เคยสงสัยไหม….ทำไมบางคำสอนของผู้ใหญ่ถึงติดอยู่ในใจเราไปตลอดชีวิต? และทำไมบางเรื่องราวแม้จะเป็นเรื่องเก่าแต่กลับยังทรงพลังเสมอเมื่อถูกหยิบยกขึ้นมาเล่าใหม่?

พรรณนาโวหารคืออะไร และเราจะใช้มันสร้างเสน่ห์ให้การเขียนของเราได้อย่างไร?

โวหารคืออะไร?

คุณคิดว่า...ความรักที่มั่นคงงามและทรัพย์ที่แท้จริงคืออะไร

ใช้ชีวิตอย่างไรให้ตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท?

เมื่อความเย็นและความร้อนปะทะกันคุณคิดว่า อะไรคือสมดุลที่แท้จริง? ?

คุณคิดว่าคุณค่าของเรา อยู่ที่ตำแหน่ง… หรือสิ่งที่เราทำ?

"หากเงาของท่านใหญ่กว่าตัวจริง ท่านคิดว่าผู้คนจะมองเห็นสิ่งใด?"

คุณเคยถามตัวเองบ้างไหม—ว่าทำไมบางที่บางแห่งเราจึงรู้สึกผูกพันแน่นแฟ้นกว่าที่อื่น?ว่าทำไมบางเส้นทางจึงราวกับถูกกำหนดให้เราหวนคืนเสมอ?

"ในวันที่เราถูกเข้าใจผิดหรือถูกว่ากล่าว เราควรรับมืออย่างไรให้หัวใจยังคงสงบนิ่งและเปี่ยมด้วยเมตตา?" ?

คุณเคยตื่นเช้ามาเพื่อสัมผัสกลิ่นอายของเมืองที่ยังไม่ตื่นเต็มที่หรือไม่? แล้ว..เช้าวันนี้ของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?

เราจะรู้คุณค่าของชีวิตได้อย่างไร หากไม่เคยถูกทอดทิ้ง?

คุณเคยปล่อยใจให้หยุดนิ่งอยู่กับความงามที่ไม่ต้องครอบครองบ้างไหม? ?

คุณคิดว่าสถานที่หนึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองและหน้าที่ของมันไปตามกาลเวลา เช่นเดียวกับผู้คนได้หรือไม่?

"เราเดินทางเพื่อจาก หรือเดินทางเพื่อพบ?"

"ทำไมบางครั้ง… เราจึงมีทุกอย่าง ยกเว้นสิ่งที่จำเป็นที่สุด?"

"เธอเคยเชื่อเรื่องโชคชะตาบ้างไหม?"

ถ้าหากวันหนึ่ง…เธอพบว่าตัวเองเป็นเพียงเงาสะท้อนของสิ่งที่เคยจ้องมองเธอจะยังมั่นใจในสายตาของตัวเองอยู่หรือเปล่า? ?

หากภาพหนึ่งภาพแทนคำพูดได้ล้านคำ...ภาพนี้กำลังเล่าเรื่องอะไรให้เธอฟัง?"

เสียงหวูดรถไฟในความทรงจำของคุณเป็นเช่นไร?