นิทาน อิฐก้อนนั้น
มีอยู่วันหนึ่ง ช่างก่อสร้างได้ถูกว่าจ้างมาก่อสร้างกำแพง
เมื่อกำแพงถูกสร้างเสร็จ ก็ผ่านวันคืน ผ่านฤดูกาลไปอีกหลายปี จนกระทั่ง อิฐ แต่ละก้อนเกิดมีชีวิตขึ้นมา
อิฐแต่ละก้อนเริ่มตื่นตาตื่นใจกับโลกใหม่ใบนี้ที่ช่างสวยงาม เต็มไปด้วยสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจ
ยกเว้นอิฐส่วนล่างของกำแพง พวกมันรู้สึกว่าชีวิตช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย ต่างก็เป็นอิฐเหมือนกัน ออกมาจากเตาเผาเดียวกัน ทำไมพวกข้าต้องรับน้ำหนักมากกว่า แบกพวกเจ้าไว้ด้านบน
อิฐในส่วนด้านบน ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร วันคืนผ่านไปก็มีแต่เสียงบ่น เสียงโวยวายจากอิฐด้านล่างอยู่ร่ำไป
แล้ววันสำคัญก็มาถึง เมื่อเจ้าของที่ต้องการเจาะช่องกำแพงบางส่วนออก เพื่อให้แสงอาทิตย์ส่องเข้ามายังที่ดินมากขึ้น
อิฐด้านบนได้แต่ร่วงหล่น แตกหักลงมายังพื้นล่าง
ก่อนที่พวกมันจะจากโลกไป ได้ทิ้งคำพูดไว้กับอิฐด้านล่าง พวกข้ารู้ชะตานี้มานานแล้ว จากกำแพงด้านตรงข้าม แต่ไม่อยากเถียงอะไรกับเจ้า พวกข้าก็ได้แต่ชื่นชมโลกเท่าที่เวลายังคงเหลือเท่านั้น ขอให้พวกเจ้ามีความสุขต่อไปในภายภาคหน้า
ในคราวนี้อิฐด้านล่างก็รู้สำนึก และรู้สึกว่าพวกตนช่างโชคดีเสียจริง จากนั้นอิฐเหล่านี้ก็ไม่เคยบ่นอีกเลย
คนเราต่างเกิดเป็นคนเหมือนกันก็จริง แต่ว่า แต่ละคนต่างมีหน้าที่ต่างกันออกไป บางคนอาจรู้สึกว่างานของตนหนักหนา ของคนอื่นกลับอยู่สูงส่งสุขสบาย แต่ท่านอาจไม่รู้ว่าพวกเค้าเหล่านั้น ต้องรับความเสี่ยงที่พร้อมจะร่วงหล่นลงสู่พื้นมากเพียงใด ดังนั้นขอให้แต่ละคนดำเนินชีวิตและหน้าที่ของตนให้เต็มที่ ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร เท่านี้จิตใจของเราก็จะมีความสุขเอง :-)
Original Story by review.everything.jinglebell
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
