"แด่...เพื่อนที่ฉันไม่อยากให้ร่วมทาง" ณ วันนี้มีผู้คนที่เป็นซึมเศร้ามากมาย แต่ละคนเกิดจากเหตุปัจจัยที่แตกต่างกันไป ฉันเป็นคนหนึ่งที่เป็นซึมเศร้า จากคนที่มีความสุขทุกวี่วัน กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เ

"ยามเมื่อฉันเป็นซึมเศร้า” คนที่เป็นซึมเศร้าจะรู้สึกเศร้า เหงา หงอย ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากให้ใครมายุ่ง กินไม่ได้ นอนไม่ค่อยหลับ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ รู้สึกโดดเดี่ยว อยากกร

"โอบ...กอด" คนที่เป็นซึมเศร้า ในบางครั้งจะรู้สึกอยากให้คนโอบและกอด มีครั้งหนึ่งฉันเดินไปหาพี่ที่เคารพคนหนึ่งที่เอ็นดูฉันมาตลอด ฉันขอให้พี่กอดฉัน ฉันกอดพี่อย่างเต็มที่ พี่เค้ากอดกลับแบบที่คนอย่างฉันรู้

"คิดบวกสิจ๊ะ" ยามเราทุกข์ มีแต่คนให้ “คิดบวกสิจ๊ะ” แต่คนที่เป็นซึมเศร้าจะรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นทุกข์อย่างมากและยังหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้ แม้จะมีคนอื่นช่วยคิด แต่มันไม่ช่วยทำให้คนทุกข์ (ซึมเศร้า)

"ใจ...สีอะไร" ใจสีอะไรที่สำคัญที่สุดต่อคนเป็นซึมเศร้าแบบฉัน ใจสีแห่งการยอมรับสิจ๊ะ สำคัญที่สุด การยอมรับความจริงที่มันเป็นไปตามกฎธรรมชาติที่พุทธองค์ทรงพร่ำสอน แก่ เจ็บและตาย ตอนนี้...ใจฉันต้องการสีแห่

"ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว" นานมาแล้ว เพื่อนและฉันถก(เถียง) กันว่า ใจกับกายอะไรสำคัญกว่า ทุกคนบอกว่า ใจ ฉันไม่เห็นด้วย มันสำคัญเท่าๆกัน มาวันนี้กายฉันป่วย ใจฉันป่วย ฉันเห็นด้วยกับเพื่อนๆแล้ว ใจสำคัญกว่า ห

"ความไม่เที่ยงเป็นธรรม“ ความไม่เที่ยงเป็นธรรม (ดา) โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนเป็นซึมเศร้า หลายวันก่อนยังดีดี สองวันก่อนกลับแย่มากมาก เมื่อวันวานก่อนคุยได้กับคนมากมาย มาวันนี้ความทุกข์ครอบงำใจไม่อยากเจอ

"มีมะเร็งเป็นเพื่อน" (จริงหรือ) ฉันเป็นมะเร็ง แต่ที่ยังยอมรับไม่ได้คือ ผลข้างเคียงของการรักษาที่มีมากมายเกินนิ้วมือนับ เช่น เจ็บแผลผ่าตัด ชามือแขนและเท้า ปวดข้อนิ้วมือ หูอื้อ...ทำให้มีความทุกข์มากเกิน

"เพื่อนใจ" การที่มีเพื่อนสักคนอยู่ในใจ (เพื่อนเรียน/เพื่อนทำงาน/แฟน/สามี) ที่คอยห่วงเราในยามที่เราท้อแท้ สิ้นหวัง การอยู่ใกล้กัน หรือหากแม้จะไม่เจอกันก็ตามที การได้พูดคุยกัน ก็โชคดีสุดสุดแล้ว สำหรับผู