Where We Could Meet
Chapter 3
ก๊อก ก๊อก...
เสียงเคาะประตูดังขึ้นด้านหน้า เด็กสาวปรือตาขึ้น เธอยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพลางเปล่งเสียงถาม
“นั่น... ใครคะ...?”
“พ่อเอง ลูกใช้เวทย์ล็อคประตูทำไม?” ฟลอร์เบิกตากว้าง เธอมองไปรอบห้อง ตอนนี้เวทย์ประกายแสงที่เธอใช้จางหายไปแล้ว ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด มีเพียงแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาเท่านั้น
“อ่า... ข้าต้องการความเป็นส่วนตัว แต่เดี๋ยวจะเปิดประตูให้นะเพคะ” พูดจบฟลอร์ก็วาดมือเป็นวงกลม แล้วผลักมันไปที่โคมไฟระย้าบนเพดาน ฉับพลับ เทียนนับร้อยเล่มบนนั้นก็ลุกขึ้นเป็นไฟ เธอดีดนิ้ว และประตูห้องนอนก็เปิดออก
“พ่อได้ยินทหารในสวนเล่าว่าเมื่อคืนห้องของลูกไม่มีแสงไฟ เกิดอะไรขึ้น?” ชายวัยกลางคนในชุดของกษัตริย์ถามขณะเดินเข้ามา
“ไม่มีอะไรเพคะ เมื่อวานลูกทดลองใช้เวทย์มนตร์ แต่พลาด เลยไปทำลายเวทย์ของคุณมอนเทสเข้า ลูกเลยต้องจุดไฟขึ้นมาเอง มันคงจะดับตอนที่ลูกผล็อยหลับไป” ฟลอร์โกหกคำโต เธอเดินไปแตะแขนของผู้เป็นพ่อแล้วส่งยิ้มหวานให้
“เจ้าชอบงานวันเกิดที่ข้าจัดให้รึไม่? ข้าไม่เห็นเจ้าในงานเลย” พ่อของเธอเปลี่ยนสรรพนามเมื่อคนรับใช้พากันเดินเข้ามาในห้อง คุณพริสเทียรีบโบกมือให้พวกเขาเข้าไปเตรียมอ่างอาบน้ำให้ฟลอร์
“ข้าแค่ออกไปสูดอากาศเท่านั้นเพคะ ข้าชอบงานเลี้ยงของท่านพ่อที่สุด”
“งั้นปีต่อๆไปข้าจะจัดให้เจ้าอีก” ฟลอร์ยิ้มแห้งๆ เธอไม่ได้ชอบงานเลี้ยง จริงๆเพียงแค่ได้นั่งจิบน้ำชากับท่านพ่อสองคนก็เพียงพอแล้ว แต่เอาเถอะ... มันคงทำให้การแอบหนีไปที่ศาลาง่ายขึ้น
“เพคะ ข้าจะตั้งหน้าตั้งตารอตั้งแต่วันนี้เลย ขอตัวนะเพคะ” พูดจบ เธอก็ก้มตัวลงเล็กน้อยแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไป
“คุณพริสเทีย” ฟลอร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอก้มหน้าลงมองคนรับใช้เล็กน้อย
“องค์หญิง มีอะไรเพคะ?” ฟลอร์ปลดชุดกระโปรงสีหวานลงช้าๆ เธอก้าวไปที่อ่างซึ่งขณะนี้เต็มไปด้วยของเหลวสีชมพูกุหลาบ
“ข้าอยากคุยกับคุณมอนเทสหลังอาหารเช้า ไปตามตัวเขามาให้ข้าด้วย ช่วยจัดโต๊ะน้ำชาในห้องของข้า และอย่าให้ใครเข้ามารบกวนบทสนทนาของพวกเรา” หญิงสาวค่อยๆหย่อนตัวเองลงไปในน้ำ เธอมองแจกันดอกไฮเดรนเยียข้างอ่างแล้วหันไปพูดต่อ
“อ้อ ช่วยสั่งทำชุดน้ำชาลายดอกไฮเดรนเยียให้ข้าด้วย”
ภาพจาก www.thepinkrosecottage.com
“เพคะ องค์หญิง”คุณพริสเทียก้มตัวลง เธอหันไปกระซิบกับคนรับใช้และโบกมือให้ออกไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ก่อนจะหันมาถามเจ้าหญิงของเธอด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“องค์หญิง ท่านโกหกเรื่องโคมไฟ ทำไมคะ?” ฟลอร์ยกยิ้ม เธอหันมาถามพริสเทียกลับ
“คุณจะบอกท่านพ่อ?”
“มะ... มิบังอาจ ข้าไม่มีวันทำเช่นนั้นต่อท่าน” ฟลอร์พยักหน้า เธอรู้อยู่แล้วล่ะ หากคนตรงหน้าคิดจะฟ้องจริงๆ เธอก็คงโดนดุตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
“คุณพริสเทีย คุณว่าข้าบ้ารึเปล่า ที่ต้องการพักผ่อนในความมืด” ฟลอร์วางนิ้วของเธอลงที่กลีบดอกกุหลาบบนผิวน้ำ เธอมองกลีบดอกไม้แสนบอบบางเอนไปมาตามแรงของเธอด้วยสีหน้าที่คาดเดาไม่ได้
“ไม่เพคะ... แม้แต่ข้าเอง ก็ฝันที่จะทำเช่นนั้น” พริสเทียกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง เธอก้มตัวลงเพื่อขอตัวซึ่งพริสเทียก็พยักหน้าเป็นเชิงว่าอนุญาต ก่อนที่จะเดินออกไป เธอหันกลับมององค์หญิงแล้วพูดลอยๆ
“แต่ข้าเพียงหวังว่า ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำรอย เท่านั้นเองเพคะ”
Talk//
เห็นมีงานแข่งกันเขียนสั้นๆ เราขอลงแข่งด้วยนะค— ฮาา วันนี้จะพาน้องเคิร์ทมาด้วย รออ่านกันเวลาเดิมน้า ขอบคุณที่ติดตาม รักนักอ่านทุกคนค่า//
ปล. ว่าจะถามว่าวันศุกร์อยากอ่านเรื่องยุคล่าแม่มด หรือสนใจโพสต์แนะนำภาพยนตร์คะ ลองเลือกกันดูเนาะ^-^
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
