ตอนที่ 8 โก้และลิซ่ากับวันนี้
ผมโอบกอดลิซ่าที่มุมหนึ่งของห้องด้วยใจระทึก
เต๊าะ แต๊ะ เต๊าะ แต๊ะ
เสียงรองเท้าแตะใกล้เข้ามาทุกที
เงามืดค่อย ๆ คืบคลานปิดแสงที่มีอยู่อย่างสลัว ๆ พ้นเพดานที่ไม่มีหลังคามาเกือบครึ่ง
“ได้ตั้งสองตัวแน่ะ ฮิ ฮิ”
ผมรู้จักตัวประหลาดนี่ พวกเราเรียกมันว่า คน
เจ้าคนนี้มันชอบกระโดด ส่งเสียงแหลม ๆ
โอ๊ะ ห้องนี้กำลังเคลื่อนไหว มันเอียงไปมาซ้ายขวาทำให้ผมต้องเกร็งเท้าขืนไว้ไม่ให้กลิ้งไปตามแรงนั่น
“นี่ไงคะแม่ หนูเก่งไม๊คะ”
ห้องเอียงเฉียงออกจากช่วงบนเจ้าคนนี้ มีคนที่ใหญ่กว่าอีกตัวมองผมกับลิซ่า
“เก่งจังเลยลูกแม่ เดี๋ยวหนูเอาไปวางไว้ใต้โต๊ะนั่นก่อนนะ พระท่านมาแล้ว”
คนสองตัวนี้ มันถือดีเข้ามาอาศัยในเมืองของพวกผม
ตั้งแต่มันเข้ามาก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นบ้านต้องสาปที่ดูดกลืนเหยื่อทั้งเป็น
ซอกที่บีบอัดฉับพลันไม่ทันรู้ตัวว่าวินาทีนั้นคือจุดสิ้นสุดของชีวิต
ซอกมรณะ
ถังน้ำสกปรกที่ล่อลวงให้กระโดดลงไปแล้วลอยขึ้นอืดบวมเป่งในข้ามคืน
และนรก 6 เมตรที่ผมกับลิซ่ากำลังเผชิญ
นรก 6 เมตรก่อนที่ลิซ่าทะเล่อทะล่ากระโดดลงไป
เมื่อเจ้าคนตัวเล็กมองผมในระยะประชิด แววตาท่าทางของมันทำให้ผมรู้ในทันทีว่าพวกมันคือผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ประหลาดทั้งหมด
ถ้าผมรอดไปได้ผมต้องหาทางโต้กลับแน่
ระหว่างที่เจ้าคนกำลังคุยหัวเราะคิกคักกัน ผมมองไปที่ลิซ่า เธอคงคิดแบบเดียวกับผม
“เรื่องมันไม่น่าเป็นแบบนี้เลยเนอะ ทั้งที่พวกนี้คอยส่งบรรณาการให้เรา” ลิซ่าโพล่งออกมาด้วยความเสียใจ
จริงสิ ถึงแม้จะมีเหตุการณ์ประหลาด แต่คนพวกนี้ก็จะมอบบรรณาการให้เราเสมอ
“ฉันเห็นคนตัวใหญ่นั่น เอาน้ำหวานกับแมลงทอดมาวาง ตรงนั้น ทุกวัน”
เธอมองไปข้างบน ตุ๊กตาจำลองตัวคนนั่น มันเป็นสัญลักษณ์แทนความเคารพที่มันมีต่อเรา ลักษณะท่าทางของตุ๊กตานั่งอย่างยอมจำนนและยกมือข้างหนึ่งวอนขอพวกเราให้อภัยต่อสิ่งที่พวกมันล่วงเกินโดยไม่ตั้งใจ
Cr. ดูดวง-Mthai.com
“และก็ตรงนั้น คนตัวใหญ่จะนำอาหารจำนวนมากใส่ลงไป สม่ำเสมอ”
เธอมองไปที่ตลาดของพวกเราและเป็นที่ตั้งของบ้านต้องสาป ซึ่งของบรรณาการเยอะที่สุด
Cr. grazip.com
ผมเริ่มลังเลในสิ่งที่มันขัดแย้งกันอยู่นี่ ของบรรณาการกับชีวิตพรรคพวก
เอาไว้ผมกับลิซ่ารอดออกไปได้ก่อนค่อยตัดสินใจว่าจะเลือกหนทางไหน แต่จะรอดออกไปยังไงล่ะ
“จะคุยกันอีกนานไม๊ หลวงพ่อเดินไปโน่นแล้ว”
“เดี๋ยวหนูมานะคะแม่”
“รีบไปรีบมานะจ๊ะ อย่าไปคุยกับคนแปลกหน้าล่ะ”
ห้องเคลื่อนไหวอีกครั้ง มันโยกซ้ายขวาแรงกว่าครั้งแรก ผมชักจะเวียนหัว
ห้องหยุดเคลื่อนไหวแล้ว แต่มันเริ่มเอียงลงเรื่อย ๆ กระทั่งผมกับลิซ่ารู้สึกได้ว่าผนังกลายเป็นพื้นราบ
ผมยังรับรู้ถึงอันตราย จึงหยุดนิ่งดูท่าที
ทันใดนั้นมีแรงกระแทกจากด้านหลัง
'ตุ้บ ๆ'
“ออกไปสิ ๆ”
ลิซ่าตกใจออกตัววิ่งไปสุดแรง เท้าสัมผัสความลื่นของพื้น โยกส่ายซ้ายขวา
ผมรีบวิ่งตามเธอ “ลิซ่า รอด้ ว ย ย ย ย”
“เย้ ๆ อย่ากลับมาอีกนะ”
ผมเหลียวมองไปต้นเสียง เห็นเจ้าคนตัวเล็กกำลังกระโดดอย่างที่มันชอบทำประจำ
ลิซ่าปีนขึ้นไปบนอะไรสักอย่าง ผมรีบตามเธอไป แรก ๆ มันก็หนืดหนึบรับเท้าดี
แต่ไปได้สักพักก็ถึงช่องว่างคั่นกลางต้องออกแรงกระโดด
Cr. Thaiscooter.com
ในที่สุดก็ขึ้นมาถึงข้างบน ลิซ่ากระโดดลงไปยังพื้น ผมกระโดดตาม
เท้าสัมผัสถึงความนุ่มที่ซ่อนในความกระด้าง
ผมชวนลิซ่ากระโดดลงไปที่พื้นข้างล่างอีกทีเพื่อให้มีอะไรบังเราจากด้านบน
ผมหลับไปด้วยความเหนื่อย ส่วนลิซ่าก็... ช่างเธอเถอะ
‘คลิก ๆ’
‘แอ๊ดดดด’
‘ปัง’
ผมสะดุ้งตื่น ลิซ่าหันมามองผมด้วยความตกใจ
“มีตัวประหลาดเข้ามา” เธอพยายามบอกผมด้วยเสียงที่เบาที่สุด
ผมค่อย ๆ เดินออกมาแล้วมองขึ้นไปยังจุดที่เธอชี้
เค้าโครงคล้ายคนสองตัวเมื่อเช้า แต่รูปร่างเจ้าคนตัวนี้มันดูเกรงขามกว่า
‘บรืน’
ให้ตายเถอะ พื้นสั่นไหวอีกแล้ว เจ้าตัวนี้มันทำอะไรกัน
ผมกับลิซ่าค่อย ๆ ปีนขึ้นไปอย่างระวัง
“มันไม่เห็นเรา เข้าไปหลบที่ข้างในนั้นก่อน” ผมต้องหาที่กำบังเพื่อสังเกตพฤติกรรมของมัน
“โก้ดูนี่สิ ในนี้มีแท่งเหลี่ยม ๆ ยาว ๆ 3 อัน มันพอจะช่วยอะไรเราได้ไม๊”
“อย่าไปแตะต้องในสิ่งที่เราไม่รู้ดีกว่านะ”
.
.
‘ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อ ตือตื๊อ’
ผมกับลิซ่าตกใจกับเสียงนั่น มีอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาตรงที่ซ่อนของเรา
ผมโดนจับ! ผมออกแรงทั้งดันทั้งถีบสุดชีวิต
“เฮ้ย!!! ตัวอะไรวะ”
เอี๊ยดดดดด โครม!!! แคร่ก แคร่ก ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก
.
.
00.20 น.
เลยเที่ยงคืนแล้ว ผมมีนัดกับลิซ่า เมื่อเช้าผมเจอเธอ เราคุยกันว่าจะมากินมื้อดึกด้วยกัน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
