The Mellowness Of Latte
Chapter 3
*คำพูดของตัวละครมาจากเนื้อเพลง Can’t Sleep Love ของ Pentatonix ค่ะ (มีเติมเองบางส่วนด้วย—)
ราเชลเป็นคนแรกที่รับสาย...
“Tell me am I going crazy?” แอชถามขณะล้มตัวลงนอนบนเตียง แขนข้างหนึ่งเอื้อมดึงหมอนมากอดแนบอก
“Uh huh” ราเชลตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย เธอถอดเสื้อโค้ทแล้วโยนมันลงโซฟา ก่อนจะหันไปมองกองเอกสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแล้วถอนหายใจ
คืนนี้คงอีกยาว...
“Tell me have I lost my mind?”
“Yeah...” วิลสันพึมพำ เขาเงยหน้าขึ้นจากหมอนแล้วหรี่ตามองแสงจากหน้าจอ
เพ้ออะไรอีกล่ะยัยนี่...
“Am I just afraid of loving?”
“Uh huh... heh...” คลอเดียหัวเราะแห้งๆ เสียงเปียโนดังขึ้นจากสายของเธอ แต่คนอื่นดูจะไม่ได่ใส่ใจมากนัก
ก็โชคดีไป...
“Or am I not the loving type?”
“Yeah” โซลพยักหน้าเอออออย่างไม่ใส่ใจนัก ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่แผ่นหลังบางที่เดินออกจากประตูคลับไป
รอก่อนเถอะ...
“Kissing in the moonlight, movies on the late night. Getting old”
“Uh huh... Wait what!? With who!?” วิลสันเด้งตัวขึ้นจากเตียง เขาถามอย่างรวดเร็ว แต่แอชก็เมินเขาไป
“I’ve been there, done that. Supposed to be hot but it’s just cold”
“Yeah... Right...” ราเชลกลอกตาขณะนั่งตรวจประวัติคนไข้ตรงหน้า เธอยกมือขึ้นดันแว่นของตนเองให้เข้าที่
“Somebody wake up my heart, light me up. Set fire to my soul”
“Yeah... Uh... I have to go sorry!” พูดจบคลอเดียก็กดวางสายทันที ราเชลยกโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ได้รับคำตอบเพียงแค่
‘มีธุระด่วนค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ’
“Because I can’t do this anymore!”
“Uh huh... Can I go back to sleep now?”
“No!”
“Give me that can’t sleep love!”
“What about can’t sleep job?” ราเชลถามประชดจนแอชต้องโวยวายใส่
“อย่าแกล้งกันสิ!”
“งั้นเลิกเพ้อ แล้วปล่อยฉันไปนอนเถอะนะ” วิลสันตอบงึมงำ ก่อนจะฝังใบหน้าคมลงกับหมอนแล้วหลับตา
“อืม ชั้นก็มีงานต้องทำ ไว้แค่นี้นะ”
“ผมก็ต้องไปจัดการเรื่องงาน ไว้คุยกันใหม่วันหลังนะครับ”
“อะ... อ้าว... เดี๋ยวสิ...” แอชอ้าปากค้าง มองราเชลกับโซลที่กดวางสายไปพร้อมกัน
“วิลสัน... นายจะทิ้งชั้นไปจริงน่ะเหรอ” หญิงสาวเริ่มงอแง
“เห้อ... นอนดึกเดี่ยวก็เตี้ยหรอก”
“ชั้นหยุดสูงแล้วมั้ย?” วิลหัวเราะ เสียงอู้อี้ของเขาทำให้แอชหลุดขำ
“เอาน่า... เอ่อ แอช..”
“ว่า?” แอชหันไปจัดหมอนให้เข้าที่ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัว
“...”
“วิล นี่หลับคาสายไปแล้วใช่มั้ย ห้ะ!?” แอชถามพลางหัวเราะ
“จะบ้ารึไง...”
“แล้วสรุปมีอะไร?”
“... ฝันดี”
“โถ่... ก็นึกว่าเรื่องอะไร จ้า ราตรีสวัสดิ์นะ” แอชพูดด้วยรอยยิ้ม
“งั้นไปก่อนนะ” พูดจบ หญิงสาวก็กดวางสายแล้วล้มตัวลงนอน รอคอยงานสำคัญในวันพรุ่งนี้
วิลสันมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ยังคงแสดงภาพประวัติการโทรกลุ่ม ตัวเลขที่ใช้บอกเวลาไม่ใช่เลขที่เขาเห็นบ่อยนัก เพราะถ้าเป็นปกติ เขาคงหลับไปแล้ว
คงมีแค่คนเดียว ที่ลากให้เขาอยู่ดึกได้ขนาดนี้
“I want that can’t sleep love...”
Talk//
ขอโทษที่มาส่งงานดึกนะคะU_U วันนี้นั่งจัดหนังสือทั้งวันเลย มีอวดด้วยแหละ ไม่เคยรู้ว่าบ้านตัวเองมีหนังสือเยอะขนาดนี้ ส่วนใหญ่อ่านแล้วก็ลืมไปเลย ฮา
แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ ขอบคุณที่ติดตาม รักนักอ่านน้า💕❤️
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
