Blockdit Logo (Mobile)
I'm happy.
•
12 ส.ค. 2019 เวลา 13:51 • บันเทิง
ตอนที่ 9 โก้และลิซ่ากับวันนี้อีกครั้ง
‘คลิก ๆ’
‘แอ๊ดดดด’
‘ปัง’
ผมสะดุ้งตื่น ลิซ่าหันมามองผมด้วยความตกใจ
“มีตัวประหลาดเข้ามา” เธอพยายามบอกผมด้วยเสียงที่เบาที่สุด
‘บรืน’
ให้ตายเถอะ พื้นสั่นไหวอีกแล้ว เจ้าตัวนี้มันทำอะไรกัน
ผมกับลิซ่าค่อย ๆ ปีนขึ้นไปอย่างระวัง
“มันไม่เห็นเรา เข้าไปหลบที่ข้างในนั้นก่อน” ผมต้องหาที่กำบังเพื่อสังเกตพฤติกรรมของมัน
“โก้ดูนี่สิ ในนี้มีแท่งเหลี่ยม ๆ ยาว ๆ 2 อัน มันพอจะช่วยอะไรเราได้ไม๊”
“อย่าไปแตะต้องในสิ่งที่เรา...” เอ๊ะ ผมรู้สึกคุ้น ๆ เหมือนว่าหลังจากนี้จะมีสิ่งที่น่ากลัวเกิดขึ้น
อีกเดี๋ยวจะมีเสียงดังขึ้น และมีอะไรบางอย่างพุ่งมาจับผม
“ลิซ่า ในนี้ไม่ปลอดภัย เรารีบหนีออกไปจากที่นี่เร็ว”
‘ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อ ตือตื๊อ’
ผมกระโจนออกไปอย่างไม่คิดชีวิต สิ่งที่อยู่ข้างหน้าคือปลายของชิ้นส่วนที่ยืดยาวออกมาจากลำตัวช่วงบนของเจ้าคนตัวนี้ ผมหยุดตัวเองระหว่างที่ลอยอยู่ไม่ได้ ทันทีที่ขาผมยึดเกาะส่วนปลายนั้นได้ ผมก็วิ่งเต็มเหยียดขึ้นไปด้วยความตกใจ
“เฮ้ย!!! ตัวอะไรวะ”
ผมถูกเหวี่ยงลอยกลางอากาศ เหมือนทุกอย่างมันช้าไปหมด
เอี๊ยดดดดด โครม!!!
‘จ๋อม’
ผมกำลังไหลไปตามน้ำ ผมใช้แรงทั้งหมดที่เหลือตะกุยตะกายพาตัวขึ้นไปบนฝั่ง
.
.
‘คลิก ๆ’
‘แอ๊ดดดด’
‘ปัง’
ผมสะดุ้งตื่น ลิซ่าหันมามองผมด้วยความตกใจ
“มีตัวประหลาดเข้ามา” เธอพยายามบอกผมด้วยเสียงที่เบาที่สุด
ผมมองไปที่เจ้าตัวประหลาดนั่น เค้าโครงมันคล้ายคน แต่ไม่ใช่
มันดูน่ากลัวกว่าคนมาก
‘บรืน’
ให้ตายเถอะ พื้นสั่นไหวอีกแล้ว เจ้าตัวนี้มันทำอะไรกัน
ผมกับลิซ่าค่อย ๆ ปีนขึ้นไปอย่างระวัง
“มันไม่เห็นเรา เข้าไปหลบที่ข้างในนั้นก่อน” ผมต้องหาที่กำบังเพื่อสังเกตพฤติกรรมของมัน
“โก้ดูนี่สิ ในนี้มีแท่งเหลี่ยม ๆ ยาว ๆ 2 อัน มันพอจะช่วยอะไรเราได้ไม๊”
“อย่าไปแตะต้องในสิ่งที่เรา...” เอ๊ะ ผมรู้สึกคุ้น ๆ เหมือนว่าหลังจากนี้จะมีสิ่งที่น่ากลัวเกิดขึ้น
อีกเดี๋ยวจะมีเสียงดังขึ้น และมีอะไรบางอย่างพุ่งมาจับผม ถ้าผมกระโจนออกไปก็อันตราย
“ลิซ่า ในนี้ไม่ปลอดภัย เรารีบหนีออกไปจากที่นี่เร็ว”
ผมวิ่งนำลิซ่าอย่างระมัดระวัง ค่อย ๆ ปีนขึ้นไปจนถึงทางออก
“ไม่มีทางเลือก เราต้องกระโดดแล้วลิซ่า”
‘จ๋อม’
ผมกับลิซ่ากำลังไหลไปตามน้ำ ผมใช้แรงทั้งหมดที่เหลือตะกุยตะกายพาตัวขึ้นไปบนฝั่ง
ลิซ่าล่ะ ไม่! เธอกำลังไหลลงไปในท่อ
“ลิ ซ่ า า า” ผมตะโกนขณะวิ่งไปหาเธอ แต่สายไปแล้ว ลิซ่า เพื่อนที่ดีที่สุดของผม
Cr. Blog MO Memoir
พวกคนทุกมันจะต้องชดใช้
.
.
‘ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อตือ ตื๊อตือตื่อ ตือตื๊อ’
ผมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือขึ้นมา หน้าจอแสดงชื่อคนที่ผมรู้จักดี
“สวัสดีครับ หลวงพ่อ”
“ผมบอลครับ ไอ้โจมันเอามือถือมาฝากผมไว้ หลวงพ่อจะใช้อะไรไอ้โจเหรอครับ”
.
.
“ไอ้โจมันคิดอะไรของมันวะ ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้าบอลรัดขึ้นมาถึงน่อง ใส่ถุงมือ หมวกกันน็อคเต็มใบ มันจะไปแข่งรถสูตรหนึ่งมั้ง ฮ่า ๆ ๆ” เสริฐคุยกับชายอย่างสนุกปาก
.
.
“เรื่องที่หนูเอาจิ้งจกไปปล่อยหลังวัด พี่เสริฐอย่าบอกพี่โจนะคะ พี่โจเค้ากลัวจิ้งจก ตุ๊กแกมาก ๆ ค่ะ ฮิ ๆ ๆ”
“คุยอะไรกันสนุกเชียว”
“ความลับค่ะ พี่โจอย่ารู้เลย”
“กับดักที่หนูทำใหม่ ดักได้อีกตั้งสองตัวแน่ะ เดี๋ยวหนูจะเอาไปปล่อยที่เดิมค่ะ ถ้าพี่โจรู้หนูโดนโป้งแน่ ฮิ ๆ ๆ”
“โป้งน้องดาวแล้ว ไม่ยอมบอกพี่”
“จะคุยกันอีกนานไม๊ หลวงพ่อเดินไปโน่นแล้ว”
.
.
“มีเด็กหนุ่มชื่อโจอยู่ที่วัดนี้หรือเปล่าครับหลวงพ่อ”
“มีธุระอะไรกับมันเหรอโยม”
“ผมเป็นเพื่อนกับพ่อเค้าน่ะครับ เพิ่งมาจากญี่ปุ่น”
“เดี๋ยวหลวงพ่อโทรบอกโจให้นะ”

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา