ตอนที่ 10 หลวงพ่อกับวันนี้
.
.
มะยันตัง ธัมมัง สุต๎วา เอวัง ชานามะ
พวกเราเมื่อได้ฟังธรรมนั้นแล้ว, จึงได้รู้อย่างนี้ว่า
ชาติปิ ทุกขา
แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์
ชะราปิ ทุกขา
แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์
มะระณัมปิ ทุกขัง
แม้ความตายก็เป็นทุกข์
.
.
หลังจากทำวัตรเช้าเสร็จ ผมเดินไปหยิบบาตรที่โรงครัว แล้วไปตั้งแถวรอที่หลังวัด
เอ้ก อี๊ เอ้ก เอ้ก เอ๊ก เอ๊ก เอ๊ก เอ๊ก เอ๊ก ...
เออ วันนี้ไก่มันขันเหมือนเสียงหัวเราะนะ พุท-โธ ผมภาวนาเพื่อเลี้ยงสติ พุท-โธ
“ไงวะไอ้โจ เมื่อคืนนอนดึกเหรอ” เสียงเจ้าเสริฐลอยมาไม่เบาไม่ดัง น้ำเสียงหยอกเย้าอยู่ในที
“โจเอ๊ย นี่รอเอ็งคนเดียวเลยนะ เอ้า ไปกันได้แล้ว” ผมหันไปทักเจ้าโจก่อนที่จะออกบิณฑบาตร พุท-โธ
“เชี่ย! ขี้หมา” เจ้าเสริฐร้องลั่น
“เสริฐไปล้างเท้าก่อนไป เดี๋ยวหลวงพ่อเดินช้า ๆ รอ”
ผมบอกเสริฐด้วยเกรงว่าจะเป็นการทำร้ายญาติโยมที่ใส่บาตรเสร็จแล้วต้องเอามือปิดจมูกนั่งรับพรพระ พุท-โธ
ผมรับรู้ถึงอาการสั่นจากข้างหลัง ช่างมัน พุท-โธ
เสียงเพลงที่เปิดทุกวัน ซ้ำ ๆ ไม่รู้กี่รอบ ใกล้ถึงบ้านโยมดาวพระศุกร์แล้ว
โยมดาวพระศุกร์เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ลูกสาวชื่อละอองดาวช่างพูดช่างจา
พ่อของละอองดาวไปไหน ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ผมไม่รู้ ไม่ใช่กิจของผม พุท-โธ
“นิมนต์ค่ะ หลวงพ่อ”
ผมหยุดข้างหน้าเสียงนั้น หันซ้ายแล้วค่อย ๆ เปิดฝาบาตร
Cr. dhamma.serichon.us
โยมดาวพระศุกร์ค่อย ๆ หยิบของใส่บาตรทีละชิ้นอย่างระมัดระวัง ผมตั้งจิตพิจารณาของที่ใส่เข้ามาในบาตร
ข้าวสวยเป็นก้อน ๆ ในถุงมีไอน้ำเกาะ รัดยางวงสีเขียว พุท-โธ
ปลาทูตัวเล็กหน้าไม่งอคอไม่หักในถุงเคลือบน้ำมันเงางาม รัดยางวงสีแดง พุท-โธ
อ้าว ไม่มีน้ำพริกกะปิเหรอ พุท-โธ
ลอดช่องเส้นสั้น ๆ ป้อม ๆ เขียว ๆ วัดเกษในถุงแยกน้ำกะทิ รัดยางวงสีเหลือง พุท-โธ
ผมปิดฝาบาตรช้า ๆ โยมดาวพระศุกร์ค่อย ๆ ลดตัวลงนั่ง แล้วพนมมือเหมือนทุกครั้ง นั่งแบบไหน ยอง ๆ คุกเข่า หรือพับเพียบ ผมไม่ใส่ใจ ไม่ใช่กิจของผม พุท-โธ
“สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น จะทุกข์มากหรือสุขล้นก็ล้วนชั่วคราว มีสติกับตัวนะโยม”
แรก ๆ ที่ผมออกบิณฑบาตรผมก็ให้พรตามพระพี่เลี้ยง ขอให้ร่ำรวยเงินทองยิ่ง ๆ ขึ้นไป คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา แต่เมื่อพิจารณาดูแล้วมันขัดแย้งกับการให้เพื่อละกิเลส ผมจึงเปลี่ยนมาเป็นคำสอนตามหลักพระธรรมสั้น ๆ ง่าย ๆ เปลี่ยนไปในแต่ละวัน ก็มีทั้งโยมที่ชอบและไม่ชอบ ตามกำลังปัญญาของแต่ละคน พุท-โธ
ผมหันขวาแล้วค่อย ๆ เดินต่อไป
“จะคุยกันอีกนานไม๊ หลวงพ่อเดินไปโน่นแล้ว”
เสียงพระสมหวังที่เดินรั้งท้ายพูดเสียงดัง ซึ่งก็เป็นเสียงปกติของท่านนั่นแหละ พุท-โธ
“โจเอ๊ย มาหาหลวงพ่อหน่อย”
ผมเพิ่งวางสายโยมสมพรที่โทรมาขอให้ไปรับเก้าอี้พลาสติก ผมว่าจะให้โจมันขับรถไปรับถ้ามันว่าง พุท-โธ
“ครับ หลวงพ่อ รอแป๊บนึงครับ ผมล้างจานอยู่”
“จะให้ผมใช้หลวงพ่อทำอะไรครับ”
ผมรู้สึกขำเล็กน้อย เจ้าโจมันคงมีเรื่องคิดในหัวจนสติไม่อยู่กับตัว พุท-โธ
“หลวงพ่อว่าโจตั้งสติดีดีก่อนนะ”
เจ้าโจทำหน้าตาเลิ่กลั่กก่อนที่จะเอามือตีแก้มตัวเองเรียกสติ 'เพียะ'
“ได้สติแล้วสิ หลวงพ่อวานโจไปรับของจากโยมสมพรหน่อย เอ้านี่ กุญแจรถ ขับระวังล่ะ” พุท-โธ
“ครับ” เจ้าโจตอบพลางยื่นมือมารับกุญแจรถจากผม
“ของหนักหรือเปล่าครับ ผมจะได้ชวนไอ้บอลไปด้วย”
เจ้าโจหยอดคำถามเหมือนทุกครั้ง ก็สถานการณ์มันเอื้อให้ถามแค่ประโยคนี้นี่นะ
“ไม่หนักหรอก ไปคนเดียวนั่นแหละจะได้ไม่ชวนกันเถลไถล” พุท-โธ
ผมเดินไปหยิบไม้กวาดทางมะพร้าว ที่โกย เข่งพลาสติก ที่โรงเก็บรถหลังวัด
รถกระบะไม่อยู่ โจขับออกไปแล้ว ผมแหงนมองท้องฟ้า หวังว่าโจจะไม่เจอฝนหนัก ประเดี๋ยวของจะเปียก แต่ช่างเถอะ เก้าอี้พลาสติก พุท-โธ
ผมชอบกวาดลานวัด นอกจากได้อยู่กับตัวเองและใกล้ชิดธรรมชาติ ยังเกิดการเรียนรู้
Cr. Manager Online
ใบไม้มีเกลื่อนกลาด กวาดตรงไหนก่อนดี
กวาดใกล้ตัวก่อนซี แล้วค่อย ๆ ขยายพื้นที่ออกไป
ใบไม้หล่นลงมาเรื่อย ๆ กวาดเท่าไรก็หาหมดไม่
เหลียวมองกองในเข่งที่กวาดไป ก็ไม่ใช่ใบไม้เก่าที่ร่วงมา
ใบไม้เปียกน้ำติดแน่นขนาด กวาดอย่างไรก็ไม่นำพา
ใช้บาทาลูบซ้ายขวา ใบเผยอขึ้นมา ขาเขี่ยเข้าที่โกย
ไม้กวาดทางมะพร้าวเป็นไม้กวาดที่ดี แต่ก็มีที่ทำไม่ได้
จะกวาดพื้นในศาลาหรือกุฏิ ก็ต้องใช้ไม้กวาดดอกหญ้า
จะกวาดหยากไย่บนชายคา ก็ต้องใช้ไม้กวาดเสี้ยนตาล
ไม้กวาดจึงมีหลากหลายเพื่องานเฉพาะในแต่ละอย่าง
.
กวาดเพื่อสะอาดก็จะได้สะอาด
แต่ถ้ากวาดเพื่อสติก็จะได้ทั้งสติและสะอาด
กวาดช้า ๆ ทีละใบ พุท-โธ
“มีเด็กหนุ่มชื่อโจอยู่ที่วัดนี้หรือเปล่าครับหลวงพ่อ”
ชายแปลกหน้า ผมไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อน ไม่สูงมาก ไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาหล่อน้อยกว่าผมก่อนบวช พุท-โธ
“มีธุระอะไรกับมันเหรอโยม”
“ผมเป็นเพื่อนกับพ่อเค้าน่ะครับ เพิ่งมาจากญี่ปุ่น”
“เดี๋ยวหลวงพ่อโทรบอกโจให้นะ มันไปธุระข้างนอกให้หลวงพ่อ เดินตามหลวงพ่อมาเลย”
ผมวางไม้กวาดกับที่โกยไว้ข้างเข่ง เดินนำหน้าไปสำนักงานเลขานุการวัด
Cr. Kaidee.com
โทรศัพท์บ้านแบบมือหมุนที่โยมสมพรบริจาคให้วัดยังใช้งานได้ดี ‘สี่-โท-ห้า-สี่-เจ็ด-อะไรหนอ’ อ้อ บนกระดานติดผนังมีจดไว้ พุท-โธ
‘ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ...’
“หลวงพ่อโทรไม่ติด โยมจะฝากอะไรถึงโจไหม”
“พรุ่งนี้ผมมาใหม่แล้วกันครับ”
“โยมชื่ออะไรล่ะ หลวงพ่อจะได้บอกโจมัน”
หลังจากชายแปลกหน้ากลับไปแล้ว ผมนึกทบทวนเรื่องนี้อยู่นาน เพื่อนพ่อโจ พ่อโจ พุท-โธ
“ท่านสมหวัง ถ้าโจกลับมาให้มันมาหาผมด้วยนะ ผมจะไปห้องหลวงตาคงซักประเดี๋ยว”
“ครับหลวงพ่อ” พระสมหวังรับคำขณะที่ยังกวาดใบไม้หน้าสำนักงาน
ผมหยิบกุญแจดอกเล็กที่เก็บไว้ในลิ้นชักส่วนตัวแล้วสาวเท้าไปยังห้องหลวงตาคง
แกร็ก แอ๊ดดดด สภาพห้องยังคงเหมือนเดิม พุท-โธ
หลังจากหลวงพ่อมรณภาพเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ห้องนี้ก็ถูกใช้เก็บเอกสารส่วนตัวของคนที่อยู่ในวัด
ผมค่อย ๆ เปิดตู้ไม้เก่า ๆ ที่มีกระจกใส 2 ด้าน เอกสารถูกเก็บไว้ในแฟ้ม มีชื่อที่สันแยกเป็นของแต่ละคน พุท-โธ
‘เจอแล้ว’ ผมค่อย ๆ เปิดแฟ้มช้า ๆ กรีดนิ้วแง้มดูเอกสารทีละใบ
นี่ใบประกาศเกียรติคุณเรียนดีมีมารยาท
นี่ใบรับรองสำเร็จการศึกษา และใบที่ผมตั้งใจเข้ามาค้นดู
‘ใบสูติบัตร’
ผมใช้นิ้วไล่ลงมาจากด้านบน
เด็กที่เกิด
มารดา
บิดา ชื่อ
“หลวงพ่อ ตำรวจโทรมาครับ โจมันขับรถชนคนตาย!!!”
.
.
“จากที่สืบค้นข้อมูลทะเบียนรถ รถคันนี้มีชื่อหลวงพ่อเป็นเจ้าของและขาดต่อทะเบียนครับ ส่วนนายโจอายุ 17 ปี ไม่มีใบขับขี่ ผมต้องขอให้หลวงพ่อมาให้ปากคำที่ สน. ด้วยครับ”
พุทโธ เอายังไงดีวะ
ธัมโม จะติดคุกไม๊วะ
สังโฆ จะหนีดีไม๊วะ
“ผมแนะนำให้หลวงพ่อเตรียมเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับรถและนายโจเข้ามาคุยกับพนักงานสอบสวนก่อนนะครับ ถ้าหลวงพ่อคิดหลบหนี จะโดนข้อหาเพิ่มอีกหลายกระทงครับ”
โยมตำรวจดักความคิดของผมได้ยังกับตลกรับส่งมุกกันในทีวี พุท-โธ
“หลวงพ่อขอเวลาค้นเอกสารก่อนนะ แล้วเจ้าโจมันเป็นยังไงบ้าง”
“นายโจไม่ได้รับบาดเจ็บครับ นั่งเงียบอยู่ในห้องขัง ถ้าหลวงพ่อจะประกันตัวให้เตรียมเงินมา 2 แสนด้วยนะครับ”
พุทโธ ต่อให้รวมทุกตู้บริจาค
ธัมโม 2 พันยังยาก
สังโฆ อภัยให้หลวงพ่อนะโจ
“นี่ก็ใกล้ทำวัตรเย็นแล้ว เอาเป็นว่าหลวงพ่อจะไปที่ สน. วันพรุ่งนี้นะคุณโยม”
“ได้ครับ ตามที่หลวงพ่อสะดวกครับ นมัสการลาครับ หลวงพ่อ”
“เจริญพรคุณโยม”
ผมนึกถึงเพื่อนของพ่อโจ ช่างมาได้จังหวะดีแท้ หวังว่าเขาจะช่วยโจกับหลวงพ่อได้นะ พุท-โธ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
