28 มิ.ย. 2019 เวลา 14:09 • ปรัชญา
Special weekend stories : Loneliness
ต้นเหตุแห่งความเหงา
เหงาไหม ในตอนที่ชีวิตไม่เคยมีใคร
เหงาไหม ในตอนที่ใครเดินไปจากชีวิตเรา
เหงาไหม ในตอนที่ไม่เคยมีมือใครจูงเราข้ามถนน
เหงาไหม ในตอนที่มือข้างนั้นผละจากปลายนิ้วของเราไป
เหงาไหม ในวันที่ต้องกินข้าวบนโต๊ะลำพังเพียงคนเดียว
เหงาไหม ในวันที่โต๊ะกินข้าวมีจานช้อนซ้อมสองชุด แต่มีคนนั่งเพียงคนเดียว
เหงาไหม ในตอนที่ต้องนั่งดูหนังคนเดียว
เหงาไหม ในวันที่นั่งดูหนัง แต่คนข้างๆ ไม่ใช่เขาอีกแล้ว
เหงาไหม ในวันที่ไม่เคยมีใครโทรหาก่อนนอน
เหงาไหม ในวันที่ก่อนนอนต้องนั่งรอสายใครบางคนที่เขาไม่เคยโทรมาอีกเลย
เหงาไหม ในวันที่เดินใต้ร่มเพียงผู้เดียว กับสายฝนที่กำลังโปรยปราย
เหงาไหม ในวันร่มที่กางอยู่เป็นของเขา แต่เรากางหลบฝนเพียงผู้เดียว และเจ้าของร่มไม่เคยขอมันคืน
เหงาไหม ในวันที่เรากำลังตามหาความรัก
เหงาไหม ในวันที่ความรักที่ตามหาเดินจากไป
เหงา...เพราะต้องอยู่เพียงลำพัง
เหงา...เพราะเคยไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
ความเหงา มันช่างเกิดขึ้นง่ายดายเสียจริงๆ
จะดีกว่าไหม ถ้าเหงาตั้งแต่เริ่มแรกจนจบ
จะดีกว่าที่ เหงา แล้วเปลี่ยนเป็นไม่เหงา แล้วกลับมาเหงาอีก หรือเปล่า
เหงาแบบไหน...ที่เจ็บปวดกว่ากันหนอ
สร้างความเหงา by Deux @ storylog
เพจเรื่องสั้นๆ @ blockdit

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา