เนื้อหานี้เหมาะสำหรับบุคคลทั่วไป เป็นการเล่าประสบการณ์ที่ครั้งหนึ่งเคยเข้ารับการรักษามะเร็งรังไข่ ซึ่งโหดมันฮา บ้าๆบอ ตามประสาคนอย่างเรา แม่เคยบอกว่าคนที่ผ่าตัดเรียกคนตายคืน คนพวกนี้จะไม่เหมือนเดิม ไม่รู้จริงไหมนะ แต่ที่รู้สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ เราจะกลัวหลายๆอย่างน้อยลงมาก บางทีก็กล้าทำอะไรบ้าๆบอๆไปบ้าง เพราะชีวิตไม่แน่นอน จะทำอะไรให้รีบทำ ถ้ามัวเสียเวลากลัว ก็จะไม่ได้ทำอะไรเลยเผลอกลับมาป่วยอีกรอบ... ไม่ดีแน่ เนื้อหาอาจมีอะไรตกหล่นไปบ้างตามระยะเวลา เราป่วยตอนอายุ 18 ปี ตอนนี้ 26 ปีแล้ว หลายๆอย่างอ่จตกหล่น แต่ก็อยากบันทึกเรื่องราวเหตุการณ์ดีๆนี้ไว้ มันดีจริงๆนะ ที่ป่วย (แล้วยังไม่ตาย)...
