ยามที่ความฝันหอมหวานจนยากจะวางมือ
ในยามที่เธอตกลงสู่ห้วงนิทรา จินตนาการของหญิงสาวเต้นระบำเสมือนกลีบดอกไม้ที่หยอกเย้าอยู่กับสายลม
แม้ว่าการใช้ชีวิตในฐานะองค์หญิงของอาณาจักรจะดูน่าอิจฉามากแค่ไหน แต่ภาระที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นเป็นเงาตามหลังเธอก็น่าหวาดกลัวไม่แพ้กัน และมันชัดขึ้นเรื่อยๆจนในบางครั้ง เด็กสาวก็อยากกรีดร้องออกมา
เธอสมควรที่จะได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปในอาณาจักร แต่คำสาปของเธอกำลังจะเริ่มขึ้นหลังวันฉลองวันเกิดครั้งที่ 18 ของเธอจบลง...
เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัสคมแหลมของเครื่องปั่นด้าย สติของเธอก็พร่าเลือน และในขณะเดียวกัน ภาพของความสุขอันเป็นนิรันดร์ก็ดูจะแจ่มชัดยิ่งขึ้น
กาลเวลาราวกับจะหยุดเดิน ความมืดที่ถามโถมเข้าใส่เป็นเพียงรั้วประตูต้อนรับเธอเข้าสู่ดินแดนที่หลายๆคนทำได้แค่ฝัน
และนั่นก็เป็นสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ ทว่ามันยาวนานจนเหมือนจะกลายเป็นความจริง
และในขณะที่ความฝันของเธอกำลังเริ่มผลิบาน เจ้าชายก็เข้ามาฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ
ไม่มีอะไรที่หญิงสาวทำได้นอกจากส่งยิ้มให้เขา และเมื่อสบโอกาส เถาวัลย์ที่ประดับด้วยหนามอันแหลมคมก็กลายเป็นอาวุธสำหรับเธอทันที
หยาดเลือดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนชุดสีขาวฟูฟ่อง แววตาวอนขอของชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย กลับกันรอยยิ้มบางกลับจุดขึ้นบนใบหน้าสวย รอยยิ้มของเธอละมุนละไมอ่อนโยน ขณะที่มือบางก็ค่อยๆดันคมหนามให้ฝังเข้าไปลึกขึ้น เธอมองร่างตรงหน้าดิ้นไปมาด้วยแววตาเย็นชา ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเอ่ยคำอวยพรให้แก่คนที่ใกล้หมดลมหายใจ
“ขอให้คุณมีความฝันที่งดงาม ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
หลังจากที่ร่างของชายหนุ่มแน่นิ่งไป เธอก็วางเขาลงบนเตียง และจุมพิตที่ริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา
ก็นึกว่าจะตื่นขึ้นมาเหมือนกับตอนที่เขาทำเสียอีก...
หญิงสาวละความสนใจจากชายหนุ่มไปที่ช่อดอกกุหลาบแสนสวยที่วางอยู่บนพื้น กลีบดอกสีขาวดั่งหิมะชุ่มไปด้วยของเหลวสีแดง กลิ่นเหล็กจากเลือดไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกขยะแขยงแต่อย่างใด กลับกัน เธอค่อยๆประคองช่อดอกไม้ไว้ในมืออย่างทนุถนอม
ดวงตาสีฟ้าเสมือนน้ำทะเลมองออกไปยังนอกหน้าต่างของหอคอย ทิวทัศน์เบื้องล่างคือป่าไม้รกเพราะไม่มีใครเข้ามากล้ำกรายเป็นเวลาเกือบหลายร้อยปี เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเป็นสัญญาณว่าคำสาปของแม่มดถูกคลายแล้ว
ไม่ได้... เธอจะไม่อยู่ที่โลกนี้เด็ดขาด
คิดได้ดังนั้น หญิงสาวก็ค่อยๆพาร่างของตนเองออกไปที่ระเบียง ขณะเดียวกัน ช่อกุหลาบในอ้อมแขนก็ยังคงอยู่ เธอใช้มือลูบมันอย่างแผ่วเบา
เธอหันหลังให้แก่ห้องบรรทม เสมือนที่กำลังจะทำแก่โลกแห่งความเป็นจริง
เธอปีนขึ้นไปยืนที่ราวจับ เช่นเดียวกับที่ข้ามเส้นกั้นระหว่างความเป็น และความตาย
ก่อนจะปล่อยตนเองลงมา จินตนาการว่ากำลังโบยบินเหมือนในความฝัน
และทันทีที่ร่างของหญิงสาวตกกระทบพื้นหญ้า ความฝันที่เป็นนิรันดร์อย่างแท้จริงของเธอก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
