เรื่องสั้น : คำถามจากคนตัวเล็ก
เด็กน้อยตัวเล็กจิ๋ว นั่งเล่นอยู่กลางทุ่งดอกไม้กว้าง พลางเงยหน้ามองท้องฟ้าที่กว้างไกล พร้อมคำถามในใจมากมาย
เธออดสงสัยไม่ได้ จึงเอ่ยปากถาม
"สายลมจ๋า ทำไมจึงพัดพามาเรื่อยๆ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไร?"
"ไม่เหนื่อยหรอก ฉันพัดมาตามหาดวงอาทิตย์ แสงของเค้าส่องไปที่ไหน ฉันก็จะพัดไปตามหาแสงนั้นเรื่อยไป" สายลมตอบ
ดอกหญ้าแห้งดอกเล็กจิ๋วข้างๆ ก็ร้องออกมา
"สายลมจ๋า รอด้วย ช่วยพัดพาเกสรของฉันไปที ฉันรอเวลานี้มาตลอดชีวิต อย่าเพิ่งรีบจากไป"
ดอกหญ้าไม่ทันเสียแล้ว สายลมได้พัดจากไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าจะได้ทักทายกันด้วยซ้ำ ดอกหญ้าจึงยืนนิ่งเงียบไม่ไหวติงใดๆ
"ดูสิ เจ้าดอกหญ้าน้อยของฉัน ทั้งๆ ที่ฉันเป็นคนดูแลเธอตั้งแต่เป็นต้นอ่อนเล็กๆ จนเติบใหญ่ จนมาถึงวันนี้เธอไม่เคยเหลียวมองฉันเลย มันช่างน่าเสียใจจริงๆ" เสียงพื้นโลกโอดครวญด้วยความเสียใจ
"ไม่ต้องเสียใจนะ ฉันคอยเฝ้าปลอบเธอเสมอๆ เธอคงไม่รู้สินะ ฉันคอยอยู่ข้างๆ เธอตลอดเวลา แต่เธอก็หันหลังให้ฉันเสมอเช่นกัน แม้ว่าฉันจะมีตัวตนอยู่ในเงามืดด้านหลังเธอก็ตาม แต่ฉันก็ยังจะตามเธอไปตลอดนะ โลกที่รักของฉัน" เสียงที่ไร้ตัวตนเปล่งออกมา
เด็กน้อยสงสัยจึงเอ่ยถาม "นั่นใครจ๊ะ เสียงของใครน่ะ ทำไมไม่ออกมาให้พี่โลกเห็นหน้าหล่ะจ๊ะ?"
"ฉันคือดวงจันทร์นะเด็กน้อย ฉันคอยตามพี่โลกอยู่ทุกวัน แต่เค้าไม่เคยมองเห็นฉันเลย ฉันจะมีตัวตนก็เพียงตอนที่โลกหันหลังให้เท่านั้นเอง" ดวงจันทร์บอกด้วยเสียงที่สั่นเครือ
ดวงอาทิตย์จึงเอ่ยขึ้นว่า "นั่นเป็นเพราะฉันเอง ฉันก็รักดวงจันทร์มานานตั้งแต่เราเกิดมาในจักรวาลพร้อมๆ กัน แต่เธอเอาแต่สนใจแค่โลก ไม่ยอมใกล้ชิดฉันเลย เธอคอยอยู่ข้างๆ โลกตลอด และคอยพยายามหลบฉันไปอยู่ข้างหลังโลกเสมอ ฉันไม่อาจยอมได้ จึงต้องเปล่งแสงให้สว่างเข้าไว้ โลกจะได้ไม่ทันสังเกตุเห็นเธอ เพราะแสงที่สว่างจ้าของฉันเอง ฉันคงยอมไม่ได้ที่เธอจะได้ครองรักกับโลก แล้วเหลือเพียงฉันโดดเดี่ยวเพียงลำพัง" ดวงอาทิตย์กล่าวด้วยเสียงเศร้า
เด็กน้อยยิ่งสงสัยจึงเอ่ยถามดวงอาทิตย์ว่า "ทำไมทุกคนจึงเป็นเช่นนี้ ไม่มีใครมีความสุขเลยเหรอจ๊ะ ทุกคนคอยไล่ตามและเฝ้าแต่สิ่งที่ตนต้องการ แต่ไม่มีใครสมหวังเลยสักคน?"
ดวงอาทิตย์จึงตอบว่า "เด็กน้อยเอ๋ย แม้ว่าฉันจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ฉันก็ต้องการใครซักคนเช่นกัน ที่จะดูแลกัน เคียงข้างกัน และร่วมทุกข์สุขกัน แต่เห็นมั้ยว่าทุกๆ คนที่เธอพบเจอ ล้วนแต่ไล่ตามสิ่งที่ตนหวังเท่านั้น"
"เค้าเหล่านั้นไม่เคยมองเห็นคุณค่าคนใกล้ตัวแม้เพียงนาที มันไม่ได้ยากเย็น แต่ก็แปลกที่คนที่โดดเดี่ยวมักทำไม่ได้ มีหลายคนที่ฉันรู้จักที่สามารถทำมันได้ เค้าเหล่านั้นล้วนมีคนคู่กายที่รู้ใจ และเห็นค่ากันและกันทั้งสองจะอยู่คู่กันไปชั่วกาล"
"ดูอย่าง แสงและเงานั่นไง ทั้งสองเกื้อหนุนกัน เสริมให้กันและกันและไม่เคยแยกจากกันอีกเลย ฉันอาจจะสอนในสิ่งที่แม้แต่ฉันเองก็ทำไม่ได้ แต่หวังว่าเธอจะค้นพบและทำได้ซักวันนะ" ดวงอาทิตย์ถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนกล่าวประโยคสุดท้ายว่า
"เด็กน้อย เมื่อเจ้าเติบโตขึ้น อย่าทำผิดพลาดเช่นเรา หากอยากมีความรักที่สมหวัง จงอย่าคาดหวัง จงเปิดใจให้กว้าง มองดูรอบๆ ตัว เจ้าจะพบคนที่เห็นคุณค่าในตัวของเจ้าอย่างแท้จริง เจ้าลองให้โอกาสเค้าคนนั้น สัมผัสเค้าด้วยความรู้สึกที่ไร้อคติ เจ้าอาจจะพบคู่แท้ของเจ้า เค้าอาจจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่เค้าบริบูรณ์ด้วยความรักและหวังดี และเค้าย่อมดูแลเจ้าให้ดีไปตลอดชั่วชีวิตของเจ้า จงจำไว้นะเด็กน้อย"
เด็กน้อยพยักหน้า พลางเงยหน้ามองฟ้า พร้อมรอยยิ้มสดใส "แล้วความรักคืออะไรนะ?" เด็กน้อยนึกในใจ..........
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
