเข้ากับเรามากขึ้น เช่น ถ้าเราเป็นคนที่อ่านหนังสือแล้วจำได้เร็วกว่า เราก็อาจจะไปหาหนังสือสรุปมาอ

คิดว่าไม่หายนะคะ อาจจะเปลี่ยนรูปแบบไปมากกว่าค่ะ เช่น หนังสืออาจจะอยู่ในโทรศัพท์แบบนี้ค่ะ ที่ตอนนี้ก็มีอยู่ ถ้าถามว่าทำไม ก็คงเป็นเพราะ คนเราแต่ละคนมีวิธีการเรียนที่เข้ากับตัวเราแตกต่างกัน บางคนต้องอ่า

สำหรับเราคือสิ่งที่ทำให้เราอยากไปเรียนค่ะ เพราะเราว่ามันสนุกดี // แต่เราคิดเลขเร็วไม่ได้;-;;;;

เล่นเกม ดูอนิเมะ อ่านการ์ตูน อ่านนิยาย ร้องเพลง ฟังเพลง วาดรูป นอนเล่นคิดอะไรไปเรื่อยๆ เราทำวนๆอยู่ประมาณนี้ค่ะ แบบเบื่ออันนึงก็ทำอีกอันนึงค่ะ