📮เรื่องสั้น |⏱ เ ว ล า ที่ไม่เท่ากัน
การต่อสู้ที่ดุเดือดพลุ่งพล่านอยู่ในตัวเธอขณะนี้ ทั้งใบหน้าท่าทางที่แสร้งว่า สนุกสนาน มีความสุขไปกับเสียงพูดคุย รวมทั้งรอยยิ้มที่เพิ่มปริมาณขึ้นตามผู้คนที่รายล้อมตัวเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ
ปลายหางตาที่เห็นสราวุธเดินผ่านหลังเธอไป พร้อมกับสาวร่างระหงในชุดสีดำพริ้วจนระบายจากปลายแขนเสื้อของหล่อนละผ่านแผ่นหลังเธอจนสุดปลายแขนซ้ายที่เหยียดไว้ที่พนักเก้าอี้ตัวติดกัน
เพียงเสี้ยววินาที กรุ่นกลิ่นกายเขาก็พาเธอดำดิ่งลงไปในความทรงจำ ที่แอบซ่อนไว้ในซอกลึก ๆ ของหัวใจ ความทรงจำและความคิดถึงหวนกลับมาตรึงให้รักษิตานิ่งงัน ฝืนกลืนก้อนน้ำตาที่พยายามจะผุดขึ้นมาอีกครั้ง
ขณะนี้เธอไม่ใช่หญิงสาวที่สราวุธเคยพร่ำบอกว่า รัก ไม่ใช่คนที่เขาฝากรอยจูบไว้บนริมฝีปากและแก้มใสเมื่อครั้งนั้นอีกแล้ว กรุ่นกลิ่นกายเขายังรัญจวนติดปลายจมูกและประทับติดตรึงในใจของเธออย่างไม่มีวันลบออกไปได้
โต๊ะยาวกลางห้องรับการทักทายของเพื่อนทุก ๆ คนที่ไม่ได้เจอกันมานาน เสียงชนแก้ว และอัพเดทชีวิตหลังเรียนจบ กับหน้าที่การงาน ชีวิตทุกข์สุขของแต่ละคนล้วนพ่วงด้วยเสียงหัวเราะ ครื้นเครงสม่ำเสมอ
วันนี้รักษิตาเลือกเดรสเข้ารูปตัวโปรดสีแดง ผมยาวสลวยประบ่า เครื่องสำอางค์บาง ๆ ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงทำให้เธอดูสดใส และโดดเด่นในค่ำคืนนี้อยู่ไม่น้อย
แต่ละคนกำลังจ้องมองจอภาพขนาดใหญ่บนผนังห้อง ที่หัวเรี่ยวหัวแรงของงานคัดภาพเก่า ๆ สมัยเรียน เที่ยวเล่นกันเมื่อก่อนหลายภาพ หลายกิจกรรม เสียงหัวร่อกับความเด๋อด๋าจากเพื่อนบางคน ความเฮี้ยวซ่า รวมทั้งภาพคู่ของเธอกับเขาก็ถูกนำขึ้นมาฉายเรียกความทรงจำซ้ำอีกรอบ
มือของเขาที่สะกิดเธอเบา ๆ เชื่อมต่อกับอดีตอันยาวนานก็ถูกจุดขึ้นไปพร้อมกัน .. เธอจำเป็นต้องหาที่สงบเพื่อจัดการความรู้สึกของใจตัวเองที่แทบจะแหลกยับอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งตอนนี้
.
เธอทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สากับการสัมผัสนั้นของเขา พร้อมกับปลีกตัวออกจากกลุ่มเพื่อน ๆ ไปห้องน้ำก่อนที่จะไม่สามารถพยุงน้ำตาที่กำลังรื้อขึ้นมาได้
.
หลุมหลบภัยจำเป็นในห้องน้ำชั่วครู่ชั่วยาม เป็นที่ที่เหมาะมากตอนนี้สำหรับสงบทั้งร่างกายและจิตใจ
.
ตอนนี้เธอเป็นเพียงหญิงสาวในอดีตของเขาคนหนึ่ง คนที่รอคอยและถูกทิ้งไว้ข้างหลังกับคำมั่นสัญญาที่ไม่เคยมีอยู่จริง
.
รักษิตามองตัวเองในกระจกอีกครั้ง เธอยืนนิ่งทบทวนสิ่งที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ รวบรวมพลังใจให้เป็นรักษิตาที่ต้องเข้มแข็งให้เร็วที่สุด
.. มือเล็ก ๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างบังคับไว้ไม่ได้ทิ้งอย่างรวดเร็ว แล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อให้น้ำตาที่กำลังจะล้นออกมาย้อนกลับเข้าไปในใจ
เธอค้นกระเป๋าหยิบเอาแหวนเพชรวงเล็ก ๆ มาสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ให้เป็นเกราะกำบังตัวเธอ เพียงแค่ให้เขาได้เห็นว่า ทุกวันนี้เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสุข และไม่ได้ให้ค่ากับคำสัญญาลม ๆ แล้ง ๆ จากคนอย่างเขาอีก ให้เห็นว่าเธอเองก็เดินต่อไปข้างหน้าบนเส้นทางใหม่ได้แล้วอย่างดี
.
รักษิตาขยับแหวนบนนิ้วให้เข้าที่ ก่อนจะเดินออกมาอย่างกล้าหาญให้เป็นรักษิตาอีกคนที่จะยอมไม่อ่อนแอกับใครบางคนในอดีตของเธอ
.
หน้าประตูทางออก .. เขายืนรอเธออยู่ตรงนั้น ความพยายามของเธอทั้งหมดแทบจะสูญสลายไปเมื่อเห็นเขาตรงหน้า
.
ขาสั่งใจให้เธอก้าวพ้นจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ใช้ร่างกายพยุงจิตใจที่บอบช้ำ ไม่รอที่จะได้ยินคำพูดใด ๆ จากเขา ปล่อยให้มันเป็นแค่เศษเสี้ยวความรู้สึกที่ฝังกลบไปกับค่ำคืนนี้เป็นครั้งสุดท้าย
เสียงดนตรีละคนไปด้วยจังหวะเร่งเร้าของทุกคนที่พร้อมกันนับถอยหลังเข้าสู่วันใหม่ของปีใหม่
“ แฮปปี้นิวเยียร์ “
..
‘ แฮปปี้นะนิวรักษิตา !! “ เธอบอกกับตัวเองให้พร้อมก้าวข้ามทุกความเจ็บช้ำให้ได้ตั้งแต่วินาทีนี้
.
⏳เวลาเดินต่อเหมือนเดิมทุกวินาทีเท่ากัน แม้จะเป็นวันใหม่ เดือนใหม่ หรือปีใหม่!
.
การจัดการกับความรู้สึกของตัวเองให้ผ่านพ้นความเจ็บปวดเดิม ๆ นั้น เราใช้ เ ว ล า เยียวยา รักษาตัวเราได้จริง ๆ เพียงแต่เราต่างใช้มันไม่เท่ากัน..
.
*ต้นเรื่องจากเพลง ‘ ซ่อนกลิ่น ‘ - โดย: ปาล์มมี่
..
รฉัตร วรรณกุล
16 สิงหา’ 2562
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
