เรื่องสั้น Toxics : Incubation (ฟักตัว)
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ วันนี้ผมมีนัดพบหมอปีเตอร์ แพทย์ประจำบ้านที่แก่ชราของหมู่บ้านเรา นัดเพื่อตรวจกรามที่ถูกอัดด้วยหมัดเช้าเต็มแรง ที่ตอนนี้หายบวมและดูดีขึ้นมากแล้ว
“อืมม ทุกอย่างโอเคนะครับ หมอคงไม่ให้ยาอะไรแล้วนะ” หมอเก็บไฟฉายวางลงบนโต๊ะ ขณะที่แกกำลังเขียนใบตรวจร่างกายผมอย่างงุ่มง่าม พลางขยับแว่นสายตาขึ้นลงตามประสาคนแก่ ผมเหลือบไปมองตู้เก็บเอกสารเวชระเบียนที่เปิดแง้มอยู่ด้านข้าง หมอคงลืมปิดตอนหยิบแฟ้มของผมออกมาบันทึก
“หมอค่ะ หมอ ..มีคนไข้ด่วนคะ เหมือนกำลังช๊อค ไม่ทราบว่าเป็นอะไร แต่ญาติแจ้งว่าเหมือนจะโดนแมลงกัดค่ะ” เสียงพยาบาลตะโกนมาแต่ไกลก่อนเปิดประตูห้องตรวจเสียอีก
“อ่อ คุณเอริค คงไม่มีอะไรแล้ว คุณกลับได้เลยนะ หมอรีบไปดูคนไข้ก่อน ผมขอตัว” หมอรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้หนังมันวาวสีดำ เสียงกระดูกหัวเข่าของหมอลั่นกรอบ เสียงดังจนนึกว่ามันจะหักเสียให้ได้ แล้วแกก็เดินไปคว้าไม้เท้าแล้วรีบเดินจ้ำตามพยาบาลออกไปอย่างลุกลี้ลุกลน
ผมแสร้งทำทีเก็บเสื้อคลุมกับกระเป๋าช้าๆ เดินไปปิดประตูหลังจากหมอเดินอาดๆ ลับตาไป แล้วรีบค้นแฟ้มประวัติการรักษาของ “สตีฟ คูเกอร์”
ผมไล่ตามตัวอักษรไปจนถึงตัวเอส ค่อยๆ ไล่ไปทีละแฟ้ม จนในที่สุดผมก็เจอประวัติการรักษาและยาโรคประจำตัวของสตีฟในครั้งล่าสุด ข้อมูลเหล่านั้นก็ถูกผมใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเก็บเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทันทีที่เสร็จผมเก็บแฟ้มเอาไว้ที่เดิมอย่างแนบเนียน แล้วเก็บของเพื่อกลับบ้านและเริ่มแผนการที่แยบยลในทันที
ผมยื่นจดหมายให้เอวาพร้อมซองกระดาษบรรจุเมล็ดพันธุ์ดอกไม้เอาไว้ ผมรีบยื่นให้เธอในเช้าวันต่อมา และกำชับให้เธอทำลายจดหมายนั้นทิ้งในทันทีที่อ่านจบ
วันต่อมาเธอเริ่มพรวนดินและปลูกดอกไม้ที่แสนงดงามที่จะผลิดอกในไม่ช้า และนั่นจะเปลี่ยนสนามหญ้าหน้าบ้านเธอไปตลอดกาล
ตั้งแต่ได้รับจดหมาย เอวาไปตลาดเองแต่เช้าตรู่ทุกวัน และซื้ออาหารสดมาปรุงให้สตีฟทานเป็นประจำ ผมเดาได้ไม่ผิดแน่ๆ ว่าต้องเป็นเมนูอาหารที่ผมจัดแจงให้เธอเตรียมเป็นพิเศษสำหรับคนป่วยอย่างสตีฟขาโหด เมนูอาหารชั้นเลิศที่อุดดมด้วยแร่ธาตุและสารอาหารที่มากมาย ให้เขาทานอย่างนั่นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
และทุกครั้งที่ไปพบหมอหาข้ออ้างเพื่อไปตรวจกับหมอปีเตอร์เป็นประจำทุกเดือน ผมก็ไม่พลาดจะแอบดูผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจของผมในแฟ้มของสตีฟทันทีที่โอกาสอำนวย
เช่น แกล้งบอกหมอว่า พยาบาลด้านนอกเรียกหา ซึ่งนั่นช่วยให้เวลาผมหลายนาที ต้องขอบคุณที่หมอปีเตอร์เริ่มมีอาการหูตึงจากอายุมากขึ้นจริงๆ นั่นชวยทำให้แผนของผมไหลลื่นแทบไม่สะดุด
รายการยาที่หมอปรับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ให้สตีฟ นั่นแสดงว่ารายการอาหารที่ผมมอบให้เอวาเริ่มแสดงผลอย่างดีเยี่ยม เหลือแค่เวลาที่ดอกไม้แสนสวยที่สนามหญ้าของบ้านเขาเองเริ่มเบ่งบานแค่นั้น คงไม่นานเกินรอ
เอวายังแอบมาพบผมเสมอถ้ามีโอกาส เช่น ช่วงสตีฟต้องออกนอกเมืองไปธุระหรือเยี่ยมญาติที่รัฐอื่นๆ โดยเธอมักขออยู่บ้านแทนที่จะไปด้วยเสมอ
แต่เพื่อความปลอดภัย ผมมักจะนัดเธอเจอกันที่โมเต็ลแถวชานเมือง เพื่อหลบเลี่ยงพวกชอบสอดเรื่องชาวบ้าน ซึ่งแถวละแวกบ้านเราก็มีมากเสียด้วย แต่ก็น่าแปลกที่ช่วงนี้จู่ๆ พวกป้าๆ จอมสอดก็ล้มหายตายจากกันไปหลายคนในเวลาไม่นาน
ซึ่งนั่นนับเป็นเรื่องดีอีกเรื่องหนึ่ง เพราะการแอบลอบพบกันของเราสองคนไม่ควรถูกแพร่งพรายไปด้วยขี้ปากของหญิงชราว่างงานจอมจุ้นที่วุ่นวายเดินไปทั่วหมู่บ้าน ซึ่งนอกจากการให้อาหารนกพิราบสกปรกตามสวนสาธารณะแล้ว ผมคิดว่างานประจำของพวกเธอที่รัฐจ่ายเงินสวัสดิการให้ก็คือ การนินทาชาวบ้าน นับเป็นประเทศที่มีรัฐสวัสดิการยอดเยี่ยมที่สุดในโลกเลยทีเดียว
“คุณเคยเจอแมลง หรือสัตว์แปลกๆ ในสวนหรือในบ้านบ้างไหม คุณเอริค” หมอปีเตอร์เอ่ยพร้อมขยับแว่นตาที่หลวมโครกให้กระชับขึ้น
“แมลงอะไรเหรอครับ ไม่นี่ครับหมอ หมอถามทำไมเหรอครับ” ผมขมวดคิ้วสงสัย
“ อ่อ ไม่มีอะไรหรอก ผมก็ถามคนไข้ทุกคนนะ ช่วงนี้มีเคสถูกแมลงมีพิษกัดหลายราย บางรายถึงตายเลยทีเดียว ผมก็ไม่มีวัคซีนอะไรพวกนั้นด้วย เลยถามไว้เผื่อจะได้ช่วยระวังกันไว้” หมอชราก้มหน้าเขียนต่อด้วยมือที่สั่นเทา
“ถ้าผมเจอ จะแจ้งนะครับ เผื่อว่าจะได้หาสาเหตุและป้องกันชุมชนของเราได้” ผมลุกขึ้นหยิบเสื้อนอกมาสวม
“ระวังตัวหน่อนยก็ดีนะคุณเอริค เจ้าพวกนี้พิษมันร้ายกาจทีเดียว พวกแมลงต่างถิ่น พวกเราไม่คุ้นเคยที่จะรับมือหรอก” หมอยื่นใบสั่งยาให้ผมซึ่งผมจะขยำทิ้งทันทีที่ออกจากคลินิก เพราะก็แค่แอสไพรินธรรมดา ผมไม่หวังอะไรจากยาที่หมอปีเตอร์สั่งให้หรอก เพราะสิ่งที่จะช่วยผมจากความเจ็บปวดอย่างแท้จริง คือ เอวา สาวข้างบ้านของผมต่างหาก ผมคิดว่าวันนี้จะนัดเธอไปเจอกันที่เดิมเสียหน่อย เผื่อว่าเซ็กส์จะช่วยฆ่าเวลาในช่วงการรอคอยที่แสนจะน่าเบื่อนี้ให้ดูสั้นลงไปได้บ้าง
โปรดติดตามตอนต่อไป
และหากไม่ชอบประโยคข้างบนนี้ จงทำลายมันด้วยการกด like รัวๆ
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
