Where we could meet
Chapter 4
“องค์หญิงฟลอร์ ขออภัยที่ให้รอครับ” ฟลอร์เงยหน้าขึ้นจากถ้วยชาก่อนจะส่งยิ้มหวานให้นักเวทย์ที่ ‘เก่ง’ ที่สุดในอาณาจักร
ก็... ถ้าไม่นับเธอกับท่านพ่ออ่ะนะ...
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะที่เรียกตัวมาแบบนี้ เราไม่รู้ว่าท่านเพิ่งประชุมกับท่านพ่อเสร็จ” เธอพูดขณะยกกาน้ำชาขึ้นรินของเหลวสีอำพันลงในแก้วเพอร์ซเลนฝั่งตรงข้าม
“ขอบคุณครับ... ไม่ทราบว่าคุณฟลอร์มีธุระอะไรครับ?”
“ก่อนอื่น... คงต้องขอให้คุณเซบ และคุณเฟเดอเรีย ออกไปก่อนนะคะ” ฟลอร์พูดยิ้มๆ เธอตวัดสายตาขึ้นมองสองอัศวินที่ล่องหนอยู่ด้านหลังของผู้เป็นนาย มอนเทสหันไปพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้พวกเขาออกไป
“ขอตัวขอรับ” เซบ และเฟเดอเรียก้มตัวลงก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฟลอร์ตวัดนิ้วกลางอากาศให้ก้อนน้ำตาลก่อนหนึ่งลอยออกจากถ้วยแล้วหย่อนตัวลงในแก้วของคุณมอนเทสอย่างนุ่มนวล
“พลังขององค์หญิงแข็งแกร่งขึ้นเยอะนะครับ ท่านอิลรอนเล่าให้ผมฟังเมื่อคืนว่าองค์หญิงทดลองเวทย์จนสามารถทำลายเวทย์แสงของผมได้”
“อ่า... เราไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ... การควบคุมพลังของเราแย่มากๆ...” ฟลอร์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาขณะหลุบตาลงมองแก้วน้ำชาลายดอกกุหลาบ
“แล้วมีธุระอะไรจะพูดกับผมหรอครับ” ชายวัยกลางคนถามขณะยกถ้วยชาขึ้นดื่มเพราะความกระหายน้ำ ฟลอร์มองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยแววตาคาดหวัง
“เปล่า... ค่ะ” สิ้นเสียงของเธอ คนตรงหน้าก็ฟุบลงกับโต๊ะทันที ฟลอร์ยกถ้วยน้ำตาลก้อนขึ้นมาแล้ววาดวงเวทย์ใส่
ละอองสีขาวหรือผงยานอนหลับลอยขึ้นจากก้อนน้ำตาล มันปลิวออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะถูกสายลมพัดให้ลอยออกไปจนลับตา หญิงสาวเดินอ้อมไปที่ชายวัยกลางคนด้วยความระมัดระวัง เธออังมือไว้เหนือศีรษะของอีกฝ่ายแล้วหลับตา
สายพลังสีเหลืองทองไหลออกจากดวงตา และหูของอีกฝ่ายช้าๆ มันซึมเข้าไปยังปลายนิ้วของเธอ ฟลอร์เม้มริมฝีปากตนเองแน่นเพราะความเจ็บปวดที่ตนเองได้รับบริเวณศีรษะ
‘ก็สมกับเป็นคนที่ท่านพ่อไว้ใจล่ะนะ’
เธอยกยิ้มขึ้นเมื่อภาพความทรงจำของอีกฝ่ายฉายออกมาท่ามกลางความมืดมิดตรงหน้า เสียงพูดคุยของพวกเขาดังชัดอยู่ในหัว
‘ฝ่าบาท พวกเรายังไม่พร้อมรบตอนนี้’
‘แล้วเมื่อไหร่กองทัพของเราจะพร้อม?’
‘ข้าให้สัญญาว่าจะจัดตั้งกองทัพที่สมบูรณ์แบบให้ท่านในสามปี’
‘สามปี? ไม่นานไปหน่อยเหรอ?’
‘ไม่ขอรับ ข้ามั่นใจว่าเราจะไม่มีทางแพ้อย่างแน่นอน’
‘ก็ได้ อย่าทำให้ข้าผิดหวังล่ะ’
‘เอาจริงหรอเนี่ยท่านพ่อ?’ ฟลอร์ละมือออกมา สายพลังสีเหลืองทองถูกตัดขาด เธอยกมือขึ้นกุมหัวแล้วถอนหายใจ
‘ทำไมชอบสร้างกันแต่เรื่องนักนะ’ บ่นเสร็จ เธอก็ยกใบหน้าของอีกขึ้นมาก่อนจะกระซิบเบาๆที่หูของมอนเทส
“พวกเราคุยกันเรื่องบทเรียนที่เราไม่เข้าใจ คุณมีเรื่องต้องจัดการเลยขอตัวกลับก่อน” ดวงตาสีฟ้าของหญิงสาวเรืองแสงขณะที่เธอพูด และเมื่อเธอเดินกลับไปนั่งบนเก้าอี้แล้วดีดนิ้ว อีกฝ่ายก็ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาเหมือนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น
“อ่า... ผมขอตัวก่อนนะครับองค์หญิง ผมดีใจที่ท่านให้ความสนใจเรื่องบทเรียนของพวกเรานะครับ” ฟลอร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มหวานเหมือนทุกที เธอมองอีกฝ่ายปิดประตู และเมื่อทั้งห้องเหลือแค่เธอ หญิงสาวก็เอนหลังลงพิงพยักเก้าอี้
“ให้โดนแสงแดดเผาตายเถอะ ท่านพ่อ... ท่านคิดจะทำอะไรอีกแล้วเนี่ย?”
Talk//
น้องฟลอร์น่าจะเป็นเด็กที่ดื้อและเจ้าแผนการรองลงมาจากแมริลีน... ดังนั้นอย่าคิดจะยุ่งกับน้อง!😂
ขอบคุณทุกคนที่คิดตามค่ะ ฝากแชร์กันด้วยนะคะ รักนักอ่านทุกคนมากๆน้า💕❤️🥰
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
