ตอนที่ 7 โจกับวันนี้อีกครั้ง (2)
โค-เก-ก๊ก-โก โก โก โก โก โก ...
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำไมผมถึงต้องสะดุ้งนะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
สายแล้ว ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ได้สนใจว่าทำไมวันนี้ไก่มันขันเหมือนเสียงหัวเราะ
ผมหยิบย่าม 4 ใบ แล้ววิ่งไปที่ประตูหลังวัด
“ขอโทษครับ ผมนอนเพลินไปหน่อย” ผมโพล่งออกไป สังเกตเห็นพี่เสริฐอ้าปากวืดเล็ก ๆ
“โจเอ๊ย นี่รอเอ็งคนเดียวเลยนะ เอ้า ไปกันได้แล้ว” หลวงพ่อหันมาทักผม
ผมเดินรั้งท้าย อยากทดสอบอะไรบางอย่างทั้งที่เมื่อวานผมก็ได้เห็นแล้ว
“พี่เสริฐ ระวังขี้หมา” ผมบอกก่อนพี่เสริฐจะย่างเท้าอีกก้าวเดียว
“เชี่ย! เกือบไป” พี่เสริฐร้องลั่น
นั่นไง เหตุการณ์มันเปลี่ยนแปลงได้
เหมือนกับที่เมื่อวานผมไม่ได้ชนมอเตอร์ไซด์ แต่เป็นลุงคนนึง
ผมเห็นพี่เสริฐคุยกับน้องดาวหัวเราะกันคิกคัก
“โป้งน้องดาวแล้ว ไม่ยอมบอกพี่” ผมพูดดักคอ ทั้งสองคนหันหน้ามองกันอย่างงงงง
“จะคุยกันอีกนานไม๊ หลวงพ่อเดินไปโน่นแล้ว”
ผมพยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ที่ติดอยู่ในหัว
หลวงพ่อจะใช้ให้ผมไปรับของจากป้าสมพร
มีใครบางคนโทรหาผม ใครกัน
สัตว์ประหลาดนั่นคือตัวอะไร ผมไม่ทันได้เห็นตัวมัน
“โจเอ๊ย มาหาหลวงพ่อหน่อย”
“ครับ หลวงพ่อ รอแป๊บนึงครับ ผมล้างจานอยู่” ผมตะโกนสวน
“หลวงพ่อจะให้ผมไปรับของจากป้าสมพรใช่ไหมครับ”
“โจรู้ได้ยังไงล่ะ หลวงพ่อยังไม่ได้บอกใครเลย”
“ผมเดาน่ะครับหลวงพ่อ เห็นว่าไม่ได้ไปนานแล้ว”
“เอ้านี่ กุญแจรถ ขับระวังล่ะ”
“ครับ”
ผมเดินไปที่โรงเก็บรถหลังวัด
วางกระเป๋าสะพายที่เบาะนั่งข้างคนขับ
ผมสตาร์ทรถแล้วขับออกมา
“จะไปไหนวะโจ” พี่เสริฐพูดพลางหันไปหัวเราะลั่นกับน้าชาย
“หลวงพ่อให้ไปรับของบริจาคครับ” ผมเสยมือจากเหนือคางขึ้นไปหว่างคิ้ว แล้วตอบพร้อมรอยยิ้ม
.
.
‘ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อ ตือตื๊อ’
ผมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือขึ้นมา หน้าจอแสดงชื่อคนที่ผมรู้จักดี
“สวัสดีครับ หลวงพ่อ”
.
.
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
