#เข้ากรุงเทพครั้งแรก คราวที่แล้ว เล่าถึงประสบการณ์ที่เคยเข้าแข่งขัน Impromptu Speech แล้วได้ทิ้งท้ายไว้ว่า "ยังมีประสบการณ์การแข่งขันอีกมากมายที่ยังไม่ได้เล่า" ซึ่งเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้คิดว่าพีคในพี

สวัสดีค่ะพี่แจ๊ค พอรถทัวร์จอดที่ชานชลารถทัวร์ในหมอชิต เด็กหนุ่มทั้งสองจึงลงจากรถพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกาย เมื่อเห็นตึกระฟ้าที่สูงตระหง่านและเปล่งแสงสว่างไสว ราวกับหลุดออกมาจากนิทานปรัมปราที่เคยหยิบย

เด็กดอยเยือนห้างย่านเมืองกรุง "ขอให้ความฝันหอมวันหอมคืน" ประโยคนี้อาจใช้กับเนื้อเรื่องนี้น่าจะได้ โดยเฉพาะเด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่หลังดอยหัวโทแล้วเดินทางมาเพื่อตามหาความฝันที่เขานั้นไม่รู้เลยว่าจะสำเร็จห

ปล่อยนักกีฬาลงแข่งในสนาม เมื่อวานครูเอ่ยอย่างนั้น จึงทำให้ตัวฉันตั้งตารอว่าเมื่อไหร่จะพาเราไปสักเยือนหอดูดาวสักที ทว่าวันนี้ซ้อมเกือบทั้งวัน น่าจะเจียดเวลาให้พวกเราออกไปดูโลกกว้างเสียบ้าง แต่พอพระอาทิ

หากหลงรักคงต้องเขียนเป็นบทกวี แต่ถ้าลองคิดอีกทีเมื่อหลงทางก็ต้องเขียนเป็นเรื่องราว ในวันที่สองของการแข่งขัน เมื่อการแข่งขันแบบธรรมดาสิ้นสุดลง ผู้เข้าแข่งขันบางคนเดินออกจากสนามด้วยความภาคภูมิใจในผลงานท

โอ้ระยองน้องต้องมาเที่ยวละไม "เที่ยวไปตามตะวันบุกบั่นไปตามลม สนุกสุขสมหัวใจหงายคว่ำ ชีพที่ยาวนานหรือสั้นแค่เพียงคำ เอาตูดแช่น้ำแล้วเดินต่อไป..."

เหยียบเลยามค่ำคืน ขอเกริ่นนำก่อนว่า 'อะไรเป็นเหตุที่ได้มานอนริมเลเฉกเช่นนี้' ซึ่งช่วงที่มาแข่งขันมันใกล้กับวันที่โรงเรียนมาเลี้ยงครูเกษียณที่ริมหาดระยองพอดีเป๊ะ จึงทำให้ครูพาเด็กชายในวัยสิบสองทั้งสองค

เสียงกรน เสียงครวญ หรือเสียงคราง หลังจากที่ซื้อโซดามาจิบข้ามเวลาแล้วนั้น พอกลับถึงห้องข้าน้อยนั่งเอนตัวพิงหัวเตียง แล้วกุมกระป๋องโซดาสิงห์ที่เย็นเฉียบไว้ในมือ พลางเปิดช่องการ์ตูนที่กำลังจะฉายทอมแอนด์เ

ปิ๊กบ้าน 0.1 หลังจากได้ยินเสียงครวญเสียงครางของครูในคราวนั้น จึงทำให้พวกฉันนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน เพราะมัวพะวงว่า ตอนที่เรากำลังหลับไหล ครูจะปลุกเราด้วยวิธีการครวญครางอีกครา