๑. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร เปล่าเลย! ผมไม่ใช่กวี เพียงเป็นคนงานแห่งถ้อยคำ ค่าจ้าง​นั้นแสนต่ำ แต่งานนั้นหนักนัก แต่ผมรักในดอกคำนี้ ผลิบานที่หัวใจ

๒. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร ใครจุดไฟชีวิตกองนี้ขึ้น มันสว่างส่องไปทั่ว แต่มันไม่อาจแลเห็นตัวมันเอง และความงามของโลก ก็คือตัวเพลิงชีวิตที่ระบายอยู่ ถ้าไม่รู้ว่าทั้งหมดเป็นผลไม้แห่งชีวิต คุณจะได้ลิ้มเ

๓. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร มนุษย์จำต้องทนรวดร้าวกับสิ่งที่ตนรัก ทุกข์ทรมานกันไม่รู้แล้ว คบหากัน รักกัน แล้วจากกัน ต่างร่อนเร่ซมซานไปหาใหม่ เพื่อจะเจ็บปวดรวดร้าวอีกหน จนกว่าถึงวันอันเหน็ดเหนื่อย ระยะ

๔. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร อย่าวิ่งหนีไปไกลหลักความจริง เพราะแรงลมลวง กลับมาตั้งต้นและตั้งมั่นลงที่หลักความจริง โดยไม่ต้องคิดหนี เพราะว่าด้วยหลักนี้เท่านั้น ที่จะทำให้ลมแห่งมายาเสื่อมกำลัง

๕. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร ไม่มีสิ่งใดเอาชนะความหลอกลวงได้ เท่ากับความจริง ความจริงเท่านั้นที่ชนะตลอดกาล ไม่ว่ากาลไหน- ความจริงเป็นอยู่เช่นนั้น. เมื่อความลวงหลอกสิ้นฤทธิ์ ความจริงก็อยู่ตรงนั้น นานห

๖. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร เบื้องหลังม่านมายา ทั้งหมดนี้คือความจริง ไม่มีความจริงอื่นไปจากมายา จริงไปกว่านั้นคือ ไม่มีทั้งความจริงและมายา

๗. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร ฉันไม่มีอนาคต ไม่มีอดีต ไม่อาจมีแม้ปัจจุบัน ฉันไม่มีอะไรสักสิ่งเดียว ทุกสิ่งว่างเปล่า ไม่อาจครอบครองได้ ฉันไม่มีอะไรจะต้องทำ เพราะการกระทำทั้งหมดล้วนว่างเปล่า ไม่ได้ก่อเกิ

๘. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร เมื่อกวางกระหายก้มคอลงดื่มอย่างสุภาพ น้ำใสสะอาดก็ถูกดูดดื่ม เมื่อมันหยาบช้าละโมบ โคลนขุ่นๆ เท่านั้นที่ได้กลั้วคอ

๙. สองสาม​คำ รำพึงถึง สายธาร น้ำฝนตกต้องบึงน้อย น้ำแผ่เป็นวง เรื่องราวทั้งหมดหายไปแล้ว ชีวิต, ไม่เห็นมีภาระตรงไหน ความสงบก็ยึดเอาให้ถาวรไม่ได้ ดูไปแล้ว ชีวิตไม่ผิดฝัน ว่าได้เดินทางไกล พอตื่นก็มีเพียงเ