📮เรื่องสั้น | แก้วที่มัน แ ต ก
ดีกว่าแก้วที่มัน ร้ า ว นะ 🥃🥂
Pix from : Pixabay
" คุณเคยบอกว่า รักเรา จะดูแลเรา แล้ววันนี้คุณทำร้ายจิตใจเราขนาดนี้ได้ยังไง ?! "
น้ำเสียงราบเรียบของศิตา นิ่งพอ ๆ กับหน้าตาของเธอที่มองไปยังณภัทร ด้วยแววตาที่เจ็บปวดก่อนจะหันหลัง แล้วเดินจากไป ...
แท็กซี่หลายคันต่างปฏิเสธ เมื่อเธอบอกจุดหมายปลายทางที่เธอจะไป
..
เย็นวันศุกร์จากแยกพระราม 9 ไปฝั่งธนฯ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเปลี่ยนใจจากการรอแท๊กซี่ ไปใช้บริการมอเตอร์ไซด์วินใกล้ ๆ ตึกที่ทำงานแทน
“ ดีเสียอีก! ได้ถึงเร็วขึ้นด้วย “ ปลอบใจตัวเองหรือไม่มีทางเลือกกันแน่!
6 โมงกว่า ๆ เธอก็ถึงบ้านฝั่งธนฯ เรียบร้อย โชคดีที่มาถึงก่อนฝนจะตก เมฆฝนตั้งเค้ารอท่าอยู่มะร่อมมะร่อแล้ว
..
ศุกร์นี้เธอไม่ได้บอกกับณภัทรไว้ว่า เธอจะแวะมาหาเขาที่บ้านเหมือนทุก ๆ ครั้ง ความประหลาดใจกลับกลายเป็นตัวเธอเองที่ได้รับอย่างคาดไม่ถึง
" คุณไปส่งเขาก่อน เราจะรอที่บ้านนี่ "
ศิตาพูดกับณภัทร เมื่อเธอก้าวเข้าไปในบ้านแล้ว พบว่ามีผู้หญิงอีกคนนั่งดูทีวีอยู่กับเขา
.. ห้องนั่งเล่นที่เป็นที่พักผ่อนของเธอกับเขา แต่วันนี้สิ่งที่เธอเห็นคือเขากำลังอยู่กับผู้หญิงอีกคนในบ้าน!
ศิตาไม่หันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้นอีกเลย หลังจากแวปแรกที่เห็น และขณะที่ณภัทรยืนอยู่ข้างหน้าเธอตอนนี้ ..
เธอรู้ว่า น้องคนนี้ทำงานที่เดียวกับณภัทร สนิทสนมกันดีในฐานะหัวหน้ากับลูกน้องในทีม เพียงแต่เธอไม่อยากคิดในทางที่ไม่ดี ทั้ง ๆ ที่รู้สึกระแคะระคายอยู่บ้างว่า ความสัมพันธ์น่าจะไม่ธรรมดา
" คุณกลับไปก่อน แล้วเราค่อยคุยกันนะ "
ณภัทรพูดอย่างขอร้องกับเธอ ท่าทางอึดอัด มองหน้าศิตาที มองไปที่ห้องนั่งเล่นนั้นที
..
" นี่คุณกำลังไล่เราอยู่นะ แล้วยังจะให้ผู้หญิงอีกคนอยู่กับคุณต่อที่บ้านเนี่ยหรอ ? " การพูดช้าและชัดในแต่ละคำ อย่างสะกดอารมณ์ที่สุดของศิตา ก็ยังแสดงความโกรธออกมาชัดเจนอยู่
" ผมขอร้อง นะ ๆ ไม่งั้นผมจะเสีย แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน " ณภัทรพูดอย่างรีบร้อนกึ่งดันตัวเธอให้พ้นโถงกลางบ้าน เยื้องประตูห้องนั่งเล่นที่เปิดค้างอยู่ และน่าจะได้ยินบทสนทนาของเธอกับเขาอยู่บ้าง
..
“ กลับไปก่อนนะคุณ ขอร้องเถอะ! “
" คุณเคยบอกว่า รักเรา จะดูแลเรา แล้ววันนี้คุณทำร้ายจิตใจเราขนาดนี้ได้ยังไง ?! "
น้ำเสียงราบเรียบของศิตา นิ่งพอ ๆ กับหน้าตาของเธอที่มองไปยังณภัทร ด้วยแววตาที่เจ็บปวดก่อนจะหันหลัง แล้วเดินจากไป ...
น้ำตาที่กำลังรื้อขึ้นมา เริ่มจะกั้นไว้ไม่อยู่ และไหลออกมาแน่ ๆ ถ้าเธอยังยืนยื้ออยู่ตรงนั้น ที่สำคัญเธอจะร้องไห้ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้!
.. ศิตาสะบัดตัวให้พ้นจากมือของณภัทรที่จับแขนเธอและดันตัวเธออยู่ก่อนหน้านี้ เธอก้าวเร็ว ๆ เพื่อจะให้พ้น ๆ ตัวบ้าน
.. น้ำตาไหลอาบแก้มตั้งแต่ยังเดินไม่ถึงประตูหน้าบ้านดีนัก เมื่อหลังเธอพ้นประตูบ้าน เสียงเคลื่อนของประตูไฟฟ้าก็ค่อย ๆ ปิดลงด้วยรีโมทที่อยู่ในมือเขา
ศิตาทรุดตัวร้องไห้อยู่ตรงหน้าบ้านเขาอยู่นาน นานจนฝนที่แค่ลงเม็ดเบา ๆ กลายเป็นตกแรงมากยิ่งขึ้น กันสาดเล็ก ๆ ที่หน้าประตูเล็กบังฝนได้นิดหน่อย แต่เธอก็เปียกปอนไปทั้งตัว
เธอนั่งร้องไห้ตากฝนอยู่หน้าประตูบ้านข้างนอก นานแค่ไหนเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ ในขณะที่เขามีความสุขกับผู้หญิงอีกคนไปค่อนคืน
หนานและกุยเป็นสามี-ภรรยาชาวไทยใหญ่ คนรับใช้ในบ้าน ณภัทรและศิตาไปเจอทั้งคู่ที่บ้านพักคนงานก่อสร้างที่ไม่ไกลจากบ้านมากนักเมื่อ 2 ปีก่อน ณภัทรเลยชวนมาทำงานบ้าน แทนที่จะทำงานก่อสร้าง เพราะสงสารลูกที่ยังเล็ก แล้วต้องไปอยู่ตามไซส์งานอย่างนั้น
หนานเลยเป็นช่างประจำบ้าน ขยันปลูกต้นไม้ ปลูกพืชผักสวนครัว ทำให้ได้กินผักที่ปลูกเองกันบ่อย ๆ กุยเป็นคนเงียบ ๆ จิตใจดี ทำกับข้าวเก่ง ซักผ้า ดูแลความสะอาดเรียบร้อยทั้งบ้าน ทั้ง 2 คนรักศิตาและเรียกศิตาว่า แม่ แล้วเรียกณภัทรว่า พ่อ ทั้งที่อายุไม่ได้ต่างกันขนาดเป็นพ่อเป็นลูกกันได้ แต่ด้วยความเคารพนับถือที่ช่วยเหลือกันไว้มากกว่า
ณภัทรคงคิดว่าศิตากลับบ้านไปนานแล้ว ไม่สนใจอะไรอีกนอกจากอีกคนที่อยู่ด้วย กุยถือร่มมายืนเป็นเพือนศิตาอยู่อีกฟากของประตูที่ปิดอยู่ตั้งแต่ฝนเริ่มตกแรงขึ้น ๆ
“ พี่หนานบอกให้มาอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนแม่ “ กุยพูดเมื่อมาอยู่ใกล้ ๆ แค่ประตูกั้น และกุยก็ยืนเป็นเพื่อนเธออยู่นานร่วมชั่วโมง จนกระทั่งณภัทรขึ้นไปห้องชั้นบนกับผู้หญิงคนนั้น
กุยแอบไขกุญแจประตูเล็กหน้าบ้านให้ศิตาเข้ามา แล้วอ้อมมาด้านหลังไปห้องพักแขกของบ้านหลังเล็กที่เชื่อมต่อเป็นตัวยูจากตัวบ้านใหญ่
..
ห้องนี้แทบจะเป็นห้องพักของศิตาไปแล้ว หากสุดสัปดาห์ไหนเธอมาค้างที่บ้านฝั่งธนฯ ของณภัทร ในห้องนี้จึงมีของใช้ส่วนตัวของเธออยู่บ้าง
วันนี้กุยดูแลเธอเหมือนเธอเป็นลูกชาย 4 ขวบที่เพิ่งซนจากเล่นน้ำฝนมา เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้แห้งหมาด ๆ ก่อนหาข้าวหาน้ำมาให้ศิตากินถึงในห้อง
..
ศิตาอยู่เงียบ ๆ ในความมืดตลอดทั้งคืน มีแสงสว่างจากภายนอกที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกที่ขมวดปลายผ้าม่านเอาไว้เท่านั้น
..
เธอมองผ่านหน้าต่างจากเรือนหลังเล็ก ดูความเคลื่อนไหวที่กลางบ้านใหญ่ เกือบเที่ยงคืนเขาขับรถไปส่งผู้หญิงคนนั้นแล้วกลับเข้ามา เธอรอจนเช้าเมื่อณภัทรออกไปทำงานครึ่งวันของเสาร์เช้า ศิตาถึงออกจากบ้านเขา กลับไปบ้านเธอ
Pix from : Pinterest
ข้อความขอโทษที่เธอได้รับ และปล่อยให้ทุกสายเรียกเข้าทางโทรศัพท์เป็น miss called เพราะสิ่งที่ณภัทรเพิ่งทำอยู่ตอนนี้ ผ่านพ้นจากคืนนั้นมา 3 วันแล้ว
เขาขอให้ฉันให้อภัยเขากับสิ่งที่เขาทำกับฉันเมื่อ 3 วันก่อน! ทำไมความรู้สึกผิดของเขา มันกระเตี้องได้ช้าขนาดนั้น..
..
" นี่ฉันไม่รัก ไม่นับถือตัวเอง ไม่มีศักดิ์ศรี แล้วยินดีให้เขาทำร้ายจิตใจได้ขนาดนั้นจริง ๆ หรือ!? "
ศิตาคิดวนอยู่ในหัว และบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
📌 " แก้วที่มันแตกดีกว่าแก้วที่มันร้าว "
..
เพราะแก้วที่มันแตกเป็นเสี่ยงๆ มันเก็บมาทำอะไรไม่ได้อีก เศษแก้วอาจจะบาดมือบ้าง แต่ก็รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร แม้จะเสียดายก็ตาม!
..
แก้วที่มีรอยร้าว บางทีเราอยากเก็บไว้ใช้งานต่อด้วยความเสียดาย เรายอมให้รอยร้าวนั้นตอกย้ำไปเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งมันก็จะแตกคามือและทำให้บาดเจ็บมากกว่าก็ได้
📝 เรามีสิทธิ์ที่จะไม่เป็นตัวเลือกของเขา
แล้วไปเป็นตัวจริงของใครสักคนดีกว่า !!
.
ชีวิตและการเลือกอะไรไว้ในชีวิต..ก็เช่นกัน
.
..
#เรื่องสั้น_ศิตา.ณภัทร.ตอนจบ
Based on True Story 🥀
Pix from : Pinterest
..
รฉัตร วรรณกุล
19 กรกฎา’ 2562
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
