Where We Could Meet
Chapter 2
‘สังหารหมู่? พ่อชั้นเนี่ยนะ!?’
‘คืองี้นะ ก่อนหน้านี้ สิ่งที่แบ่งเขตของอาณาจักรทั้งสองคือต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ใช่มั้ย พวกเราทั้งสองอาณาจักรแบ่งใช้พลังจากต้นไม้นั่น แต่พอมีเรื่องของแม่เธอเข้ามา ก็เลยมีข่าวลือว่าพ่อของเธออาจจะกำลังรวบรวมกำลังเพื่อยึดพื้นที่ส่วนนั้นจากพวกเรา’
‘แล้วชั้นจะหยุดพ่อยังไง?’
‘ตอนนี้ก็ยังไม่ต้องทำอะไร ผมยังไม่แน่ใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ผมอยากให้เธอช่วยสืบว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือแค่ข่าวลือกันแน่’
‘แล้วชั้นจะติดต่อคุณทางไหน?’
‘ก็มาเจอกันที่นี่เวลาเดิม’
‘พรุ่งนี้?’
‘ปีหน้าต่างหาก’
‘ผมต้องรีบไปแล้ว เอาไว้เจอกันนะครับ น้องสาวที่รัก’
“อะไรของหมอนั่น...” หญิงสาวยกแขนขึ้นปิดใบหน้าขณะนอนหงายบนเตียง บทสนทนาของพวกเขายังคงดังต่อเนื่อง เธอไม่รู้จริงๆว่าจะเชื่ออีกฝ่ายได้มากแค่ไหน เพราะแค่ที่เจอกันในฝันก็ประหลาดมากๆแล้ว...
‘จริงสิ!’
หญิงสาวลุกขึ้นมา เธอเอื้อมมือไปหยิบกระดิ่งข้างเตียงมาสั่น เพียงชั่วพริบตา คุณพี่เลี้ยงคนโปรดก็มายืนคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ
“มีอะไรเพคะองค์หญิง”
“เวทย์มนตร์แห่งความมืดสามารถเปลี่ยนฝันได้รึเปล่าคะ” คนรับใช้ของเธอหน้าถอดสี เธอหันมองไปมารอบห้องก่อนอย่างกระวนกระวาย
“องค์หญิงเพคะ เราไม่ควรพูดเรื่องนี้กัน...”
“คุณพริสเทีย เรา อยาก รู้” คนรับใช้สาวก้มหน้าลงถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นตอบ
“ได้ค่ะ พวกเขาทำได้ ก็เหมือนกับที่พวกเราดึงความทรงจำของอีกฝ่ายออกมาได้ อีกฝ่ายก็สามารถสร้างความฝันให้เราได้เช่นกัน” ฟลอร์พยักหน้า เธอลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง
บัดนี้ความมืดปกคลุมทั่วท้องฟ้า แต่ภาพของอาณาจักรด้านล่างกลับเต็มไปด้วยแสงไฟจนเหมือนเป็นเมืองที่ไม่มีวันหลับ
แต่ทุกคนในเมืองนี้รู้ดีว่ามันไม่เป็นเช่นนั้น
“องค์หญิงคะ เข้านอนได้แล้วนะเพคะ” ฟลอร์ถอนหายใจ เธอพาตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่ม มองเพดานห้องที่แม้แต่ตอนนี้ก็โคมไฟระย้าบนเพดานก็ยังติดอยู่
“คุณพริสเทียคะ... แบบนี้มันดีแล้วจริงๆหรอคะ”
“อะไรคะองค์หญิง?” พริสเทียที่ไม่เข้าใจคำพูดของเธอเอ่ยปากถาม
แสงสว่าง... กับความมืด ถ้าขาดอย่างใดไปอย่างหนึ่ง เราจะอยู่ได้กันจริงๆหรือ?
“...เปล่าค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
คุณพริสเทียออกไปแล้ว ปกติเธอไม่มีปัญหากับการนอนให้ห้องนี้แม้ว่ามันจะสว่างมากๆก็ตาม แต่วันนี้อะไรบางอย่างแปลกไป
เธอรู้สึกว่าอยากออกไปนอนท่ามกลางความมืด อยากให้มันขับกล่อมเธอ อยากฟังนิทานจากเหล่าดวงดาว อยากรับสายลมหนาวเหน็บ...
เพราะอะไรกันนะ...
เธอมองไปที่ประตู เวทย์มนตร์เพียงแค่เล็กน้อยก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้มันเปิดไม่ได้อีก
ส่วนโคมไฟระย้าด้านบนเวทย์แสงที่ไม่สามารถถูกดับได้ แต่สำหรับเธอ เพียงแค่ดีดนิ้ว ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความมืด
เธอหลับตาลง ประกายแสงเหมือนหิ่งห้อยจากปลายนิ้วลอยไปประดับทั่วห้อง
หญิงสาวเอนตัวลงบนเตียง ซุกร่างลงกับผ้าห่มนุ่มนิ่มผืนโปรด เปลือกตาทั้งสองข้างหนักอึ้ง ความมืดค่อยๆเข้าครอบคลุมภาพตรงหน้าอย่างช้าๆ
คืนนั้นเธอฝันอีกเช่นกัน...
เธอเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง เจ้าของเส้นผมสีทองเหมือนเธอแต่มันยาวสลวยจนถึงต้นขา หญิงสาวผู้นั้นกำลังเต้นรำอย่างงดงามท่ามกลางดอกไม้ที่พัดปลิวกับสายลม
ท่านแม่...?
Talk//
อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน// ไม่มีอะไรมากมายค่ะ วันนี้ลงฟิคเวลาเดิม แต่มีเรื่องจะประกาศค่ะ
คนเขียนติดธุระช่วงเสาร์อาทิตย์ ดังนั้นฟิคของน้องเคิร์ทจะลงวันนี้แล้วไปลงอีกทีวันจันทร์นะคะ ขอโทษที่ต้องให้รอนานค่ะ แต่คนเขียนจำเป็นจริงๆ
ขอบคุณที่ติดตาม รักนักอ่านทุกคนมากๆค่ะ^^💕
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
